روزنامه ' بشیر ' روز سه شنبه در یادداشتی با طرح این پرسش که ' مخالفت امام جمعه نوشهر با برگزاری مراسم ختم آیت الله هاشمی رفسنجانی ، چرا ؟ ' ، عواقب این گونه برخوردها را تحلیل کرده است .
بشیر نوشت : دو قطبی دیدن و نگاه یک جانبه به مسائل سیاسی برای روحانیت سم مهلکی است چه آن که ، آنان در طول تاریخ مامن و پناهگاه مردم از همه طبقات اجتماعی بودند .
البته گرایش سیاسی و نگاه متفاوت به گفتمان ها داشتن ، حق طبیعی انسان هاست و روحانیت به لحاظ سبقه و تلاش هایشان ، دارای فکر و اندیشه اند ، اما اعمال سلیقه در بطن جامعه ، آنان را در مقابل یک جمعیتی قرار می دهد که خسارت آفرین است .
در سراسر کشور به خصوص سرزمین علویان یعنی مازندران برای مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی ، گروههای سیاسی و اجتماعی مجالس ختمی برگزار کرده اند و سخنران هایی دعوت شده اند که با سلایق برگزار کنندگان این مجالس هماهنگ بودند .
یکی از این شهر ها ، نوشهر بود که علی رغم هماهنگی ها و اطلاع رسانی های صورت گرفته برای مجلس ختم آن عزیز سفر کرده ، با مخالفت امام جمعه محترم این شهر رو به رو شد .
برگزار کنندگان گویا هرچه سعی کردند که در مساجد دیگر این شهر هم مراسم را برگزار کنند ، مع الاسف هیات های امنا مخالفت کردند .
معنا ندارد که مجلس ختم را میتینگ سیاسی قلمداد کنند . یک جریان سیاسی از همه امکانات و فضاهای اجتماعی برای مقاصد خود بهره مند باشد ، امام اگر یک جریان سیاسی دیگر بخواهد برای شخصیتی بزرگ و مجاهدی نستوه مراسم بگیرد ؛ آن هم از سوی اما جمعه محترمی که در صبر و تحول و اخلاق زبان زد هستند ؛ با مانع و مخالفت مواجه بشود .
اگر این نگاه و نگرش ، اصلاح نشود و از رسالتی که بر عهده روحانیون است که پناه گاه مردمند ، چیزی یر از آن دیده شود ، مقابله های اجتماعی خود را به سطحی از تاسف و تاثر خواهد رساند که جبران آن سخت و پرهزینه خواهد شد .
امام جمعه نوشهر ، به نیک نامی و اعتدال در روش و منش شهرت دارد ، لذا انتظار می رفت آن بزرگوار در مقابل پدر معنوی همه گروههای سیاسی و اجتماعی ، مایه وحدت که از دیر باز بوده ، آن را تدام بخشد .
در مراسم اربعین یار وفادار امام خمیی (ره) همیشه جاوید و امین رهبری معظم انقلاب ، فقید سعید آیت الله هاشمی رفسنجانی ، یکشنبه در سالن همایش آموزش و پرورش نوشهر برگزار شده بود ، جز تلاوت قرآن و تبیین نقش اساسی آن مرحوم در قبل و بعد از انقلاب و ذکر فاتحه ، چیز دیگری نبوده است .
جای تاسف دارد که نشود برای آن پیر خستگی ناپذیر در مسجدی مجلس ختم گرفت و به بهانه ای مانع از برگزاری مراسم بشوند . امید است که ما به جای صف بندی ، به اصول اخلاقیمان پایبند باشیم و نگذاریم در سینه تاریخ ، کار ما به شکل نامطلوبی بماند .
چه بسیار حوادثی که آمد و رفت و بانیان آن ، در نیکی و یا بدی آن مانده اند ، هاشمی ستون این خیمه بود و شایسته تر این که ائمه جمعه و جماعات پیشگام مجالس ختم او می شدند ، نه این که آنان طرف مقابل برگزار کنندگان ، تلقی شوند .
بی شک هیچ چیز قادر به گمنامی آن بزرگ مرد تاریخ انقلاب نخواهد شد و تلاش برای خاموشی این نام جز وهم و سستی برای جریان سیاسی ندارد .
ممکن است نسل ها به قاعده زمان ، جا به جا شوند ، آما آینده ثابت می کند که نام و نقش ' هاشمی رفسنجانی ' در انقلاب بر تارک ایران زمین می درخشد .
