شمال نیوز: کسی نمی‌بینتشان، کسی به آنها توجه نمی‌کند، گویا اصلا وجود ندارند. کودکانی که در سایه روشن‌های شهر به عنوان شهروند درجه دو زندگی می‌کنند. کودکانی که هر روز از نزدیک با اعتیاد درگیرند. علی اصغران زمان ما که هر روز تیغ اعتیاد گلویشان را می‌درد. زندگیشان را نابود می‌کند و تمام خوشی‌های کودکانه را ازشان می‌گیرد. کودکانی که در شلوغی شهر، انکار شده‌اند.

کودکان شهرک نوبنیاد ساری لباس گرم ندارند، غذای مناسب ندارند، هر روز را با ترس و خشونت به شب می‌رسانند. برخی از آنها از درس و مدرسه محرومند. کودکانی که به جرم نژادشان فراموش شده‌اند. کودکانی که به جای عشق و محبت، به جای بازی‌های کودکانه، به جای شور و نشاط بچگانه، با اعتیاد درگیرند، مجبورند کار کنند و برای زنده ماندن تقلا کنند. اینها کودکانی‌اند که مهجور مانده‌اند. از جمعیت پرت شده‌اند یک گوشه بدون هیچ توجهی. چند سالی است که  به جای حل کردن مسئله تنها صورت مسئله پاک شده است. طایفه‌ی موسوم به جوکی‌های ساری و قائمشهر را در جایی به دور از شهر جمع کرده‌اند که شهر پاک شود. که ما، شهروندان درجه یک هر روز چشمان به آنها نیفتد و خاطرمان مکدر نشود. که کودکان کار را نبینیم. که فراموششان کنیم.

هر چقدر که چشممان را ببندیم واقعیت تغییری نمی‌کند. همین حالا که سرمان را با آرامش بر روی بالش می‌گذاریم کودکی همین حوالی به اعتیاد دچار می‌شود. کودکی که هیچ محافظی ندارد، هیچ آموزشی ندیده و هیچ درک درستی از کاری که می‌کند ندارد. کودکی که اعتیاد را به دیگر کودکان منتقل می‌کند. همین حوالی. در سایه‌ روشن‌های شهر که هر چقدر پلک‌هایمان را محکم‌تر به هم بفشاریم در این واقعیت شوم هیچ تاثیری ندارد.

این وظیفه تک تک شهروندان است که نسبت به این مقوله بی تفاوت نمانند و در حد توان خود با اعتیاد مبارزه کنند. کاری که جمعیت امداد دانشجویی-مردمی امام علی(ع) ساری چند سالی است در قالب آیین شام عیاران انجام می‌دهد. شام عیاران که تلفیقی از شام غریبان و آیین شام عیاران است مراسمی است که در آن دانشجویان و اقشار مختلف جامعه با هر اندیشه‌ای به محله‌های افیون زده شهر می‌روند و با قدم‌های استوار و و زمزمه دعا و قرآن، شمع‌هایشان را روشن می‌کنند و مراسم شام غریبان را در کنار کودکان محروم و درگیر با اعتیاد برگزار می‌کنند و معتادان را به ترک افیون تشویق می‌کنند. داوطلبان ترک را به کمپ‌های ترک اعتیاد معرفی می‌کنند و همچنین در تمام مدتی که سرپرست خانواده در کمپ است خانواده‌اش را تحت پوشش قرار می‌دهند و مایحتاج زندگی را برایشان فراهم می‌کنند.

وضعیت نابسامان زندگی در این محله بسیار جای تاسف دارد. البته باید از نیروی زحمت کش و کوشای انتظامی که با حضور مستمر و شبانه روزی امنیت نسبی را در این محله بوجود آورده‌اند تشکر کرد اما اینها کافی نیست. توجه و حمیت بیشتر مردم و مسئولین را می‌طلبد.

مریم علی‌محمدی سرپرست جمعیت امداد امام علی(ع) ساری در مورد این آیین می‌گوید: (چون کسی گذرش به شهرک نوبنیاد ساری نمی‌افتد ساکنان این شهرک کاملا فراموش شده‌اند. کودکان در شهر اجازه کار ندارند و مجبورند به شهرهای دیگر بروند و این باعث شده ما فکر کنیم چیزی به نام (کودکان کار) وجود ندارد. همین قضیه در مقوله اعتیاد نیز اتفاق افتاده. یعنی  محله‌هایی که وضعیت اعتیاد در آنها وحشتناک بود را خراب کردند و ساکنانش را به حاشیه بردند. بنابراین ما بچه‌ای که در سیزده سالگی شیشه و کراک را شروع کرده نمی‌بینیم و چون نمی‌بینیم فکر می‌کنیم وجود ندارد. شنیدن این مسئله چیزی را تغییر نمی‌دهد چون بعد از یک مدت عادی می‌شود. ما قرار است در این مراسم برویم و کودکانی که درد می‌کشند را ببینیم. برویم و بدانیم  بچه‌ی دوازده ساله‌ای در کنار پدر و مادرش مواد مخدر مصرف می‌کند. برویم و این فضا را بشکنیم و آگاه شویم. این آگاهی مسئولیت می‌آورد. حالا این ما هستیم و خدایمان که چه کاری از دستمان بر‌می آید برای بهبود این وضعیت. کافی است کمی به خودمان بیاییم. هر کدام از ما شمعی شویم و همین اندیشه را به افراد دیگر منتقل کنیم. در این صورت مشکلات ما حل می‌شود.)

وظیفه‌ی ما گفتن بود، وظیفه ما نشان دادن بود. وظیفه ما فریاد زدن دردهای پنهان جامعه بود و درخواست از تک تک اعضای جامعه برای مقابله با پدیده شوم اعتیاد بود. برای آشنایی بیشتر با جمعیت امداد دانشجویی-مردمی امام علی(ع) و فعالیت‌های آن با روابط عمومی این جمعیت با شماره 09305138267 تماس حاصل فرمائید. /250