شمال نیوز: بالاخره چهارمین دوره شوراهای اسلامی شهرها و روستاها پس از کش و قوس های فراوان و پشت سرگذاشتن اعتراض ها و با سلام و صلوات در روز ۱۲ شهریور ۹۲ با اجرای مراسم تحلیف در حضور مسئولین و مدعوین و برخی از اقشار مردم، آغاز بکار کردند و غالباً در همان اولین روز، ضمن تحویل شورا از منتخبین دوره سوم، هیئت رئیسه جدید را انتخاب کرده و بلافاصله به رای گیری برای ابقاء یا انتخاب شهرداران و دهیاران جدید و یا صدور حکم موقت برای سرپرستی شهرداری ها و دهیاری ها اقدام کردند و در این میان تکلیف غالب شهرها و روستاها روشن و طی آن شهروندان، شهرداران و دهیاران خود را شناخته و به سلیقه حداکثری منتخبین جدید خود نیز پی بردند!
چانه زنی ها و لابی های شهری، شورایی، فراشورایی، شهرداری، دهیاری، ستادی، جناحی، طیفی و خلاصه همه اهالی ذی نفوذ، بر گرده اعضای شورا خیمه زده تا در مراحل انتخاب رئیس شورا، هیئت رئیسه و مخصوصاً در انتخاب شهردار و نیز دهیار، تاثیرات لازم گذاشته شود تا اولاً بهترین گزینه انتخاب گردد و ثانیاً گزینه منتخب، گزینه مورد قبول صاحب نفوذان و شاید هم بخشی از اقشار مردم باشد که البته هر طیف و جناح، توصیه خود را خواست مردم می دانند و بنا بر این در این رابطه باید از سایر فرمولها برای مردمی سنجی منتخبین و منتصبین بهره گرفت!
این فشارهای مضاعف که البته در حالت خوش بینانه از آنها می توان به مشاوره ها و انتقال تجربیات و یا توصیه ها و سفارش ها و تذکرات یاد کرد، در برخی شهرها و روستاها به خیر گذشت، ولی در عین حال در برخی شهرها و روستاها هم ابهام افزا بود و منجر به تصمیم نهایی نشده و یا استقلال عمل شورا ملکوک گردید!
شاید جوانیِ اکثر اعضای شورا، عدم سایقه عضویت بسیاری از آنها در ادوار گذشته شوراها، وام داربودن عده ای از اعضای منتخب به پیمانکاران انتخاباتی، قرار گرفتن برخی از اعضای منتخب در سیاهه تایید شدگان دسته جمعی و ناگهانی همه نامزدهای رد صلاحیت شده، تنوع و شاید هم تفرق و پراکندگی دیدگاههای اعضای منتخب و فقدان یکپارچگی فکری و عملی و یا دلایل دیگر که فعلاً به ذهنم خطور نمی کند، توجیهات اصلی و نیز زمینه های اینگونه تاثیرپذیری ها و یا تصور تاثیرگذاری ها را فراهم و تقویت کرده اند، اگر چه نمی توان زیاده خواهی ها و فدرت طلبی ها و باندبازی ها و رو کم کنی ها و انتقام گیری ها و جناح بازی های صاحبان قدرت و یا قدرت طلبان را نادیده گرفته و با اغماض از کنارشان گذشت!
گام های اولیه و مقدماتی در انتخاب هیئت رئیسه و شهردار و دهیار، بسیار مهم بوده اند و نگارنده بارها و بارها و طی مقالات تفصیلی و تطویلی به اهمیت آنها پرداخته و توصیه های لازم را متذکر شده بود، اما بهر حال خوب یا بد، چون طی شده اند، طرح آن نمی تواند فایده ای برای مخاطبان داشته باشد و شبیه نبش قبری است که به زنده شدن متوفی نمی انجامد، لیکن گام های بعد که در اصل به گام های هدایتی و نظارتی اشتهار دارند، به مراتب تعیین کننده تر از گام های اولیه اند و هدف ما این است که با تقویت هوشیاری، فرصتهای آینده تباه نگردند!
