شمال نیوز: ضمن گرامی شمردن فرارسیدن سال ۱۳۹۳ هجری شمسی متذکر می شود که یکی از سنن حسنه نوروزی در کشورمان، ارزیابی عملکرد و توانایی مدیران جامعه توسط اصحاب رسانه است که انصافاً فرصتی برای غربال و عبور دادن مدیران از صافی های ارزشیابی و تعیین نمره موفقیت آنها در میزان خدمت به مردم و تحقق اهداف تعریف شده در سازمان متبوعه است و این پدیده ای بسیار پسندیده در قاموس تاریخی ایرانیان از ابتدا تا کنون است و ما باید برای استمرار و استقرار چنین سنت بارزی، تعصب و سماجت نشان دهیم!

نظرسنجی ها، افکارسنجی ها، مصاحبه ها، مباحثه ها، مناظره ها، مطالبه دیدگاهها، نمره دادن ها، زیر ذره بین بردن ها و دهها روش ارزیابی مرسوم در جهان که در جامعه ما هم عینیت می یابند، به نوعی می توان گفت که همان فرصت آفرینی ها و تهدیدزدایی های اجتماعی اند که در نهایت، حاکمیت از چنین مشارکت های عمومی و مردمی منتفع خواهد شد و هیچ مدیری نباید بخاطر اخلاقیات فردی و کم تحملی های احتمالی از این مراجعه آشکار و پنهان به افکار عمومی رنجیده خاطر شود.

آینه گر عیب تو بنمود راست          خود شکن، آینه شکستن خطاست!

اما دو نکته بسیار مهمی که در این میان ذکر آنها از ضرورت های اخلاقی و وجوب اجتماعی است، عبارت اند از:

۱- پرهیز از افراط گرایی سیاسی نسبت به مخالفان و موافقان جناحی و حزبی در دو قالب اغراق و اجحاف

۲- اجتناب از انتقام جویی های شخصی نسبت به غالبیت مدیران خدوم و خوشنام و رعایت عدالت و انصاف

البته تردیدی وجود ندارد که رسانه های عمومی جامعه دینی ما چه در قالب رسانه های مجازی و غیرمجازی اعم از دیداری، شنیداری و نوشتاری از مظاهر عینی رعایت تقوا و خداترسی در توصیف و تبیین واقعیت ها بوده و هستند و اینگونه ها تندمزاجی ها و بداخلاقی های غیرحرفه ای در یک فعالیت تماماً حرفه ای کمتر به چشم می آیند، اما رؤیت حتی مواردی نادر از این بی انصافی ها هم می توانند هنجارشکن و عدالت ستیز باشند و از این لحاظ ما باید ضمن حمایت از خطرپذیری های رسانه ای، نظارت مستمر بر عملکرد خویش را نیز در دستور کارمان داشته باشیم تا خدای ناکرده در حالیکه نگاهمان به دیگران متمرکز شده است، از خودمان غافل نشویم!

حقیقت نمایی، واقع گویی، انصاف پیشگی و عدالت ورزی رئوس سیاست گذاری های رسانه ای و رسالت های رکن چهارم دموکراسی است که دقیقاً یکی از ارکان تعیین چهارچوب قضاوت عمومی نسبت به چهره ها و شاید تأثیرگذارترین عامل در حفظ و یا هتک حرمت و حیثیت کسانی است که علاوه بر شخصیت حقوقی، از شخصیت حقیقی نیز بهره مند بوده و هرگونه اجحاف در قبال آنها، ظلم به مومن تلقی می گردد، همانطوری که هر گونه اغراق در قبال مدیران ناتوان و کم توان نیز ظلم به مردم و جامعه و حتی حاکمیتی است که از اعتناء و اعتماد عمومی بالا و قابل ملاحظه ای در جامعه برخوردار است.

باید بپذیریم که متأسفانه به استناد اسناد تاریخی و نیز واقعیت های مشهود امروزی، بخشی از اقشار جامعه ما با میان بر زدن ها و حذف بخشی از واقعیات و به کری و کوری زدن خویش، میل به افراط و نیز بخشی دیگر دقیقاً به همین دلایل، میل به تفریط دارند و با دو پدیده شوم و متناقض چاپلوسی و یا ناسپاسی در قبال مدیران جامعه، قضاوت عمومی را دچار سکته کرده و مانع از ارزیابی های درست عملکردهای مدیران می شوند!

کار رسانه ها رسواسازی دروغین و یا افشاگری های غیراخلاقی نیست، بلکه رسانه ها باید مانع از ایجاد حیاط خلوت برای مدیرانی شوند که دیگران از اشرافیت و آگاهی نسبت به آن محیط که سرنوشت آنها را تعیین کرده و رتق و فتق امورشان را انجام می دهند، محروم اند!

