سال گذشته، هیجانانگیزترین اتفاقات لیگ یک، حول محور صعود تیمهای مازندرانی به لیگ برتر میچرخید.
شمال نیوز: پریسا ناظریان / خونهبهخونه بابل و نساجی قائمشهر، ایستادگانی بر غیرت و شور و عشق، در حال هدیه دادن همان چیزی به فوتبال ایران بودند که جای خالیاش را امکان کتمان نبود: ریشهای از مازندران. با وجود تمام حوادثی که در هفته آخر لیگ آزادگان رخ داد، شیرینی حضور تیمی از مازندران، هنرنمایی بازیکنانی از بازیکنسازترین استان ایران و ابراز عشقی از عاشقترین مردمان، غیرقابل انکار به نظر میرسید؛ نساجی از دار و دسته فجرسپاسیها، برق شیرازها، ملوان انزلیها و مس کرمانها با قلبی که بیشتر از هر چیز با عشق پر شده بود پا به سطح اول لیگ ایران گذاشت.
بعد از صعود نساجی، فوتبال بیش از هر وقت دیگر در رسانهها و مجامع عمومی قدرتنمایی میکرد؛ آنها که کوچکترین اطلاعاتی از فوتبال نداشتند با اشک مازندرانیها اشک ریختند، انسانهایی از جنوب ایران پا به پای مردمان شمال ذوق میکردند و دوباره فوتبال باعث شده بود تفاوت لهجه و رنگ و فرهنگ و دین و زبان، برای لحظاتی فراموش شود و همه و همه و همه از اینکه حالا لیگ برتر ما، غیرت مازندران را در آغوش خود میدید، خوشحال باشند.
در لیگ یک، خونه به خونه و نساجی، رقابتی از جنس یک شهر؛ دربیها در نگاه اول یک بازی معمولی همانند سایر بازیها هستند ولی برای تبدیل ایندست مسابقهها به ماندگارترین دیدارها، افزودن مقداری حساسیت کافی است. چیزی که طرفدار به دربی میدهد همین است؛ فریادهایی از اعماق وجود، تشویقهایی از سر عشق و حمایتهایی ابدی! با این تفسیر دربی مازندران به راحتی در میان حساسترین و هیجانانگیزترین دربیهای ایران قرار گرفت؛ آنچه مخاطب را از لیگ یک ایران دور نگه میداشت حالا به وفور یافت میشد: هیجانهایی با چاشنی تعصب.
این دو تیم، نمایندگان شایستهای برای مازندران بودند و همیشه در دسته بارزترین مثالها برای غیرت و عشق، قرار میگرفتند؛ اما حالا انگار رسالت خونه به خونه بعد از ۷ سال به پایان رسیده است، دیگر عطر و بوی اضطراب حاصل از دربی شمال، به مشام نخواهد رسید، گویا دوران جدال تعصب بابل و قائمشهر به سر آمده است. خونه به خونه بابل، زین پس با نام «آلومینیوم جاجرم» نماینده استان خراسان شمالی در لیگ یک خواهد بود. قاسم حسنزادهامیری، مالک باشگاه خونه به خونه، در نامهای ضمن ابراز تاسف از این انتقال، افزوده است: «از اینکه برای زنده نگه داشتن فوتبال مازندران و بابل بیش از این از دستمان برنمیآمد، شرمنده هستیم.»
آنچه از این جملات به نظر میآید، قطعا همین است که برای زنده نگه داشتن فوتبال، تنها عشق کافی نیست، که ای کاش اینطور بود؛ ای کاش حفظ فوتبال تا لحظهای که عاشقان، عاشق هستند، مقدور بود. ای کاش برای ادامه روند موفقیت هرگز به حمایت حامیان مالی نیاز نبود، ای کاش تعصب و شور برای رسیدن به موفقیت، کافی بود.
به احترام روزهایی که ادارههای دولتی، بانکها، مدرسهها، فروشگاهها و تمام خیابانها و کوچهها، در هیاهوی بابل و قائمشهر غرق میشد؛ به احترام رگهایی که تورمشان حاکی از غیرت قلب پسران مازندران بود؛ و به احترام عاشقانی که پای پیمان دوستداشتنشان، جاودانهترین امضاها را کردهاند. فراموش نمیشود کرد عمیقترین رد پاهایی که در قلب آدمی برجا ماندهاند. «در تو عشق میجوشد، بیآنکه ردش را بشناسی. بیآنکه بدانی از کجا در تو پیدا شده، در تو روییده. گاه تو را به شوق میجنباند و گاه به درد در ته چاهی فرو میکشد!»
ایمیل مستقیم : info@shomalnews.com
شماره پیامک : 5000592323
working();