.
صفحه اصلي آرشيو جستجو پيوند ها تماس با ما
 
آخرین عناوین
آینده سیاسی روحانی از دو نگاه ؛
مطهری : روحانی نقش هاشمی را بازی کند / صوفی : هاشمی شدن روحانی توهم است
شمال نیوز : حسن روحانی بعد از 70 روز سکوت حالا گویا دوره ای جدید از سیاست ورزی را در پیش گرفته است، به طوری که روزنامه کارگزاران از آن تحت عنوان «بازگشت روحانی» یاد کرد.
مطهری : روحانی نقش هاشمی را بازی کند /  صوفی :  هاشمی شدن روحانی توهم است

علی مطهری گفت: البته برای آنکه آقای حسن روحانی نقش آقای هاشمی را ایفا کند، نیاز به شجاعت بیشتری دارد.

حسن روحانی بعد از 70 روز سکوت حالا گویا دوره ای جدید از سیاست ورزی را در پیش گرفته است، به طوری که روزنامه کارگزاران از آن تحت عنوان «بازگشت روحانی» یاد کرد.

 

علی مطهری در گفتگو با نامه‌نیوز درباره نوع سیاست‌ورزی حسن روحانی پس از ریاست جمهوری گفت: تفکر سیاسی و اجتماعی آقای حسن روحانی به آقای هاشمی نزدیک تر است و اگر او بتواند همان نقش آقای هاشمی را ایفا کند، خیلی موفق خواهد بود و این مسئله به نفع کشور و انقلاب می شود.

 

وی افزود: البته برای آنکه آقای حسن روحانی نقش آقای هاشمی را ایفا کند، نیاز به شجاعت بیشتری دارد یعنی آنجاکه نیاز است وارد شود و اظهارنظر کند. روشی که آقای روحانی در دوره ریاست جمهوری داشت روش محافظه کاری بود. اگر بخواهد به آن شکل باشد نمی تواند نقش آقای هاشمی را ایفا کند.

 

این فعال سیاسی یادآور شد: اگر آقای روحانی در اتخاذ مواضع و بیان دیدگاه هایش صراحت و شجاعت بیشتری داشته باشد، آن وقت می تواند به نقش آقای هاشمی نزدیک شود.

 

وی درباره امکان محل رجوع قرار گرفتن روحانی از سوی نخبگان و فعالان سیاسی به ویژه اصلاح‌طلبان توضیح داد: این بستگی به رفتار و عملکرد آقای روحانی در آینده دارد، باید دید او چه طور رفتار می کند. معتقدم گرچه ممکن است نتواند مثل آقای هاشمی باشد ولی اگر بخشی از نقش آقای هاشمی را هم ایفا کند قابل قبول است. 

 

مطهری درباره اینکه آیا روحانی می تواند منتقد وضع موجود شود؟ گفت: بله می تواند. او به تنهایی عامل وضع موجود نیست. اگر امروز کاستی هایی وجود دارد دیگران نیز در آن نقش داشته اند و نمی توان همه مشکلات امروز را به گردن ایشان انداخت. 

 

وی افزود: آقای روحانی در دولت نخست خود همان طور که وعده داد بود برجام را نهایی کرد. به همین دلیل تا مدتی نرخ رشد اقتصادی افزایش یافت و تورم نیز تک رقمی شد. ادامه این وضعیت می توانست منجر به رونق اقتصادی شود ولی از داخل خیلی کارشکنی شد که برجام اجرا نشود و حتی زمینه خروج ترامپ از برجام را نیز فراهم کردند و این امر فشار زیادی بر مردم تحمیل کرد. اگر اجازه می دادند برجام مسیر خود را به طور طبیعی طی کند و مثلا شرکتهای آمریکایی را از تعامل با ایران محروم نمی کردند و قرارداد خرید هواپیما را منتفی نمی کردند امروز وضع بهتری داشتیم. خوشبخانه امروز مخالفان برجام به خاطر آقای رئیسی و گروه خودشان طرفدار برجام شده اند و کارشکنی نمی کنند.

 

 صوفی :

هاشمی شدن روحانی توهم است

 

دولت رییسی هنوز اول راه است و خیلی زود است که در سیبل انتقادات قرار بگیرد، اما کارشناسان و تحلیلگران سیاسی با در نظر گرفتن این نکته که هیچ دولتی بدون انتقاد نمی‌ماند و نمی‌تواند محبوب همگان باشد، معتقدند حتی دولت سیزدهم که با مجلس و سایر نهادهای حاکمیتی از نظر سیاسی همسو است به زودی با توجه به عملکرد و اقداماتش مورد نقد قرار خواهد گرفت.