رسانه ها با روشن کردن نورافکنها در تاریکترین یخش های جامعه، به تنویر افکار عمومی پرداخته و با تقویت حضور مردم در صحنه و افزایش مشارکت آنها در حاکمیت، از نظام مردمسالاری دینی صیانت می کنند و نمی گذارند که تصمیمات محفلی، تعیین کننده مقتضیات اجتماعی گردند و در اصل می توان گفت که رسانه ها، با برداشتن دیوارهای بتونی، ساختمان های مدیریتی را شیشه ای می کنند تا همه چیز در برابر دیدگان مردم هویدا باشند!

تردیدی نیست که بخشی از اینگونه اظهارنظرهای غلط می توانند ریشه های منفعت گرایانه و بخشی دیگر ریشه در غفلت ها و رویکردهای جاهلانه داشته باشند که در هر دو حالت، انصاف جای خود را به اجحاف داده و تکلیف جامعه در هاله ای از ابهام باقی می ماند و این می تواند اختلافات اجتماعی را از مرزهای تعامل، به عرصه های تقابل کشانده و جامعه را از تفاهم محروم نگه دارد!

فلذا توصیه مشهود به رسانه ها و همه مؤسسه هایی که کار ارزیابی عملکرد مدیران را به صورت کلی و یا موردی انجام می دهند این است که به تأسی از تشکلات راستی آزما، عینک های خوش بینی و بدبینی را از چشمان خویش برداشته و تنها و تنها از پشت عینک واقع بینی به ثبت و ارزیابی عملکردهای زشت و زیبای مدیران بپردازند و تابع جو عمومی حزب و جناح و ستاد و طیف خاصی نشده و ردّ و پذیرش مطلق مدیران را برای همیشه کنار نهاده و البته با مثبت اندیشی نسبت به خادمان جامعه، فیلتر نسبی پنداری را برای غیرمطلق ها، لحاظ کنند!

تیم مدیریتی امروز در مازندران و یا در هر کجای کشور و مشخصاً مدیران ارشد جامعه ما که منبعث از اعتماد و اراده منتخب مردم بر کرسی های مدیریتی تکیه زده اند، از این قاعده استثناء نبوده و ما بایستی با نگرش حمایت گرانه و جانبدارانه به آنها نگریسته و در عین حال با کیاست مؤمنانه، هرگونه رفتار و گفتار و نوشتار آنها را ارزیابی کرده و به آنها اعم از مثبت یا منفی امتیاز دهیم، همانگونه که این کار را برای مدیران قبلی نیز باید لحاظ کرده و نباید تابع افراط گرایان در هر زمینه ای باشیم!

به هر حال توسعه استان با اتحاد و اهتمام مدیران و مردم و نیز بسترسازی های رسانه ای برای، ایجاد و استمرار این انسجام ها، افزایش استقبال سرمایه گذاران و نیز نقد منصفانه سیاست گذاری ها و برنامه ها و عملکردهای مدیران قابل پیگیری و تحقق است و مازندران بیش از همه اولویت ها، نیاز به ساماندهی فعالیت های پراکنده مدیران ارشد و نمایندگان مازندران در مجلس و سایر ذی نفوذان مازندرانی دارد و رسانه ها نباید با عالی نمایی متملقانه و یا سیاه نمایی منفعت جویانه، در روند حرکتی توسعه همه جانبه مازندران خدشه ایجاد کنیم!

در پایان از رسانه ها انتظار می رود تا با استفاده از فرهیختگان فکور و کنار گذاشتن ملاحظات غیرضرور، در آستانه سال نو شمسی، با پردازش منطقی عملکرد مدیران مازندران و با ثبت بیطرفانه افتخارات و اشتباهات، زمینه های تقویت عملکردی و بن بست گشایی مدیریتی را در حوزه کاری یکایک مدیران فراهم کرده و رکودهای احتمالی را تا رکوردهای قطعی در تحرک های اجرایی تغییر وضعیت داده و از هر طریق ممکن، مدیران استان را به تحرک افزایی و نیز ظرفیت گشایی در پذیرش کاربلدهای متخصص، دیدگاههای حرفه ای و انتقادهای سازنده تشویق کنند و بطور همزمان به مدیران ارشد و غیرارشد نیز توصیه می گردد تا رسانه ها را به عنوان مشاوران مطلع و مجرب پذیرا شده و از مشاوره های بظاهر تلخ آنها بهره برداری زیرکانه و در عین حال رایگان نمایند و نگذارند که اراده خدمتی آنها با مقابله های غیرمدبرانه و یا مواضع تندخویانه و قهرآمیز در مخاطره بی انگیزگی قرار گیرد!
صادقعلی رنجبر-عضو هیئت علمی دانشگاه