با گذشت 19 سال از آغاز پروژه قطعه چهارم آزادراه تهران ـ شمال، گویی این ماجرا همچنان ادامه دارد و قرار نیست قصه پرغصه آزادراه روزی پایان یابد.

با وجود گذشت 19 سال از شروع پروژه آزادراه تهران ـ شمال، این پروژه که به پروژه پیر کشور لقب یافته، همچنان دستخوش مسائل و دغدغه‌هایی است که این‌بار نیز گریبانگیر بومیان منطقه شده و نتیجه سال‌ها انتظار آنها به‌جای به‌ثمر نشستن، در مقابل دیدگان‌شان در حال پرپر شدن است.

دغدغه‌ای که امروز مسئولان و مردم شهرستان چالوس و بومیان مسیر قطعه چهارم آزادراه تهران ـ شمال با آن روبه‌رو هستند این است که با نصب عوارضی در مسیر این آزادراه داد بومیانی که محل تردد روزانه آنها آن‌هم به‌صورت متوالی از این مکان صورت می‌گیرد را درآورده و به‌عنوان موضوع چالش‌برانگیز روز تبدیل شده است.

 انتقال از مرزن‌آباد و استقرار در محل کار

کبری مراد‌پور، معلمی که روزانه باید از مسیر قطعه چهارم آزادراه عبور کند تا به محل تدریس خود در شهرستان چالوس برسد در گفت‌وگو با فارس، اظهار کرد: با توجه به کمبود امکانات و تجهیزاتی مانند پزشک متخصص، داروخانه‌های مجهز و مراکز درمانی خاص، مجبور هستیم برای انجام بسیاری از کارها به شهرستان چالوس رفته و متاسفانه برای هر بار از این رفت‌وآمدها باید عوارض نیز پرداخت کنیم.

وی با بیان اینکه ما منکر پرداخت عوارض نبوده و نیستیم، افزود: در مقایسه با آزادراه‌های دیگر کشور پرداخت عوارض در مسیر 20‌ کیلومتری این آزادراه برای ما سنگین است.

مرادپور رفت‌و آمد فرهنگیان، کارمندان و دیگر اقشار از این مسیر را در ازای پرداخت عوارض منصفانه ندانست و گفت: در برابر حقوق ناچیز بسیاری از کارمندان، پرداخت عوارض به‌صورت روزانه دغدغه‌ای است که فکر مردم منطقه را درگیر کرده است.

وی با نارضایتی از وضعیت امنیتی مسیر آزادراه تهران ـ شمال، خاطر‌نشان کرد: پرداخت عوارض برای مسیری که امنیت کافی ندارد و امکانات خاصی در مقایسه با دیگر آزادراه‌های کشور نیز ندارد، برای همه ما مشکل است.

معلم مرزن‌آبادی با بیان اینکه اگر قرار باشد شیوه دریافت عوارضی از بومیان منطقه اعمال شود ما نیز علیرغم میل باطنی خود به شهرستان چالوس نقل مکان می‌کنیم، خاطرنشان کرد: همه ما باید برای فرستادن فرزندان خود به کلاس‌های تقویتی، موسسه‌ها و دانشگاه‌ها روزانه از این مسیر عبور کنیم و با توجه به مقرون به‌صرفه نبودن هزینه‌های مربوط به عوارض باید در محل کار و درس خود مستقر شویم و موضوع مهاجرت معکوس از شهرهای کوچک به شهرهای بزرگ را پیاده کنیم.

وی در پایان افزایش نرخ کرایه‌های تاکسی را دور از ذهن ندانست و گفت: برای رانندگانی که در این مسیر امرار معاش می‌کنند، پرداخت عوارض در هر سرویس سنگین است و به‌ناچار آنها نیز تعرفه‌های خود را افزایش می‌دهند و این موضوع نیز برای مردمی که درآمد ناچیزی دارند، سخت است.

بالا بودن تعرفه عوارضی در مقایسه با آزادراه‌های بزرگ کشور

اسفندیار نجار‌صادقی یکی دیگر از معترضان به پرداخت عوارض برای بومیان منطقه در گفت‌وگو با فارس، بیان کرد: دریافت عوارض از مردمی که مجبور هستند روزانه این مسیر را چندین‌بار طی کنند، از انصاف به‌دور بوده و عادلانه نیست.

وی با گله‌مندی از تعرفه بالای عوارضی در این مسیر، خاطر‌نشان کرد: دریافت تعرفه 6‌ هزار تومانی برای نیسان‌ها و خودروهایی که خواروبار و کالا را از چالوس به مرزن‌آباد جابه‌جا می‌کنند، بسیار بالاست و در کنار پول غذا، بنزین و استهلاک ماشین، دریافت 12‌ هزار تومان هزینه رفت و برگشت عوارضی منصفانه نیست.