۱-برقراری ارتباطات کارشناسی و تخصصی با شهرداری و دهیاری
۲-نقش آفرینی مدیریتی در برنامه های پیشنهادی شهردار و دهیار
۳-خیمه زدن زیرکانه بر محتوا و آثار و تبعات یکایک مصوبات
۴-آنالیز فعالیت ها و هزینه کردهای غیر مصوب شهرداری ها
۵-ایجاد کرسی پرسشگری در شورا در باره انتصابات و حلقه های متصل به شهرداران
البته نه به منظور گیردادن و مچ گرفتن، بلکه بخاطر لزوم ایجاد فیلترهای تخصصی و نظارتی بر کلیه مصوباتی که بار مالی، حقوقی و مدیریتی را متوجه شهرداری، دهیاری و شورا می کند، این احساس مسئولیت را در یکایک اعضاء تقویت می کند تا خدای ناکرده، در خرابه های غفلت و بی خیالی و ندانم کاری احتمالی شوراها، شهرداری ها و دهیاری ها به جزایر مدیریتی مبدل نشده و ساز شورا با ساز شهرداری و دهیاری ناهماهنگ و ناساز نباشد!
زیرا در برخی از محافل غیررسمی از سوی برخی از مخالفان انتصاب شهردار و یا دهیار در برخی شهرها شنیده می شود که اگر در مرحله انتخاب شهردار نتوانستند به توفیقی برسند، در مراحل همکاری کمین نشسته و با مچ گیری های پیاپی، شهردار یا دهیار را کلافه کرده و دمار از آنها در می آورند تا یا خودش استعفاء دهد یا دیگر اعضای شورا، مجاب به استیضاح و نهایتاً برکناری وی گردند!
این خبر، حتی غیررسمی و غلط نیز دردناک و به شدت با سوگند و احساس مسئولیت و نیز تعهدی که از سوی منتخبین شوراها در قبال شهروندان وجود دارد، در منافات کامل است و نباید شأن عضویت یک نماینده در پارلمان محلی تا حد گروکشی و انتقام گیری نزول کرده و احساس از عقل، دین، نوعدوستی و آزادمنشی، سواری بگیرد!
شوراهای اسلامی مخصوصاً در شهرها می توانند با جدیت ورزی در مرحله بررسی برنامه ها و لوایح ارسالی از سوی شهرداری و یا طرحهایی که به شکل انفرادی یا تشکل های درون شورایی مثل کمیسیون ها و کمیته ها توسط اعضای شوراها به جلسه ارائه می گردند، بزرگترین حماسه های اقتصادی و عمرانی و رفاهی و فرهنگی و اجتماعی را در سطح شهر رقم زده و شهر زادگاهی خویش را در آستانه برخورداری از نعمت توسعه متوازن و پایدار قرار دهند!
استفاده از ظرفیت های ملی نماینده محترم رهبری معظم در استان و ائمه جمعه شهرها، استفاده از پتانسیل های ملی نمایندگان استان در مجلس خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی، استفاده از قابلیت های ملی استاندار محترم، استفاده از ظرفیت های استانی فرماندارها و استفاده از همزادگاهی ها در سطوح ملی و استانی می توانند به عنوان برون رفت ها و راهگشایی ها مدنظر قرار گرفته و در حل مشکلات، کمک کار باشند!
شهرهای استان های شمالی، غالباً محروم و یا کم برخوردارند و متاسفانه شاخص ها و سرانه های برخورداری از فضاها و امکانات ورزشی، تفریحی، سبز، آموزشی و غیره در شهرهای شمالی با آنچه که در استانهای پیشرفته و درجه یک ملاحظه می شوند، در فاصله ای فاحش قرار دارند و در برخی از موارد نه تنها کم برخوردار که متاسفانه محروم اند!
شهربازی ها، فرهنگسراها، تفریحگاهها و تفرجگاهها، پارک های آبی، بوستان های زنان، پیست های دوچرخه سواری و موتورسواری، تله کابین ها و تله سیزها، سینماها، کتابخانه ها، سالن ها و باشگاهها، زباله سوزها و کمپوست ها، پل های زیرگذر و روگذر، حمل و نقل شهری اعم از معمولی و ریلی، پایانه های مسافربری، پارکینگ های شهری، فروشگاههای رفاه و شهروند، خیابان های تعریض شده و کوچه های آسفالت شده، بافت های قدیمی و دهها موضوع دیگر می توانند در رئوس دستور کار اعضای شورا قرار گرفته تا در جلسات خود منفعلانه منتظر تحرک شهردارها نمانند، بلکه آنها را به تحرک مستمر وادار نمایند!
