به گزارش شمال نیوز، غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی، نماینده پیشین رشت در مجلس شورای اسلامی، در بیان کرد‌وگو با پول و تجارت از ضرورت تغییر نگاه در سیاست‌های توسعه و برنامه‌ریزی جمعیتی سخن بیان می‌کند و تأکید دارد که اگر اکنون برای سامان‌دهی این ساخت‌وسازها چاره‌ای اندیشیده نشود، شمال کشور در سال‌های آینده با بحرانی گسترده روبه‌رو خواهد گردید.

پیش‌بینی خواهد گردید که جمعیت گیلان و مازندران دوبرابر شود

*آقای جعفرزاده! این روزها موج تازه‌ای از ساخت‌وساز در گیلان به‌ویژه در مناطق روستایی و ساحلی به راه افتاده است. برخی کارشناسان نسبت به گسترده شدن این اقدام هشدار می دهند، نگاه شما به عنوان کسی که سال ها نمایندگی مردم این استان را برعهده داشته اید چیست؟

ببینید، واقعیت امر این هست که حدود ۶۰ درصد از پایتخت‌های دنیا در کنار دریاچه‌ها و دریاها قرار دارند، اما ما متاسفانه در حوزه دریا بسیار ضعیف عمل کرده‌ایم. در آمایش سرزمینی باید رویکرد دریا‌محور می‌داشتیم. اکنون در شرایط تغییرات اقلیمی قرار داریم و به تناسب این تغییرات، الگوهای مهاجرت نیز تغییر خواهند کرد.

به هر شکلی که فکر بکنیم، استان مازندران و گیلان و نیز شاید شهرهای غربی مانند اردبیل هم در معرض هجوم و افزایش جمعیت هستند و به جای مقاومت در برابر این مهاجرت‌ها، باید برای این تغییرات برنامه‌ریزی و تدبیری اندیشیده شود. ما نیاز به احداث شهرک‌ها و شهرهای جدید و سامان‌دهی جمعیتی داریم، نه اینکه هرکسی بیاید و بدون برنامه زمین بخرد و خانه بسازد.

جمعیت گیلان اکنون حدود 2 میلیون و ۶۰۰ هزار نفر هست، اما باید برای افزایش حداقل دو تا سه میلیون نفر جمعیت در پنج سال آینده برنامه‌ریزی شود. متأسفانه در حوزه تغییر بافت جمعیتی هیچ برنامه‌ریزی مشخصی وجود ندارد. قبلاً برنامه‌ریزی‌ها برای صد سال آینده انجام می‌گردید؛ من نمیگویم صد سال آینده، حداقل پنج تا ده سال آینده باید برنامه ریزی صورت بگیرد، چراکه پیش‌بینی خواهد گردید که جمعیت گیلان و مازندران دوبرابر شود.

یکی از دلایل اصلی افزایش مشکلات ترافیکی، رشد جمعیت بدون توسعه زیرساخت‌هاست. توسعه باید همه‌جانبه باشد؛ فقط ساخت‌وساز مسکن پاسخگوی نیازها نیست. وقتی ابتدایی‌ترین مسائل مثل مدیریت زباله حل نشده، نمی‌توان با صرف ساخت مسکن به توسعه رسید.

با شعار و مخالفت با تغییر کاربری نمی‌توان کاری پیش برد

*برخی از مردم گیلان از موج ورود مهاجران از شهرهای دیگر نگران‌اند و آن را عامل اصلی تغییر بافت جمعیتی و افزایش ساخت‌وساز می‌دانند. آیا این نگرانی‌ها به‌جاست؟

ما در برابر پدیده‌ای قرار داریم که وقوع آن قطعی هست؛ مهاجرت از شهرهای مرکزی و جنوبی کشور، به‌ویژه مناطق مرکزی، به سمت شمال. خواه یا ناخواه در چندین سال آینده با تراکم جمعیتی بالایی روبه‌رو خواهیم گردید و اگر از حالا برنامه‌ریزی و سامان‌دهی نکنیم، با شعار و لجبازی و مخالفت با تغییر کاربری نمی‌توان کاری پیش برد.

دنیا برای چنین شرایطی شهرک‌های جدید ایجاد انجام می‌دهد تا مهاجران در آن‌ها مستقر شوند. باید نقطه‌یابی و مزیت‌سازی شود و کارشناسان برای این موضوع برنامه‌ریزی کنند تا از هجوم جمعیتی جلوگیری شود. کدام یک از این کارها در کشور ما در حال اتفاق افتادن هست؟

*زیرساخت‌های استان تا چه اندازه پاسخگوی این رشد جمعیت و ساخت‌وساز است؟

اگر ساخت‌وساز با فکر، برنامه، نقطه‌یابی و مرکز‌سازی انجام شود، امکان دارد به آینده امیدوار قرار دارای بود؛ اما اگر هرکسی بخواهد زمینی را تصرف کرده و خانه‌ای بسازد، زمین‌های کشاورزی و محیط‌زیست از بین می‌روند. باید نظم ایجاد شود و چشم‌انداز توسعه مشخص باشد.

باید برای غیربومی‌ها نقطه‌یابی شود تا هرکس قصد ساخت‌وساز دارد، در محدوده‌های مشخص و با برنامه‌ریزی و زیرساخت‌سازی آب، برق، گاز و تلفن انجام شود اما اگر رها بکنند و هر کسی هر جا دلش خواست خانه بسازد، باید تمام سطح زمین گیلان را لوله کشی آب، گازکشی و برق‌رسانی کنیم؛ اما متاسفانه ما برنامه نداریم، ما متناسب با نیاز مردم {ما یعنی دولت‌مردان} هنوز برای این مساله برنامه مشخصی نداریم./ل