شمال نیوز : امروزه هر انسان تحصیل کرده و آگاهی که او را دغدغه ای هرچند اندک نسبت به آینده نگری و مال اندیشی نوع بشر باشد به نیکی آگاه است که در دورانی پای به عرصه وجود نهاده که تمدن پر ادعای انسان، زمین را با مخاطرات بس جدی و هولناکی به چالش طلبیده است.

به گزارش شمال نیوز به نقل از تیتر امروز کمی نگرستین به محیط اطرافمان کافی است تا متوجه شویم که بشر در جنگ با طبیعت بی رحم ترین سرباز دنیاست،رفته رفته میزان آسیب رسانی انسان ها به طبیعت افزایش یافته و این روزها شاهد اتفاقات ناگواری در این زمینه هستیم، در کنار قطع درختان، نابودی غارها و حدر دادن آب فاجعه ای وحشت ناک تر در حال رخ دادن است و آن انباشت زباله در دل جنگل است.

پس از گزارش های مردمی از شهرستان سوادکوه شمالی شهر شیرگاه خبرنگاران ما برای بررسی های بهتر خود را به محل مورد نظر رساندند،گزارش های مردمی حاکی از آن بود که شهرداری شیرگاه زباله های شهری را به نقطه ای در جنگل های هیرکانی می برند و آنجا اقدام به دپوی آن می کنند.

وقتی به آنجا رسیدیم با صحنه ای بسیار اسفناک تر از انچه که شنیدیم برخوردیم، نقطه ای در جنگل های سبز و زیبای شیرگاه اسیر در انواع زباله های پلاستیکی و فلزی، زخمی که بی صدا تن زمین را زخمی می کند بر پیکر بی زبان طبیعت انباشته شده بود.

زباله اندک اندک نفس جنگل های هیرکانی را خواهد گرفت، جنگل های هیرکانی تنها شامل شمال کشور می باشد جنگل های هیرکانی از سال های بسیار دور به جا مانده اند و حتی برخی می گویند عمر آن ها را با دایناسورها (دوره سوم زمین شناسی) برابر می دانند.

در ابتدای ورودمان کوهی از زباله را نظاره می کردیم و حشرات آزار دهنده ای که در بین زباله ها لذت می بردند، درختان خشک شده ، بوی بد و انواع زباله های پخش شده روی زمین چهره زیبای طبیعت را زشت کرده بود.

در اطراف محل دپوی زباله آنچنان کثیف و زشت شده بود که رغبت ماندن در انجا از هر انسانی گرفته می شود،گویا برای دپوی زباله شهرداری تعداد قابل توجهی از درختان را قطع کرده است، اما به مرور زمان و انباشت زباله فضای کافی بدست نیامد و ادامه این روند تخریب بیشتر جنگل های شیرگاه را دربر خواهد داشت.

ابعاد فاجعه بسیار غم انگیز تر این بوده است، شیرابه های حاصل از انباشت زباله مانند مردابی در حال توسعه مشغول به مکیدن جان جنگل بوده است، شاید مسببان این اتفاق نمی دانند شیرابه چیست، برایشان کمی از شیرابه می گویم.

انباشت زباله‌ در مناطق جنگلی موجب مي‌ شود تا شيرابه توليد و به سطح رودخانه‌ ها و سفره ‌هاي آب زيرزميني وارد شود، بنا به نظر کارشناسان در هر میلی گرم شیرابه زباله ها بیش از ۱۰۰ میلیون باکتری مضر موجود است که عامل انتقال بیش از ۱۱۸ نوع بیماری حاد است که سلامت انسان و محیط زیست را به شدت تهدید می کند، برای به دست آوردن تصوری از میزان آلودگی و مسمومیتی که در شیرابه موجوداست کافی است بگویم که میزان میکروب های موجود در شیرابه بالغ بر ۴۰هزار برابر زباله های معمولی است و حتی حل شدن چند قطره از آن در هر آبی بسان آزاد شدن یک بمب میکروبی خطرناک است که عامل سرایت انواع بیماری ها به انسان و دام و گیاه می باشد.

بر اساس پژوهش های صورت گرفته فقط یک لیوان شیرابه قادر است یک درخت تناور را بطور کامل از ریشه بخشکاند.

در رابطه با آلودگی آب های زیرزمینی و امکان نفوذ شیرابه به داخل آنها همواره باید قدرت تصفیه پذیری و رفع آلودگی در هنگام حرکت شیرابه از لایه های مختلف زمین را مد نظر قرار داد، چرا که قدرت خود پالایی سفره آب های زیر زمینی به سبب جریان آهسته آن چندین برابر کمتر از آب های جاری در سطح است.

تنها با همین مقدار کسب اطلاعات در خصوص خطرات شیرابه متوجه می شویم که شهرداری شیرگاه چگونه کمر به نابودی طبیعت و در کنارش جانداران بسته است.

