دانشمندان دریافته اند که دویدن به صورت افقی در اطراف دیواره دایره‌ای می‌تواند جاذبه مصنوعی کافی برای حفظ استخوان‌ها و عضلات سالم ایجاد کند. آنها پیشنهاد می‌کنند که محل اقامت در ماه دایره‌ای باشد تا فضانوردان بتوانند دور دیوار‌های ساختمان بدوند.

جاذبه کم و کاهش استفاده از عضلات و استخوان‌ها در طول دوره‌های طولانی استحکام آن را ضعیف می‌کند و این موضوع می‌تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی شود و از حرکت فضانوردان جلوگیری کند.

آلبرتو مینیتی، استاد فیزیولوژی در دانشگاه میلان، گفت: گرانش کم منجر به عدم تطابق بسیاری از عملکرد‌های مهم بدن می‌شود که منجر به از دست دادن توده عضلانی و تراکم استخوان، کارایی ضعیف قلبی عروقی و عدم انطباق کنترل عصبی می‌شود. 

دانشمندان آزمایش کردند که آیا فضانوردان می‌توانند با استفاده از دیوار مرگ، چند طناب پرش الاستیک و کمربند به ارتفاع ۳۶ متر ورزش کنند یا خیر. شرکت کنندگان تنها در ۵ تا ۸ بار توانستند بدون کمک، دویدن را شروع کنند.

این تیم کشف کردند که هر گام روی دیوار ضربه‌ای معادل دو تا سه برابر وزن بدن شرکت کننده ایجاد می‌کند، که معادل نیرویی است که با دویدن آهسته یا سریع روی زمین ایجاد می‌شود. همچنین این ضربه به اندازه کافی قوی است که از جذب مجدد کلسیم از استخوان‌ها و تضعیف آن توسط بدن جلوگیری می‌کند.

مینتی می‌گوید که در هر ۱۲ساعت، دو تا سه دقیقه دویدن برای درمان هر گونه وضعیت نامساعد سلامتی کافی است.

این راه حل به فضانوردان اجازه می‌دهد تا شبیه سازی گرانش مخصوص خود را ایجاد کنند که معادل تقریباً ۶۰ تا ۷۰ درصد گرانش زمین است.

در حال حاضر، فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی از دستگاه‌های مقاومت شبیه‌سازی وزن استفاده می‌کنند تا بتوانند از اثرات بی‌وزنی جلوگیری کنند.

اما جستجو برای یافتن راه حل بهتر ادامه دارد و ناسا آماده فرستادن انسان به ماه از طریق آرتمیس است.

مقاله تحقیقاتی در مجله Royal Society Open Science منتشر شده است.