نجارصادقی با بیان اینکه شهر مرزن‌آباد شهر کارگری است و درآمد مردم آن ناچیز است، تصریح کرد: برای دانشجویان و کارمندانی که باید این مسیر را روزانه طی کنند نیز پرداخت عوارضی مشکل است زیرا مردم این منطقه از نظر معیشتی در سطح پایینی قرار دارند.

وی با نارضایتی از پرداخت عوارض در مسیر 20 کیلومتری آزادراه تهران ـ شمال در مقایسه با آزادراه‌های بزرگ کشور، اضافه کرد: این مبلغ در اتوبان‌ها و بزرگراه‌های دیگر که دارای طول مسافتی چندین برابر هستند، به یک‌دوم هم نمی‌رسد، حال چگونه است که مردم این منطقه باید برای این مسیر کوتاه متحمل هزینه‌های بالا شوند.

این شهروند مرزن‌آبادی با اشاره به اینکه این همه سال‌ تحمل کردیم تا زمینه رفاه و آسایش ما فراهم شود اما امروز می‌بینیم که علاوه بر فشار ناشی از ورود توریست و گردشگر، دیگر مشکلات نیز بر منطقه ما غالب شده است، افزود: توقع ما از مدیران و مسئولان بالادست این است که اصل صداقت را در برنامه‌های خویش مورد توجه قرار داده و با داشتن مدیریت برنامه، امنیت و آسایشی که به‌دنبال آن هستیم را فراهم کنند.

 نبود تبعیض بین بومیان و مسافران در پرداخت عوارضی

قاسم خرمی کارمند شهرداری مرزن‌آباد که ساکن شهرستان چالوس هست نیز با نارضایتی از این وضعیت، گفت: با توجه به حقوق ماهانه کارمندان بدیهی است که پرداخت عوارض در هر رفت‌وآمد برای افراد به‌صرفه نیست.

وی با اشاره به اینکه برخی از افراد برای انجام مأموریت‌های کاری باید روزانه چندین‌بار از این مسیر تردد کنند، خاطر‌نشان کرد: با تصویب پرداخت عوارضی بسیاری از افراد برای صرفه‌جویی از مسیر جاده قدیم چالوس عبور می‌کنند که با توجه به خطرات ناشی از آن نه‌تنها آسایش مردم فراهم نشد بلکه مشکلی بر مشکلات آنها افزوده شد.

خرمی خواستار بررسی و رفع این مشکل در سریع‌ترین زمان ممکن شد و افزود: مردم این منطقه سالیان درازی با تمام مشکلاتی که در احداث پروژه آزادراه وجود داشت، کنار آمدند که شاید در آینده بتوانند ثمره آن را ببینند اما امروز متاسفانه حاصل صبر و بردباری آنها این است که با افرادی که سالانه یک‌ یا چندین‌بار از این مسیر عبور می‌کنند، یکسان دیده شدند.

وی با اشاره به اینکه تعرفه عوارض برای تاکسی‌های مسیر با کرایه یک‌مسافر برابری می‌کند، گفت: پرداخت 3 هزار تومان عوارض در مسیر 20 کیلومتر واقعاً دور از انصاف است و در این صورت رانندگانی که تنها راه امرار معاش‌شان از این راه می‌گذرد، مجبور هستند یا کرایه‌ها را افزایش دهند و یا به‌صورت غیراستاندارد ماشین خود را به گاز تجهیز کنند که بدون شک خطرات زیادی را به‌دنبال دارد.

درخواست استاندار مازندران از وزیر راه و شهرسازی

نماینده مردم نوشهر، چالوس و کلاردشت در مجلس شورای اسلامی با اعلام اینکه بومیان حوزه شهرستان‌های نوشهر، چالوس و کلاردشت نباید در این مسیر عوارضی پرداخت کنند، اظهار کرد: با توجه به آغاز فعالیت عوارضی در قطعه چهارم آزادراه تهران ـ شمال در حد فاصل مرزن‌آباد تا چالوس دریافت عوارضی در این مسیر توسط بومیان منطقه از مهم‌ترین دغدغه‌های این مردم است.

قاسم احمدی‌لاشکی با تاکید بر اینکه بومیان منطقه نوشهر، چالوس و کلاردشت باید از پرداخت عوارضی در مسیر قطعه چهارم آزادراه تهران ـ شمال معاف باشند، تصریح کرد: با توجه به تحمل ترافیک و مشکلات مربوطه توسط بومیان منطقه پرداخت عوارضی نباید دغدغه دیگر آنها باشد.

وی با اشاره به اینکه قطعه چهارم آزادراه تهران ـ شمال تنها به مردم مرزن‌آباد اختصاص ندارد بلکه محل تردد مردم کلاردشت و بخش کجور نیز هست، گفت: با توجه به درخواست‌های مکرر از استاندار مازندران، وی شخصاً نامه‌ای به وزیر راه و شهرسازی نوشت و خواستار بررسی این موضوع شد.