 

با توجه به میزان نارضایتی موجود در جامعه و دلزدگی مردم از چهره‌ها و جریان‌های سیاسی فکر می‌کنید که جریان منتقد دولت رییسی حول محور چه فردی شکل گرفته یا از دل کدام جریان برمی‌آید؟ آیا کارگزاران سابق یعنی امثال روحانی و لاریجانی و… این ظرفیت را دارند که به قطب منتقد دولت تبدیل شوند؟

 

آقای روحانی این موقعیت را ندارد اما آقای لاریجانی به عنوان یک اصولگرا و رییس چند دوره از مجلس می‌تواند این نقش را ایفا کند.

 

یعنی معتقد هستید که جریان منتقد دولت سیزدهم از درون جریان اصولگرایی است؟

 

بله، همین طور است. به این خاطر که الان اگر نگوییم فرصت پیش آمده یعنی دولت رییسی، فرصت نظام است حتما فرصت اصولگرایان است. حتی آخرین فرصت اصولگرایان است و طبعا اصولگرایان مرگ و زندگی خود را در نحوه عملکرد این دولت دیده و به شدت نسبت به آن حساس هستند. ضمن اینکه برای پیروزی این دولت هزینه سنگینی کردند. یعنی چهره‌های مطرح این جریان نامزد و همه آنها ردصلاحیت شدند. به خصوص آقای لاریجانی. در واقع آنها زخم‌خورده هستند و حساسیت‌شان نسبت به عملکرد و نقاط ضعف این دولت بیش از جریان مقابل است که همان اصلاح‌طلبان هستند. بنابراین از دو جهت؛ یک یاینکه این آخرین فرصت اصولگرایی است و دوم اینکه به خاطر پیروزی آقای رییسی در سازوکاری که خودشان ایجاد کرده و سال‌ها از آن استفاده کرده بودند یعنی همان نظارت استصوابی قلع و قمع شدند و اکنون به این سیستم انتقاد دارند و حتی دنبال آن هستند که از اصلاح لایحه قانون انتخابات بتوانند جلوی این نقیصه را بگیرند. یعنی این نظارت استصوابی که سبب می‌شود انتخابات معنا و مفهوم خود را از دست دهد، اصلاح کنند. البته اصلاح‌طلبان هم دنبال این هستند منتها الان اصولگرایان بیشتر خواهان آن هستند. از طرف دیگر نسبت به عملکرد دولت رییسی حساسیت ویژه‌ای دارند و حتما آن را نقد می‌کنند و نقاط ضعف آن را پوشش نمی‌دهند. یعنی برخلاف آنچه که انتظار می‌رود وقتی یک جریان سیاسی پیروز شد، همه اعضای آن جریان بخواهند عملکرد دولت یا مجلس خود را پوشش دهند و از آن دفاع کنند. الان برعکس است و به نظر من پتانسیل نقد دولت رییسی در بین اصولگرایان به مراتب بیشتر از اصلاح‌طلبان است.

 

در این شرایط که دولت و سایر نهادهای حاکمیتی دست اصولگرایان است و هم منتقدان از این جریان برخواهند آمد، چه اتفاقی برای جریان اصلاحات خواهد افتاد؟ آیا این وضعیت موجب بیشتر به حاشیه رفتن است یا اینکه مشاهده عملکرد اصولگرایان در جایگاه‌های مختلف زمینه بازگشت سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان را فراهم می‌کند؟

 

به نظرم نه، دقت داشته باشید که ما اینجا نارضایتی مردم را داریم که عامل اصلی قهر مردم با صندوق رای و عدم مشارکت آنان در انتخابات و رویگردانی آنها از همه جریان‌های سیاسی بوده است. بنابراین اگر آن عامل نارضایتی توسط هرکسی تبدیل به امید و بهبود وضع مملکت و معیشت مردم شود، مورد استقبال مردم قرار می‌گیرد اما اصلاح‌طلبان که در حال حاضر در چنین موقعیتی نیستند. هیچ چیزی دستشان نیست.

 

اینکه بگویند ای مردم دوباره به ما اعتماد کنید هم مفت و مجانی حاصل نمی‌شود چون مردم قبلا این را تجربه کرده، به اصلاح‌طلبان اعتماد کرده و به روحانی یا لیست امید رای دادند اما از مجلس و دولت خیری ندیدند. نارضایتی مردم هم از عملکرد همین دولت و مجلس بوده است لذا شکست آقای رییسی فرصتی برای اصلاح‌طلبان ایجاد نخواهد کرد.

 

اینکه فرصتی برای اصلاح‌طلبان ایجاد نمی‌کند، به معنی آن است که کاملا به حاشیه می‌روند؟ چون همان طور که شما هم اشاره کردید این جریان در شرایط موجود حتی ظرفیت تبدیل شدن به جریان منتقد دولت را هم ندارد.

