شمال نیوز: وقتی صحبت از فرهنگ شهروندی می شود بیشتر به نوعی رابطه آن را با سایر پدیده های فرهنگی و اجتماعی توجه می کنیم.

یعنی وظایفی که شهروندان در یک شهر نسبت به نهاد های اجتماعی و یا سایر شهروندان دارند و توجه به آنان در پازل زندگی روزمره می تواند راهگشای بسیاری از تنگناها تلقی می شود .

به نظر می رسد برای نیل به این منظور باید برنامه ریزان و کارشناسان مدیریت شهری و متولیان شهری ابتدا هر شهروندی را نسبت به حقوق و وظایف خود و دیگران به طور مستمر و دائم آگاه کنند و در یک کلام « آگاه سازی جامعه » به عنوان رکن رکین فرهنگ شهروندی در دستور کار قرار گیرد ئ در این صورت است که این آگاهی « درونی و نهادینه » می شود .

در کنار این آگاهی و نهادینه کردن ، مدیران شهری هم باید از طریق برنامه ریزی های فرهنگی و اجتماعی شرایط اجتماعی را ایجاد کنند،که شهروندان بتوانند در موقعیت های متعادل از حقوق شهروندی خود بهره مند شوند و در عین حال به وظایف خود نسبت به سایر شهروندان و مدیریت شهری عمل نمایند.

این تعامل دوسویه میان کنشگران روابط شهری تعادل را ایجاد می کند و این فرایند در توسعه شهری بسیار اثر گذار است و در این پروسه است که می توان به شهری با ساختارهای ترسیم شده فرهنگ شهروندی امیدوار بود .

آنچه مسلم است اینکه شهر خوب با شهروند خوب ساخته می شود . از سویی برای داشتن شهروند خوب باید فرهنگ شهروندی را در جامعه مان بالا ببریم و شهروندان را از حق و حقوق خود نسبت به یکدیگر آگاه سازیم.

البته این آگاهی رسانی نباید از بالا به پایین باشد . یعنی همه لایه های شهروندی باید در کشاکش این آموزش و آزمون قرار گیرند . یک شهروند هم در لتیه ای آموزش ببیند و در لایه ای دیگر آموزش بدهد .

در ورای این حرکت سیال و پویا است که شرایط برای همه اقشار و لایه ها فراهم شده و همه شهروندان خود را روزانه در یک کلاس درس بزرگ به نام شهر می بینند ، بدون آنکه تبعات اجتماعی را شاهد باشند شهروندانی فرهنگ محور شده و با فرهنگ شهروندی مانوس می شوند و آنزا در شئون زندگی شهری به منصه ظهور و بروز می رسانند .

*معاون مدیر خدمات پشتیبانی و رفاهی دانشگاه علوم پزشکی مازندران