امروزه خطر آلودگی محیط زیست از تجاوز به جنگل های شمال و منابع ملی بیشتر شده است، جنگلی که تا دیروز آماج حملات قاچاق چوب بود امروز شیرابه های انباشت زباله در دل جنگل و مراتع در حال خشک کردن گونه های کمیاب جنگلی و گیاهی است.

متاسفانه در غیاب دستگاه های نظارتی و دور ماندن این واقعه از چشم دوستداران محیط زیست شهرداری شیرگاه کامیون کامیون زباله را روزانه در دل جنگل های ارزشمند هیرکانی شیرگاه تخلیه می کند، نه تنها از پتانسیل های بالای شیرگاه در زمینه گردشگری هیچ استفاده ای نشد بلکه شاهد اقداماتی هستیم که تن زیبای طبیعت را زخمی می کند.

آن چه برای همه واضح است تاثیر این جنگل ها بر روی حفظ اکوسیستم و آینده ایران است،امیدواریم هماهنگی لازم بین طبیعت و ساخته های انسان صورت گیرد؛ باید تدبیری درست اتخاذ کرد تا اینقدر راحت جنگل های هیرکانی آسیب نبیند و اینگونه نباشد که چیزی از آن ها برای نسل های آینده باقینماند، به همه خوانندگان این مطلب توصیه می کنم که در مورد جنگل های هیرکانی بیشتر بخوانند.

راه چاره چیست ؟

در مناطق زیبای شمالی کشور برای امحاي اصولي پسماندها راهي جز نصب دستگاه ‌هاي زباله ‌سوز و احداث کارخانه کمپوست وجود ندارد، متاسفانه بدون رودر بایستی باید بگویم که بدنه فربه و سیستم اداری نا کارآمد شهرداری شیرگاه به علاوه عدم استفاده از نیروی های متخصص توانایی آن را ندارد که برای آینده برنامه ریزی کند از همین رو آسان ترین راه را انتخاب کرده است تا دور از چشم مردم زباله یا همان طلای کثیف را در دل جنگل رها کند، اما این طلای کثیف به علت عدم استفاده درست تبدیل به غولی بی رحم می شود و ریشه حیات را می خشکاند.

شهرداری شیرگاه باید دست از اقدامات مقطعی بردارد، دیگر اقدامات بصورت مقطعی مشکل مردم منطقه را رفع نخواهد کرد.

برای شروع کار شهرداری باید زمینی را برای احداث کارخانه زباله سوز در نظر بگیر، این زمین به هیچ عنوان نباید در دل جنگل زیبای شهر باشد، این خود نیازمند یک برنامه ریزی دقیق می باشد و منوط به این است که سیستم مدیریت شهری دست از روزمرگی کردن بردارد و از نیروی های متخصص کمک بگیرد.

پس از تهیه زمین مناسب شورا نشینان باید برای آینده شهر ابتدا اهمیت موضوع را درک کرده و سپس اقدام به تاسیس کارخانه زباله سوز کنند، شاید عده ای بگویند نگارنده آرمان گرایی می کند و احداث زباله سوز در شیرگاه عملی نیست، در جواب به آنها می گویم چرا عملی نیست ؟

زمانی عملی نیست که اراده لازم در سیستم مدیریت شهری و شورای شهر وجود نداشته باشد، زمانی عملی نیست که اهمیت موضوع را درک نکنیم، آری برای افردای که آینده نگر نیستند و قدرت برداشتن گام های بزرگ را ندارند امرییست محال، برای شهردار و شورا نشینانی که قدرت چانه زنی کافی ندارند و تنها با اقدامات مقطعی سعی در راضی نگه داشتن مردم را دارند کوچکتر از این ها نیز نشدنی است.

اما حداقل می توانید قدم های اولیه را بردارید تا در آینده ای نزدیک افرادی دیگر این قدمها را ادامه دهند، تا آن موقع لطفا از انباشت زباله در دل با ارزش ترین جنگل های جهان جلوگیری کنید، آقایان مسئول برای شروع دیر هم شده است پس لطفا اقدام کنید و ترید نکنید شدنی است، مسئولین گرامی لطفا تا نهایی شدن تصمیمی درست از دپوی پسماند در دل قدیمی ترین جنگل های جهان خودداری کنید.

حرف آخر

طبیعت به خودمان اکسیژن و آب و آرامش و زیبایی هدیه می‌کند و این اقدام و راهکار درستی نیست که با این هدیه خداوند اینگونه برخورد کنیم و راهکار بی‌مدیریتی و ناکارآمدی و بی‌فرهنگی خودمان را در از بین بردن هدیه خداوند قرار دهیم.

مسئولان گرامی هنگامی که نمی‌توانید مشکلی را مدیریت کنید و اقدام به از بین بردن طبیعت می‌کنید و تمامی راهکار را در از بین بردن طبیعت می‌دانید پس شما نیز این راهکار را اجرا کنید «میزهایتان را رها کنید» چراکه وقتی راهکاری برای مدیریت ندارید این راه‌کار را شما اجرا کنید بسیار ارزشمندتر است.