شمال نیوز: رکنا نوشت :  تا قبل از کرونا پاتوق امید جوادیان، مرد سوت زن پایتخت کوچه برلن و کوچه مهران بود.حتما برای یک بار هم که شده گذرتان به این محل افتاده و او را دیده اید. مرد جوانی که تهرانی ها او را خیلی خوب می شناسند. یک روزنامه قدیمی را قاب کرده.روزنامه ای که گزارش یک خبرنگار از او در آن منتشر شده است. طرف دیگر قاب آهنگ های درخواستی غمگین و شاد وجود دارد، با شماره های آنها. فقط کافی است بگویید،شاد شماره 20 .

ساعت های پایانی یک روز کاری بود که صدای سوت زدن امید را از کوچه شنیدیم.آنقدر زیبا خوب سوت می زد که حواسمان را خود جلب کرد. روحیه خبرنگاری که داشته باشی از این سوژه به راحتی نمی گذری. به سراغش رفتیم،بعد سلام واحوالپرسی او را به رکنا دعوت کردیم، هرچند در  ابتدا مایل به مصاحبه کردن نبود اما با کمی اصرار سرانجام موفق شدیم او را به رکنا دعوت کنیم.

پا درد دارد اما با این حال پله ها را یکی پس از دیگری بالا آمد. یک چایی خورد و گلویی تازه کرد. منتظر جرقه ای بودم برای آغاز مصاحبه.

اسمش را که می پرسم می گوید: من امید جوادیان هستم بچه ساری. از سال 84 شروع کردم به سوت زدن. اول در سینما شهرفرنگ کنار آقای لولایی کار می کردم، سینما که آتش گرفت به سینما ولی عصر رفتم.

او می گوید: با گل پامچال اغاز کردم ، این آهنگ را خیلی خوب با سوت می نواختم،هر کسی می شنید تشویقم می کرد. یک روز یک خبرنگار با من صحبت کرد و در روزنامه چاپ کرد. آن موقع بود که فهمیدم در این کار استعداد دارم.

کرونا در زندگی امید هم تأثیرگذاشته است و کسب و کارش را به هم ریخته. وقتی از اودرباره درآمد روزانه اش می پرسم آهی می کشد و می گوید: پاتوقم کوچه برلن بود اما از وقتی کرونا آمده کار و کاسبی من هم خراب شده است.الان به همه محله های تهران سر می زنم. روزی حدودا 100 هزار تومان درآمد داشتم اما این روزها خیلی کم تر شده است. سعی می کنم به خاطر این بیماری از مردم فاصله بگیرم.

بیش از 40 آهنگ را با سوت می نوازد اما سلطان قلب ها و گل پامچال را بیشتر دوست دارد و وقتی از او

می خواهیم به دلخواه خودش یک موسیقی را با سوت بنوازد ،سلطان قلب ها را انتخاب می کند.