شمال نیوز: جواد صحرایی رستمی - سالیان سال است که نام "حاج علی ییلاقی" با جهاد و درد و زخم ناشی از آن جهاد ماندگار، پیوندی دیرینه و عمیق دارد. البته بی تعارف، آنچه که از "پیوند" در این مجال سخن به میان آمده است، مربوط به جمعیتی است که آنها را (دهه پنجاه و شصتی) می شناسیم، وگرنه بهشهری هایی که سالهای تولدِ روی برگه ی شناسنامه و سجل های شان،70 به بعد درج شده است، چه می دانند حاج علی آقا کیست و فرمانده لشگری، چند می ارزد؟

به محض شنیدن خبر شهادت سردار نجیب و خوش نام شهرمان علی آقا ییلاقی، دوستان، مرام مهرورزی و پاسداشتِ او را که سالها درد، رفیق و یارش بود، به جای آوردند اما آنچه در این میان، جای تامل را باقی گذاشته و بهانه ی نگارش یادداشت پیش رو را فراهم آورده، نصب بنرهایی با حجم فراوان ولی با محتوایی واحد، در جای جای شهر است.

اهالی خوش ذوقی(!!) که عهده دار تبلیغات برنامه ی بزرگداشت شهید ییلاقی بوده اند، حسابی سنگ تمام گذاشته بودند(!!) و روی بنرهای شهر، حاج علی را با عکس کت و شلواری که در بیشتر برنامه ها با آن شرکت می کرد، به نمایش عموم گذاشته بودند. البته با وجود محتوای تصویری واحد و عنوان فرمانده لشگری، یک تفاوت آشکار قابل کشف بود و آن، عنوان نهادها و سازمانهایی بود که یکدیگر را از هم تفکیک می کرد.

با این عکس کت و شلواری، ناظری که حاج علی را نمی شناخت و سابقه ی جهادی اش را نمی دانست، گمان می کرد که عکس، متعلق به دیپلماتی است که مطابق تشریفات دیپلماتیک، جلوی دوربین خبرنگاران ایستاده و قرار است مصاحبه ای را انجام دهد، حال آنکه پیشینه ی جهادی حاج علی و حاج علی های این مرز و بوم، حکایت از روزهایی دارد که در کوران حوادث جنگ با لباس ساده و خاکی رزم، هیبت دشمنِ آراسته در لباس پولادینِ گلادیاتوری را به سُخره می گرفتند اما دریغ از نمایش حتی یک عکس از صاحب آن لباس ساده رزم در پیشگاهِ نگاه نسل نا آشنای شهر.

این مهم از منظر "ذهنیت سازیِ" مخاطب که مقوله ی مهمی در پیام رسانی محسوب می شود، نیز قابل تحلیل و بررسی است. باید برای بینندگان این بنرهای متحدالشکل، این حق را قائل شد که گمان برند محتوا، از مرجعی مشخص به سوی سازمانها و نهادهای مستقر در شهر سرریز شده است؛ چرا که شاهد کم ترین تنوع و تعددِ تصویر در این رزمایش تبلیغی بوده اند. اگر این گمان را دور از انتظار ندانیم، آنگاه باید این حق را نیز برای مخاطبین قائل شد که نصب انبوه بنرها را برآمده از رفتارهای خودجوش نهادی و مردمی به نمادهای جهادی و انقلابی خود قلمداد نکنند؛ حال آنکه مردم و نهادها، سرشار از عشق و مودت نسبت به چهره هایی چون حاج علی آقا بوده اند و خواهند بود؛ چهره هایی که به تعبیر امام جمعه محترم شهر بهشهر، تفاوتی با اولیاء الهی ندارند.

این که می بایست عنوان فرمانده لشکری حاج علی که با جمله ی درشت روی همه ی بنرها نگاشته شده، با تصویرِ روی آن همخوانی داشته باشد، در زمره ی الفبای حوزه تبلیغات است و جای بس تاسف است که در فقدان حضور یک تیمِ حتی ساده ی تبلیغی و تبلیغاتی، رویدادی چون شهادت این رادمرد عرصه حماسه و صبر که می توانست برای نظام و جریان انقلابی شهر، ارزش افزوده ایجاد کند و منجر به یاداوری برای هم رزمان ایشان و همچنین شناخت نسلهای دهه هفتاد به بعدی شود، نتوانست با همه ظرفیت هایش مورد بهره برداری قرار گیرد .

و اما پیشنهاد کاربردی:
ضرورت دارد از این پس، تیمی شامل (صاحب نظر حوزه هنر و طراحی – نماینده حوزه چاپ - کارشناس تولید محتوا – عنصری به نمایندگی از خانواده- نماینده ای از جریان و نهاد انقلابی شهر و ...) تشکیل شده تا مبتنی بر ملاحظات و نیز روانشناختی هنر و مخاطب، جریان تبلیغات را برعهده گیرند و مصوبات آن تیم، مبنایی برای برنامه ریزی گردد.

حُسن این امر آن است که فضای تبلیغاتی که در چنین رویدادهایی می تواند افکار و عواطف شهر را به نفع تثبیت و تحقق آموزه های انقلابی سوق دهد، از سلیقه های فردمدارانه خارج شده و مبتنی بر اجماع مناسب کارشناسی و ارزشی شکل گیرد.