پایبندی به آنچه که قانون ملزم کرده است

فرماندار چالوس نیز با اشاره به تحقق نیافتن پیگیری‌های مربوط به نپرداختن عوارضی توسط بومیان منطقه در آزادراه تهران ـ شمال، به خبرنگار فارس گفت: با وجود درخواست‌هایی که برای نپرداختن عوارضی توسط بومیان مسیر آزادراه تهران ـ شمال ارائه شد اما تا کنون راهکاری در این زمینه مشخص نشد.

محمد‌ناصر زندی در مورد سوالی مبنی بر اینکه درآمد حاصل از دریافت عوارض در قطعه چهارم آزادراه تهران ـ شمال در چه راهی صرف می‌شود، اظهار کرد: بر اساس تعهداتی که وزارت راه و شهرسازی با شرکت آزادراه داشت، باید بخشی از هزینه‌های احداث این مسیر از محل عوارضی به‌مدت 10‌ سال به شرکت آزادراه پرداخت شود.

وی با اشاره به اینکه آزادراه تهران ـ شمال متعلق به همه مردم است، بیان کرد: با توجه به طولانی شدن زمان احداث آزادراه و تحمل سختی فراوان مردم منطقه این حق مسلم بومیان منطقه است که از حاصل تحمل سال‌ها رنج و سختی که برای احداث این مسیر کشیدند، بهره ببرند.

فرماندار چالوس پیروی از قانون را در تمام زمینه‌ها ضروری خواند و تاکید کرد: همه ما بر اساس آنچه که قانون ملزم کرده عمل می‌کنیم و منتظر اقدامات قانونی از سوی وزارت راه وشهرسازی در مورد چگونگی پرداخت عوارض توسط بومیان منطقه هستیم.

ارسال نامه به استاندار مازندران

رئیس شورای اسلامی شهرستان چالوس از ارسال نامه به استاندار مازندران در مورد پیگیری سریع مبنی بر عدم پرداخت عوارض توسط بومیان منطقه خبر داد و افزود: دریافت مبالغ تعیین‌شده عوارض در محدوده یک شهرستان ناعادلانه است، زیرا مردم سختی‌های زیادی را بابت احداث آزادراه متحمل شدند و حال که باید از نتیجه صبر خود بهره‌مند شوند، شایسته نیست که شیرینی این محصول را به کام‌شان تلخ کرد.

صابر سام‌دلیری ادامه داد: با توجه به دریافت عوارضی از بومیان منطقه که اعتراض مردمی را به‌دنبال داشت ما نیز وارد عمل شده و خواستار رسیدگی به این موضوع از سوی استاندار شدیم.

وی با اشاره به اینکه بیشتر افرادی که در این مسیر تردد می‌کنند کارمندان حوزه شهرستان در مرزن‌آباد، چالوس و یا کلاردشت هستند، خاطر‌نشان کرد: با توجه به اینکه قطعه چهارم آزادراه حتی بین دو شهرستان هم نبوده و مردم یک شهرستان در قالب دو شهر این مسیر را تردد می‌کنند، بنابراین دریافت عوارض از آنها عادلانه نیست.

به گزارش فارس، حال موضوعی که در این میان باید مورد توجه قرار گیرد این است که قرار بود این آزادراهی که به منظور تأمین ارتباط مطمئن، سریع و ارزان و سهولت ارتباط در این مسیر احداث شود و بومیان منطقه حدود 20 سال انواع سختی‌ها را متحمل شدند، شایسته نیست که این خواسته ناچیز آنها مردود شده و با توجه به درآمد ناچیزی که مردم این منطقه دارند، برای هر تردد مجبور به پرداخت عوارض شوند.

به‌راستی که بومیانی که سال‌ها انتظار کشیدند نباید ثمره صبر خود را با بی‎توجهی مسئولان بالادست و یکسان دیده شدن حق بومیان با مسافران و گردشگرانی که خود سالانه فشارهایی را برای مردم منطقه به ارمغان می‌آورند، بچشند.

نکته تأمل‌برانگیز گزارش این است که کاهش مصرف سوخت، کاهش سوانح رانندگی، کاهش تولید آلاینده‌های زیست‌محیطی و کاهش ترافیک محورهای منتهی به شمال از جمله اهدافی بود که در این پروژه دنبال می‌شد که در صورت اخذ عوارض از بومیان مردم منطقه مجبور می‌شوند تا مجدداً از جاده قدیم چالوس برای تردد استفاده کنند که این امر علاوه بر خطرات ناشی از سوانح رانندگی شیرینی کوتاهی مسیر و سهولت در رفت و آمد را در برابر صبر چندین‌ساله آنها به تلخی مبدل می‌کند.

کوتاه سخن اینکه؛ بر اساس خواسته‌های به‌حق مردم منطقه باید تدابیری اندیشیده شود تا خودروهای بومیان منطقه که با پلاک 72ص و 72ن متمایز می‌شوند، از پرداخت عوارض معاف‌شده و یا حداقل در مقایسه با دیگر هم‌وطنان مبلغ کمتری را پرداخت کنند تا بتوانند از مسیری که حاصل صبر و سختی آنان در طول سال‌های متمادی است، استفاده کنند.