شمال نیوز: جواد صحرایی رستمی/ اینکه در هر صورت باید زنجیره ی ابتلا به کوید19 شکسته شود، امر مورد توافق همه ی صاحبخردان جامعه و حهان است امّا باید توجه داشت که این اقدام پرهزینه، باید آخرین اقدام باشد و ضرورت دارد پیش از آن، تمام پیش نیازها و اقدامات مقدماتی صورت گیرد.
ویژگی های فرهنگی مردم ایران که بعضاً متفاوت با جامعه ی چین و سایر کشورهای اروپایی درگیر با کروناست، ایجاب می نماید که نسخه ی ایرانی و بومی مقابله با کرونا به اجرا درآید؛ نه نسخه ی ولو متعلق به یک کشور مترقی. هرچند نباید تعصب به خرج داد و آن بخش از نسخه ی کشورهای موفق را که برخوردار از ظرفیت های مناسبی است و در عین حال، تابع جغرافیای فرهنگی خاصی نیست و با روح فرهنگی و اجتماعی مردم کشور ما نیز در تعارض نیست، نادیده گرفت؛ بخش هایی که برای هر زیست بوم فرهنگی و اجتماعی قابل پیاده سازی است.
چندی پیش رییس جمهور محترم کشور ما نیز در تایید این نکته، اشاره ای قریب به این مضمون داشته و آن اینکه، اجرای قرنطینه – از نوع مدل چینی – که بسیاری از کارشناسان دلسوزان کشور، بر طبل اجرای آن در روزهای نخستین ورود ویروس منحوس کرونا به کشور می کوبیدند- ممکن نبود؛ زیرا این اجرا، مستلزم چندین اقدام بوده؛ اقداماتی چون (بستن مغازه ها – توقیف خودروها – قفل درب منازل – عدم اجازه ی ورود و خروج – پرت کردن جیره های 24 ساعته ی غذایی به درون منزل و ...).
ضمن اینکه چندی پیش نخست وزیر فلیپین طی نطقی که از رسانه های آن کشور و جهان نیز پخش شد، دست پلیس را برای شلیک به متمردین و ناقضین طرح فاصله گذاری فیزیکی و اجتماعی صادر کرد.
سوال:
آیا بخش عمده از اقدامات فهرست شده در آن کشورها، با ژن فرهنگی و شرقی مردم فهیم و متمدن ایران عزیز ما همخوانی دارد؟
جواب به نظر می رسد "خیر" باشد؛ پس شایسته است، پیش از اجرای طرح قرنیطنه ی کامل، با رویکرد اقناعی و به کمک ابزار رسانه در جهت متقاعدساختن مردم برای نشستن در خانه و کاستن از حجم مسافرت و فاصله گذاری اجتماعی بهره برد.
آنچه از ظواهر امر برمی آید؛ آن است که مردم ما با گذشت زمان و با درک نسبتاً درست از وخامت اوضاع، به هشدارهای ستاد ملی مبارزه با کرونا تمکین کرده اند، لذا شاهد کاهش رفت و آمد، حتی در شهرهای پیشتاز گوش ندادن به هشدارها بوده ایم.
حال اگر با برداشتن همه ی این گامهای اقناعی و خدایی ناکرده افزایش شیوع کرونا در کشور، درصورتی که ستاد به این مصوبه برسد که نسخه ی قرنطینه کامل برای قطع زنجیره ی کرونا اِعمال شود، باید الزامات پیاده سازی این نسخه را مدنظر قرارداد و سپس به اجرای کامل آن تن داد. نمی توان از سرپرست خانواده ای که در تامین مایحتاج حداقلی خود و خانواده اش، دچار مشکلات عدیده ایست و از ذخایر و پس انداز مُکفی نیز برخوردار نیست، انتظارِ درخانه ماندن داشت و شاهد اعتراض اعضاء خانواده به او نبود، لذا می بایست تدبیر شود تا دولت، در پوشش اعطای کمک های معیشتیِ فوق العاده - ویژه ی کرونا- مبلغی را بصورت ماهانه که در برگیرنده ی ارزش ریالی مواد غذایی و دیگر مایحتاج زندگی باشد، به آن عزیزان پرداخت نماید و سپس نسخه کامل قرنطینه را به اجرا درآورد، در غیر اینصورت و بدون رعایت این الزامات، اصرار بر اجرای این نسخه، راه به جایی نبرده و در ادامه، شاهد حضور پرتعداد سرپرستان خانواده برای تن دادن به کارهای روزمزد برای کسب درآمد و افزایش تراکم فاصله و اجتماعات در شهرها و روستاها خواهیم بود.