 

دقیقا همین طور است. ما مردم را تمام سرمایه اصلاح‌طلبان می‌دانیم و این یک واقعیت محض است که تا زمانی می‌توانستیم در مقابل اصولگرایان عرض‌اندام کنیم که این متغیر بسیار تعیین‌کننده و قوی را در اختیار داشتیم‌. به طوری که نامزد غیراصلاح‌طلب معرفی می‌کردیم مردم رای می‌دادند. لیست تلفیقی می‌دادیم، رای می‌دادند. البته این به معنی آن نیست که جریان اصلاح‌طلبی باید کنار بنشیند. این جریان باید خودش را بازسازی کند. باید اعتماد مردم را به هر میزانی که ممکن است، جلب کند. این هم در شرایطی محقق می‌شود که در کنار مردم قرار بگیرد و واقعا صدای مردم باشد و مطالبات آنان را پیگیری کند و بتواند گفتمانی را طراحی کند که در بطن آن مطالبات مردم دیده شده باشد.

 

اگر مردم احساس کنند که واقعا نقش اصلی و تعیین‌کننده‌ای دارند امیدوار خواهند شد. این هم اصلا چیز جدیدی نیست و ریشه تاریخی دارد. انقلاب مشروطه هم حتی برای این صورت گرفت که مردم بر سرنوشت خود حاکم باشند یا مردم برای همین طی ۵۰ سال با حکومت پهلوی مبارزه کردند. انقلاب اسلامی صورت گرفت تا این جنبه در حکومت تقویت شود. تمام تاکید امام هم بر همین بود و بر هر انتخابات با حساسیت نظارت می‌کرد تا نکند که انتخابات تشریفاتی شود.

 

اجازه دهید از موضوع دور نشویم. ما الان یک جریان اصولگرا داریم که تقریبا همه ارکان حاکمیت را در دست دارد و به نظر می‌رسد در ادامه فعالیت دولت و مجلس به دو بخش تقسیم شود و آن بیرون ماندگان از عرصه قدرت تبدیل به منتقد شوند. یک جریان اصلاح‌‌طلب هم داریم که در حاشیه مانده مگر آنکه بتواند یک بازنگری درونی انجام دهد و به مردم توجه بیشتری کند و… . در این بین جریان اعتدالگرا و طیف نزدیک به آقای روحانی کجا ایستاده است؟ آقای علی مطهری در مصاحبه‌ای گفته اگر روحانی شهامت بیشتری به خرج دهد، می‌تواند نقش هاشمی را ایفا کند. به نظر شما این تحلیل درست است؟ اساسا در روحانی این شهامت بیشتر است و یا حتی تمایل به آن را می‌بینید؟

 

خیر، آقای روحانی دیگر نمی‌تواند احیا شود. اگر مردم را در نظر گرفته و فقط همین آقای مطهری، لاریجانی و ‌ چهره‌های سیاسی سرشناس را در نظر بگیریم؛ بله، اینها قدرت را مدام به هم منتقل خواهند کرد اما واقعیت این است که مردم اهمیت دارند. باید دید که مردم الان از کی حرف‌شنویی دارند و حرف چه کسی را می‌قاپند. آقای روحانی با آن عملکرد منفی و سیاهی که در دور دوم از خود به جای گذاشت و عامل بدبختی مردم شد به هیچ وجه از طرف مردم پذیرفته نخواهد شد، چه برسد به اینکه جای آقای هاشمی را بگیرد. آقای هاشمی سعی می‌کرد با اتکا به مردم در مقابل برخی جریانات سیاسی و حاکمیتی بایستد اما روحانی هیچ وقت چنین موقعیتی نداشته و الان هم نمی‌تواند آن را کسب کند. به نظر من این یک توهم یا خیال واهی است.

 

به نکته‌ای اشاره کردید که مایلم برای جمع‌بندی پاسخ آن را از خودتان بشنویم. مردم الان حرف چه کسی یا چه جریانی را می‌قاپند. اصلا چنین جریان یا فردی در این موقعیت قرار دارد؟

 

 

متاسفانه خیر، هیچ جریانی نیست. مردم آنقدر مایوس، دلزده، گرفتار و ناراضی هستند که کاملا از جریانات سیاسی بریده‌اند. با این حال اگر قرار است حرفی زده شود باید از درون همین جریانات سیاسی شناخته‌شده زده شود.


ایمیل مستقیم :‌ info@shomalnews.com
شماره پیامک : 5000592323
 
working();

ارسال نظر :
پاسخ به :





نام : پست الکترونیک :
حاصل عبارت روبرو را وارد نمایید :
 
working();

« صفحه اصلي | درباره ما | آرشيو | جستجو | پيوند ها | تماس با ما »
هرگونه نقل و نشر مطالب با ذكر نام شمال نيوز آزاد مي باشد

سامانه آموزش آنلاین ویندی
Page created in 0.07 seconds.