شلمچه نیوز: از وقتی شنیدم سازمان اوج برای ساخت سریال پایتخت ۵ سرمایه گذاری کرده، سؤالی سخت ذهنم را درگیر کرد. اگر سازمان اوج بودجه ی هنگفت این سریال را پرداخت نمی کرد آیا این سریال ساخته نمی شد؟

مگر در چهار سری قبلی پای اوج در وسط بود که ساخته شد؟ اگر اوج سرمایه گذاری نمی کرد، آیا جهت سریال ضد ارزشی می شد؟ این هم که احساس می شود برعکس است. تا وقتی پای یک سرمایه گذار انقلابی وسط نبود، گویا عوامل سریال احتیاط بیشتری در رعایت حرمتها و خط قرمزها می کردند.

در این وانفسای کمبود بودجه فرهنگی برای تولید آثار بر زمین مانده، جناب آقای اوج چگونه خودش را توجیه کرده که بخش قابل توجهی از دارو ندارش را بریزد پای کاری که اگر او هم نمی ریخت، خیلی های دیگر بودند که بریزند و این سریال با همین کیفیت و محتوا و چه بسا با قبح زدایی کمتر ساخته شود.

آیا این نمی تواند یکی از مصادیق نفوذ برای تغییر اولویتها در یک مجموعه انقلابی باشد؟ آن هم با سابقه درخشان و تحسین برانگیز ایستاده در غبار، بادیگارد و به وقت شام؟ در اوضاعی که حاتمی کیاهای جوان دیده نمی شوند و هیچ مسؤول انقلابی و غیر انقلابی به آنها میدان نمی دهد، در جایی که اشنوگل ها به خاطر کم محلی مدیران فرهنگی انقلابی و غیر انقلابی در زیر آب خفه می شوند، در حالی که نوبت دیدار روی مبارک حضرت اوج برای فعالان فرهنگی بعد از یک سال انتظار هم فراهم نمی شود، آیا مدیران انقلابی نباید شک کنند که مورد نفوذ تصمیم سازان قرار گرفته اند؟

آیا نمی شد به جای نشستن بر سر سفره آماده ی پایتخت، از استعداد سرشار جشنواره عمار برای پهن کردن سفره ای جدید استفاده کرد؟ در هر چهل سال مگر چند بار قرار است چنین فرصتی برای نیروهای انقلابی به وجود آید؟ کمی تأمل کنیم.