شوراها نباید با پیش قضاوت های قبل از انتخاب شهردار به شهردارها بنگرند و شهردارها هم نباید با تفکیک کیفیت رای به اعضای شورا نظاره کنند که هر دو از مصادیق نگاههای مسموم اند، بلکه همه باید همانند همه افراد حرفه ای، این مرحله را تمام شده فرض کرده و از آن عبور کنند، زیرا با توقف در نقاط گره دار و گِلِه دار، قانون حرکت و سرعت را زیر سئوال برده و بر کمیت و کیفیت خدمت تاثیر می گذارند و این هرگز به مصلحت شهروندانی نیست که هوشمندانه منتخبین خود را در شوراها و نیز منتخبین شوراها را در شهرداری هارصد می کنند!
ضمناً باید متذکر شوم تا از یادمان نرود که یکی از دستاوردهای بزرگ امام راحل، یاد دادن این نکته اساسی به مردم ما بود که بر خلاف تصور و رهنمودهای ملی گراها، رسالت شما مردم با پیروزی انقلاب و ایجاد نظام و یا با انتخاب نمایندگان و مسئولان و واگذاری امور جامعه به دست آنها خاتمه نمی پذیرد، بلکه رسالت مکمل شما، حضور مستمر و تاثیرگذار در صحنه و نظارت بر عملکرد متولیان امور در جامعه است و بدین خاطر است که شهروندان با آنالیز و ارزیابی مستمر برگزیدگان خود و سایر مسئولین، کاملاً هوشمندانه سرنوشت اعتمادها و آرای خود را پیگیری کرده و در لحظه های مقتضی، به صحنه آمده تا کجی ها را راست و غفلت ها را مرتفع کنند!
از این رو توصیه حقیر به عنوان یک شهروند به اعضای محترم شوراها این است که با استنادها به رویکردها و پشت کردهایی که قبل از آنها در انتخابات های فبلی قابل ملاحظه اند، خودشان را بیمه شده نپندارند و بدانند که مردم با کسی عقد اخوت نبسته اند و شرط ادامه همراهی و تمدید اعتماد مردم، انجام وظیفه و تکلیف مداری دست اندرکاران امور جامعه در ایام مسئولیتشان و تاسی فکری و عملی از فرامین و منویات رهبری معظم انقلاب است!
دقت در انتخاب هیئت رئیسه و شهردار و پذیرش نتیجه این انتخاب طبق قواعد دمکراسی و نیز اصرار و پافشاری بر تحقق وعده های انتخاباتی و مهم تر از هر دو، تن دادن به پیگیری مصالح شهروندان و پرهیز از تعقیب منافع خود و یا دیگر متوقعان، همواره در پرونده ارزیابی عملکرد اعضای شورا و نیز شهرداران ثبت و ضبط شده و نگاه عمومی جامعه نیز متاثر از شنیده های مستند در محافل مطلع مردمی و یا نهادهای معتبر حکومتی تنظیم شده و شکل می گیرد!
بهر حال باید تاکید کنم که ما با شوراها و شهردارها و تا حدودی هم دهیارها در آینده حرف های زیادی داریم که در هر مرحله از انجام وظایف ذاتی و قانونی به شکل مکتوب و یا حضور در جلسات تخصیصی تبیین خواهند شد و از الان اعلام می کنم که نگاهم به این نهادها و دستگاهها، نگاهی همراه و مدکار است و تلاشم بر این است تا با ارائه همزمان راهکارها، سخنان تلخم را همانند داروهای تلخ، مخفف دردها و ناتوانی ها کرده و با تشخیص درست بیماری ها، تجویزهای شفابخش را در دستور کار خویش قرار دهم.
در پایان متذکر می شوم که شوراها و شهردارها، در عین توانمندی ها، نیازمند توان افزایی اند و این ممکن نمی شود مگر به اینکه گوششان را بدهکار منتقدان سازنده و خیرخواه نموده و با دعوت از آنها در جلسات کارشناسی و کمیسیونی، از آنها کار کشیده و نگاه و فکر آنها را به نگاه و فکر خود پیوند بزنند و بدانند که نگاه عالی تر به فلسفه وجودی خود شورا، شور و مشورت، فایده مند و سودآور است، فلذا هرکس که تن به مشاوره با رسانه ها و صاحب نظران دانشگاهی و حوزوی و سایر نهادهای تخصصی بدهد، وارد یک معامله برد-برد شده است.
صادقعلی رنجبر- عضو هیئت علمی دانشگاه
