مصطفی داننده: اصلاح طلبان و اصول گرایان معتدل بعد از نومید شدن از آمدن ناطق نوری به کارزار انتخابات مجلس، به دنبال فردی می‌گردند که همچون روحانی، شمیم اعتدال را به مجلس شورای اسلامی برسانند. شاید به زبان ساده تر بتوان گفت آنها به دنبال مردی با اسب سفید هستند که بتوانند با او به پارلمان بروند.

به نظر می‌رسد آنها سر یک نام در پنهان و نهان به توافق رسیده‌اند و دوست دارند او به ریاست مجلس دهم برسد. لاریجانی یک گزینه مطلوب برای تمام جریان‌هاست. اصول گرایان معتدل با مدیریت جامعتین از حامیان اصلی لاریجانی در این مسیر هستند. آنها رئیس مجلس‌های هشتم و نهم را یک اصول گرای واقعی و شبیه ترین سیاستمدار به روش سیاسی مرحوم آیت الله مهدوی کنی و مرحوم عسگراولادی می‌دانند. به خاطر همین تلاش می‌کنند او را به عنوان رهبر جریان خود معرفی کنند. اصول گرایان معتدل تلاش می‌کنند که با لاریجانی آینده خود را ترسیم کنند.

اصلاح طلبان اما حکایتی جدا دارند. آنها بعد از انتخابات 92 که باعث شد به صحنه سیاسی کشور بازگردند، تصمیم گرفتند کرسی‌های مجلس دهم را نیز به خود اختصاص دهند. سیاست ورزان این جریان می‌دانند که اصلاح طلبان نمی‌توانند مجلسی مانند مجلس ششم را تشکیل بدهند و به خاطر همین به دنبال مجلسی مانند مجلس پنجم هستند.

سعید حجاریان از نظریه پردازان جریان چپ ایران در همین رابطه می‌گوید:«امیدوارم مجلس دهم شبیه مجلس پنجم شود یعنی اقلیت قوی و تأثیرگذار از اصلاح‌طلبان وارد مجلس شوند و با توجه به شرایط موجود، چنین چیزی قابل قبول و راضی‌‌کننده خواهد بود. در مجلس پنجم، کارگزاران فراکسیونی قوی بودند»

فلش بک به عقب؛ رویای یک مجلس پنجم دیگر

پس از قطعی شدن انشعاب گروهی از مدیران اجرایی دولت هاشمی از جامعه روحانیت، راست مدرن« کارگزارن» در مقابل راست سنتی«جامعه روحانیت مبارز» شکل گرفت. تا این دو جریان در غیاب چپ‌ها به رقابت با یکدیگر در مجلس پنجم بپردازند.

بعد از این اعلام وجود، جریان چپ سنتی ایران یا همان مجمع روحانیون مبارز به دلیل کناره گیری سیاسی، از کارگزاران به عنوان یک نهاد تازه شکل گرفته که در زیر لوای هاشمی رفسنجانی نیز قرار داشت، حمایت کردند تا رسما یک دو قطبی در انتخابات مجلس پنجم شکل بگیرد.

حضور عبدالله نوری، فائزه هاشمی رفسنجانی، مصطفی معین، فاطمه کروبی و محمدباقر نوبخت از یک سو و ناطق نوری، حسن روحانی و موحدی کرمانی، محمدرضا باهنر از دگر سو باعث شده بود این رقابت نفس گیر و جذاب شود.

همین رقابت نفس گیر باعث شد تا 71 درصد از واجدین شرایط در این انتخابات شرکت کنند تا بالاترین میزان مشارکت در تمامی انتخابات های مجلس در جمهوری اسلامی را رقم بزنند. نتیجه انتخابات نیز بسیار جالب توجه بود و تعداد قابل توجهی از اعضای کارگزارن سازندگی و معدود نیروهای چپی مانند مجید انصاری وارد مجلس پنجم شدند.

حتی فائزه هاشمی با تعداد رای اندکی نسبت به چهره شناخته شده جریان راست سنتی ایران یعنی ناطق نوری در رتبه دوم قرار گرفت.

کارگزاران با فرستادن نیروهای خود به مجلس توانستند یک اقلیت قدرتمند و تاثیرگذار را در پارلمان شکل بدهند. همین اقلیت قدرتمند حتی تصمیم گرفت ریاست ناطق نوری را به چالش بکشد و عبدالله نوری را برای ریاست مجلس نامزد کند. رقابتی که ناطق نوری تنها با اختلاف چند رای فاتح آن شد. رئیس مجلس پنجم یعنی ناطق نوری آن روزها را اینگونه روایت می‌کند:«وقتی آقای شیخ عبدالله نوری، قبل از وزیر شدن وارد مجلس پنجم شد، جناح اقلیت همه‌ نیروهایش را برای این که ایشان رییس شود، بسیج کرد. در انتخابات ریاست موقت مجلس، فاصله‌ آرای ایشان و من بسیار کم بود، شاید ده تا پانزده رأی من بیش‌تر آوردم. در انتخابات دایمی رییس مجلس هم ایشان کاندید شد، کارگزاران و جریان‌های طرف‌دار ایشان خیلی تلاش کردند تا رأی بیاورد، ولی این بار،‌ فاصله ‌آرای من با ایشان بیش‌تر شد.»

مجلس دهم، مجلس پنجمی دیگر با یک تفاوت؟

برخی چهره‌های شناخته شده اصلاحات پیش از این نیز به این موضوع اشاره کرده‌اند. قدرت‌الله علیخانی، نماینده روحانی مجلس ششم می گوید لاریجانی راست گرا را به عارف ترجیح می‌دهیم. عطریانفر عضو حزب کارگزاران نیز اعلام کرد:« با اکثریت اصولگرا حتماً‌ آقای لاریجانی را ترجیح می‌دهیم چرا که خروجی «نقد قابل اعتماد» جناب آقای لاریجانی احتمالاً برای ما مناسب‌تر از «موقعیت نسیه و غیر نقد» آقای عارف است که نمی‌دانیم چه اتفاقی خواهد افتاد.»

این سخنان نشان می‌دهد اصلاح طلبان با انتخاب لاریجانی دو هدف دارند. آنها نمی‌خواهند در مجلس دهم شرایطی فراهم شود که در رقابتی دو قطبی، ریاست را به اصول گرایان واگذار کنند. در گام دوم اصلاح طلبان به دنبال نزدیک شدن هرچه بیشتر به حاکمیت از طریق لاریجانی هستند.

آنها نمی‌خواهند با تمام کارت‌های خود در زمین عارف لقب بازنده بزرگ را در مجلس دهم به خود اختصاص دهند. آن گونه که از شواهد پیدا است اصلاح طلبان به دنبال رسیدن لاریجانی به ریاست مجلس و عارف به نایب رئیسی مجلس هستند. مسئله‌ای که به نظر می‌رسد دم دست تر از رسیدن عارف به ریاست مجلس باشد.