از آن جایی که ارتباطات مردمی به عنوان اصلی ترین اقدام در روابط عمومی و به عنوان هنر و علم مردمداری از ویژگی های عمده روابط عمومی کارآمد بشمار می آید لذا بسترسازی برای حضور بیشتر مردم در تصمیم گیری با توجه به ارتباطات کلامی و غیرکلامی یکی از تلاش های وسیع و مهم روابط عمومی تلقی می گردد.روابط عمومی کارآمد با تاکید بر استرتژی ( مردم گرایی ) می کوشد تا به مردم اهمیت بیشتری در فعالیت های خود بدهد و نه این که آنان را به مثابه ی سد، خطر و یا مزاحم، فرض نماید. چرا این که متاسفانه برخی از روابط عمومی ها که شکر خدا، تعدادشان به اندازه ی انگشتان یک دست هم نمی رسد، طرز تفکر مدیریتیشان در روابط عمومی، کاملاً یک طرفه و به معنای دفاع و توجیه صرف از عملکرد سازمانی در جهت حمایت از جایگاه اداری است و کمتر پیش می آید که به مخاطب و ارباب رجوع به عنوان یک همکار و پیش برنده ی متواضع و بی ادعا در فرآیند کاری خود بنگرند.براین اساس، برگزاری جلسات پرسش و پاسخ بین کارکنان و مدیریت و گروه های مختلف مردم به ویژه مخاطبان خاص سازمان، حضور مسئولان سازمان در بین مخاطبان خاص، راهنمایی صحیح ارباب رجوع، بی تفاوت نبودن در برابر افکار عمومی، شنیدن صدای مردم، پاسخ گویی به پرسش ها و ابهامات موجود در افکار عمومی و مواردی از این دست، وظیفه ی اصلی مدیران روابط عمومی ای است که شخصیتی محتاط گونه ندارند و به دنبال پویایی و ارتباط متقابل و دو طرفه درون سازمان و برون سازمان هستند.درهمین راستا، نوعی از ارتباطات به نام ارتباطات غیرکلامی در روابط عمومی وجود دارد که شامل 8 قسمت از جمله: زبان بدن(حرکت گفتاری)- صداهای آوایی- فضا(مجاورت)- زمان- شامه(بو)- زیبایی شناسی(موزیک و رنگ)- مشخصات فیزیکی( شکل بدن، اندازه و رنگ پوست)- مصنوعات(لباس، لوازم آرایش، عینک ها، جواهرات) است. حال، پس از معرفی این کانال ها که هرکدام به شکلی، کاربردی هستند، به کانال فضا یا مجاورت می پردازیم.کانال غیرکلامی فضا یا مجاورت بسیار حائز اهمیت است. شاید بسیاری از کارگزاران و مدیران روابط عمومی از سحر و جادوی عمیق این چراغ جادویی مطلع نباشند.فضا یا مجاورت این مهم را به ما می آموزد که فاصله ایستادن افراد با یکدیگر در روند شکل گیری ارتباطات و حین برقراری ارتباط، باید چگونه باشد. 

بیشتر مردم در ارتباطات چهره به چهره با فاصله های خاصی از یکدیگر قرار می گیرند که به آن حریم می گویند.عمده ترین گروه های حریم چهار نوع هستند که به فاصله زمانی ارتباط و میزان اعتقاد افراد به یکدیگر بستگی دارد.
مثلاً، فاصله یا حریم خصوصی که تا حدود 45 سانتی متر را شامل می شود و در روابط صمیمانه ی افراد انجام می پذیرد.بغل کردن و درگوشی صحبت کردن از این فاصله هاست ودیگری به فاصله یا حریم شخصی معروف است که از 45 تا 120 سانتی متر می باشد که عموماً مصاحبه ها و گفتگوهای دو نفره در این فاصله انجام میگیرد.
نوعی دیگرازاین فاصله ها مربوط به حریم اجتماعی است و از 120 تا 360 سانتی متر شکل می گیرد که در اغلب مذاکرات تجاری، سیاسی و مراودات اجتماعی کاربرد دارد.مثلاً، اکثر مردم هنگام خرید از مغازه ها چنین فاصله هایی را رعایت می کنند.اما آخرین فاصله یا حریم عمومی از 360 تا 600 سانتی متر است که در سالن های سخنرانی، کنفرانس ها، کلاس درس بین سخنران و شنوندگان دیده می شود.
نکته قابل اهمیت این است که با توجه به فاصله ها، آواها ویژگی های خاصی می گیرند و محتوای خاصی از پیام ها تبادل می شود.
امیدواریم که همه ی ما در محیط های کاری مختلف و حتی در زندگی اجتماعی به تاثیر این فاصله ها (پارادوکسی مثبت) در جهت رشد و پیشرفت ارتباطات انسانی، دقت و توجه کافی داشته باشیم.