ایوان هایی که پر بود از هیاهوی بچه ها، حالا ویرانه هایی است پر از فریاد سکوت. دیوارهای نیمه آوار، طاقچه های خالی، پله هایی که به تلنگری بند هستند، سقف هایی که فروریخته و اتاق هایی که پر شده اند از علف های هرز، تصاویر دردناکی هستند از خانه های کاه گلی روستاهای خشک شهرستان کیاسر که روزی پر بود از صدای زندگی. خشکسالی، نبود ابتدایی ترین امکانات زندگی، دور بودن از شهر و قرار گرفتن در پشت کوه ها، جوانها را از روستاها رانده و راهی شهرهای اطراف کرده است تا " مهاجرت " تلخ ترین کابوسی شود که بر روستاهای تفتیده شهرستان کیاسر سایه انداخته است.جوان ها رفتن و سالمندان ماندن را ترجیح داده اند. آنها زندگی در شهرهای دور و دور ماندن از اصل و ریشه شان را انتخاب کرده اند و اینها به ناچار تن به تنهایی داده اند بلکه حریف ناملایمتی های زندگی شوند.خشکسالی و مهاجرت سالمندان روستا را تنها کرده است. آنها که روزگاری با فرزندان شان دور سفره های پرمهر می نشستند حالا مانده اند و دنیایی از غصه که بر قلب شان سنگینی می کند، در عوض توریست ها و شهرنشین ها جای جای این روستاها را برای تعطیلات آخر هفته انتخاب می کنند تا دنیایی از تضادها را بسازند.