به گزارش شمال نیوز، بررسی‌های اقلیمی سال زراعی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ نشان می‌دهد که میزان بارش در استان نسبت به دوره‌های بلندمدت و سال گذشته کاهش چشمگیری داشته و دمای هوا نیز روندی افزایشی داشته است.

هوشنگ بهزادی مدیرکل هواشناسی مازندران در همین خصوص، اظهار کرد: در فصل تابستان، میانگین بارش ۱۰۲.۶ میلی‌متر بوده که نسبت به دوره بلندمدت ۲۰ درصد و نسبت به تابستان سال گذشته ۳۰ درصد کاهش نشان می‌دهد.  

وی افزود: مجموع بارش شش‌ماهه نخست سال ۱۴۰۴ برابر با ۲۲۹.۶ میلی‌متر بوده که نسبت به دوره آماری بلندمدت ۱۳ درصد و نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۱۸ درصد کاهش داشته است.

مدیرکل هواشناسی مازندران بیان کرد: میانگین بارش شهریورماه ۱۴۰۴ در استان مازندران ۶۷.۵ میلی‌متر ثبت شده که نسبت به دوره بلندمدت ۱۲ درصد و نسبت به شهریور سال گذشته ۷۳ درصد افزایش داشته است.  

بهزادی یادآور شد: در مجموع، بارش سال زراعی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ با ثبت ۶۱۲.۱ میلی‌متر، نسبت به دوره بلندمدت ۸ درصد و نسبت به سال گذشته ۱۰ درصد کاهش داشته است.

وی اضافه کرد: میزان بارش از نیمه مهر تا نیمه آبان نرمال تا کمتر از نرمال، از نیمه آبان تا نیمه آذر کمتر از نرمال و نیمه آذر تا نیمه بهمن در محدوده نرمال پیش‌بینی می‌شود.

مدیرکل هواشناسی مازندران با اعلام اینکه دمای سال زراعی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ نیز با میانگین ۱۲.۸ درجه سلسیوس نسبت به دوره بلندمدت ۱.۴ درجه افزایش و نسبت به سال گذشته ۰.۶ درجه کاهش داشته است، اضافه کرد: میزان دما از نیمه مهر تا نیمه آبان در محدوده نرمال ، نیمه آبان تا نیمه آذر نرمال ، نیمه آذر تا نیمه دی نیم تا یک درجه بیش از نرمال و نیمه دی تا نیمه بهمن یک درجه بیش از نرمال خواهد بود.

حیدر داوودیان مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای مازندران نیز در سال آبی گذشته از مهر ۱۴۰۳ تا شهریور ۱۴۰۴ با وجود افزایش ۲ درصدی آورد رودخانه‌های مازندران نسبت به سال قبل میزان آبدهی هنوز ۲۰ درصد کمتر از میانگین بلندمدت است.

وی گفت: فقط رودخانه‌های بابل‌رود و تجن به دلیل رهاسازی آب از سدها افزایش داشتند.

مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای مازندران یادآور شد: نکارود بیشترین افت آبدهی را با ۴۸ درصد کمتر از دوره درازمدت و هراز با بیشترین حجم آبدهی، همچنان ۳۷ درصد کمتر از میانگین بلندمدت بوده است.

کاهش بارش، افزایش دما و افت آبدهی رودخانه‌ها در مازندران نشان‌دهنده‌ی تأثیر جدی تغییرات اقلیمی است. برای حفظ منابع طبیعی و پایداری کشاورزی، بازنگری در مدیریت آب و مقابله علمی با این تغییرات ضروری است./ل