به گزارش شمال نیوز، در حالی که برخی از جوانان روستایی قید زندگی روستایی زدند و به شهرها مهاجرت کردند، جوانانی در مناطق کوهپایه ای مازندران شمال شغل آبا و اجدادی خود را ادامه می‌دهند اما این دسته نیز با انبوهی مشکلات روبرو هستند.

به گفته آنان، کمبود و گرانی علوفه، نداشتن مرتع و خشکسالی آن سبب شده تا دامداری و گوسفند داری برای روستاییان به صرفه نباشد و هر روز از شمار دام‌هایشان به دلیل فروش برای تأمین هزینه‌ها کاسته می‌شود.

در منطقه کوهستانی کجور نوشهر، خانواده‌ای به رسم ابا و اجدادی به پرورش دام و گوسفند می‌پردازند وعشق و علاقه به این حرفه را دلیل ماندگاری در آن بیان کرده است.

سیدعلی و سیدعیسی موسوی از جوانان روستایی کجور که سال‌های سال به حرفه پدری و ابا و اجدادی مشغول هستند، افزود: دامداری و دامپروری در خانواده ما ریشه کهن دارد و دوست داریم این شغل آبا و اجدادی را ادامه دهیم.

عاشق دامداری هستیم ولی حمایت نمی‌شویم
سید علی در گفتگو با بازار با اظهار اینکه از کودکی همراه پدرم که بیش از ۱۰۰ سال سن دارد، در این حرفه مشغول بوده ام و بزرگ شدم، افزود: عشق به دامداری و خانواده سبب شده تا در روستا ماندگار شویم و قید مهاجرت به شهر را بزنیم.

وی با اظهار اینکه زندگی در روستا برای ما جاذبه دارد، اشتغال به تولید، دامپروری و تأمین شیر را پرجاذبه دانست و گفت: حال و روز دامداری و دامپروری به دلیل گرانی نهاده‌ها سخت شده است اما با این حال مشکلات را تحمل می‌کنیم.

این جواد روستایی که تا سوم راهنمایی تحصیل کرده است، گفت: عشق به دامداری سبب شد که نتوانیم ادامه تحصیل دهیم.

گرانی نهاده‌ها کمرشکن شده است
سید عیسی برادر دیگر که وی نیز از کودکی علاقه به دامداری و دامپروری داشته است، تعداد دام‌ها را ۴۰۰ رأس گوسفند ذکر کرد و گفت: برای تأمین نهاده‌ها از جمله علوفه، جو، سبوس با مشکلاتی روبرو هستیم.

وی در گفتگو با بازار با اظهار اینکه علوفه را از دیگر کشاورزانی که در مزارع خود به علوفه کاری و زراعت می‌پردازند، تهیه می‌کنیم، افزود: علوفه‌ها و نهاده‌ها از جمله جو را قیمت آزاد خریداری می‌کنیم و سهمیه جو و سبوس داده نمی‌شود.

وی حمایت از دامداران را ضعیف دانست و گفت: گرانی علوفه و نهاده‌ها سبب شده تا شمار دام‌های اهالی کم شود درحالی که بسیاری از جوانان تمایل دارند در روستا بمانند و شغل آبا و اجدادی خود را ادامه دهند.

سید عیسی با بیان اینکه دارای پروانه چرای دام و جواز بهره برداری از مرتع هستیم، ادامه داد: متأسفانه منابع طبیعی قصد دارد دامداران را از مراتع بیرون کند و اگر مرتع از ما گرفته شود چاره‌ای جز فروش دام و اشتغال در کارگری نداریم.

این جوان روستایی از مسئولان خواست تا برای حمایت از تولید از قشر دامداران حمایت کنند و گفت: به نظر من دامدار ضعیف‌ترین قشر جامعه است و حمایتی صورت نمی‌گیرد.

در دیگر مناطق روستایی و بالادست مازندران نیز دامداران زیادی به رغم محرومیت به حرفه دامداری مشغول هستند و حمایت مسئولان را خواستار هستند.

بی بی مریم رضایی بانویی که به همراه خانواده اش در حرفه دامداری مشغول است، گفت: از صبح تا غروب به همراه سه پسرم کارهای مربوط به دامداری از جمله بردن گوسفندان به چرا در صحرا می‌پردازیم و از این طریق امرار معاش می‌کنیم.

وی گفت: تأمین شیر، دوغ؛ کره، ماست و گوشت را با پرورش و اشتغال در دامداری انجام می‌شود و اگر مسئولان حمایت کنند، این شغل می‌تواند منبع درآمد خوبی برای روستاییان باشد.

وی ادامه داد: حدود ۱۲ رأس گاو سنگین داشتیم که به دلیل مشکل در تأمین علوفه و نهاده، مجبور به فروش آن شدیم و اکنون چهار رأس دام سنگین دارم.

غیرفعال بودن ۲۱۱ دامداری صنعتی در مازندران
داود دریکنده مدیر امور دام جهاد کشاورزی مازندران با اشاره به ظرفیت موجود در حوزه دام استان، تعداد واحدهای گاوداری شیری صنعتی دارای پروانه بهره برداری در استان را ۳۹۴ با ظرفیت ۲۵ هزار و ۹۰۰ رأس ذکر کرد و افزود: از این تعداد ۱۸۳ واحد فعال با ظرفیت ۱۵ هزار رأس و ۲۱۱ واحد با ظرفیت ۱۳ هزار و ۹۰۰ رأس غیرفعال هستند.

وی در گفتگو با خبرنگار بازار با بیان اینکه مازندران رتبه و جایگاه هفتم تولید شیر را در کشور دارا ست، افزود: این استان با تولید ۶.۲ درصد و تولید سالانه ۷۰۰ هزار تن شیر همیشه حرفی برای گفتن در کشور دارد.

وی با اظهار اینکه مازندران از استان‌های پیشرو در تولید شیر به شمار می‌رود، شمار دام‌های سنگین را ۴۵۱ هزار رأس دام دورگ بیان کرد و گفت: از این تعداد ۳۸۹ هزار تن شیر در سال استحصال و تولید می‌شود.

مازندران ظرفیت خوبی به نام گاو بومی با ظرفیت ۲۵۱ هزار رأس دارد و ۵۶ هزار تن شیر در سال تولید می‌کند که ۱۱.۸ درصد گاو بومی کشور را تشکیل می‌دهد، گرانی و کمبود نهاده‌ها و حمایت نشدن، نبض دامداری و دامپروری را در بسیاری از مناطق استان به مخاطره انداخته است.