، عمر ۵۴ ساله ساختمان پلاسکو در چشم بر هم زدنی تمام شد و کسی را یارای دادن تنفس مصنوعی و احیا برای این ساختمان فرسوده‌ای که میلیاردها تومان سرمایه را در دل خود پنهان داشت نبود، اما آن‌چه که مهم می‌باشد عبرت گرفتن از این دست حوادث برای جلوگیری از خسارت‌های جانی و مالی هم‌وطنان است.

این‌روزها انتشار اخبار مربوط به حریق و فروریختن ساختمان پلاسکو و تصاویر دلخراش این حادثه هولناک دل هر بیننده‌ای را به‌درد می‌آورد.

ساختمان ۵۴ ساله پلاسکو تهران که از آن به‌عنوان دومین ساختمان بلندمرتبه تجاری پایتخت نام برده می‌شود از صبح روز پنج‌شنبه در شعله‌های آتش سوخت و پس از چند ساعت تلاش به‌یک‌باره در جلو چشمان بینندگان فروریخت.

بدون شک زمانی‌که حادثه دلخراشی رخ می‌دهد هر فردی بر اساس غریزه انسانی خود بر آن دل می‌سوزاند و سعی می‌کند تا دستی بر آتش گرفته و قدمی برای کاهش حواشی ناشی از این حوادث بردارد اما در حادثه حریق و فروریختن ساختمان ۵۴ ساله پلاسکو تهران حضور پرشور جمعیت دلسوز و دل‌نگران را عاملی برای تعلل و اختلال در امدادرسانی عنوان کرده و حتی لقب قاتلان خاموش به افرادی که سد معبر ایجاد کرده بودند، اطلاق یافت.

در کنار این دلسوزان و افراد نگران عده‌ای نیز برای جو دادن به فضاها و شبکه‌های مجازی حتی با لمس عمق فاجعه از نزدیک گوشی‌های تلفن همراه خود را فعال کرده تا به زعم خودشان بتوانند هر چه سریع‌تر در انعکاس اخبار، تصاویر و فیلم‌های محل وقوع حادثه و حواشی آن بر دیگران پیشی گرفته و با عنوان شهروند خبرنگار گوی سبقت را بربایند، غافل از اینکه با این‌کار دل خانواده‌هایی که در شهرها و استان‌های دیگر ساکن بوده و به‌نوعی عزیزی را در این ساختمان تجاری مشغول کسب و کار داشتند بلرزانند و علاوه بر آن با تجمع نابه‌جای خود مانع از امدادرسانی زودتر و بهتر به‌محل حادثه شوند.

در مقابل این افراد آتش‌نشانانی حاضر شدند که بر حسب انسانیت و فرشته‌خویی خود اوضاع را در خطر دیده و برای کمک به هم‌نوع خود سر از پای نشناخته و حتی بودند قهرمانانی که خارج از شیفت کاری خود داوطلبانه وارد این گودال غم‌بار و مرگ‌بار شدند.

آتش‌نشانانی که به‌راستی زیبنده واژه جان‌فشانان هستند و دل در گرو دوست نهاده و برای نجات جان برادر دینی خود با وجود احساس خطر و لمس آن از نزدیک وارد ساختمان شدند تا بتوانند دست برادران خود را گرفته و از میدان خطر دور کنند غافل از اینکه خود در این میدان مخوف محبوس شده و مادران، پدران، همسران و فرزندان آنها نه تنها این روزها بلکه تا ابد چشم انتظار بازگشت آنها به منزل هستند.

اما آیا تمام ماجرای ساختمان پلاسکو در عدم تجمع افراد عادی و ایجاد اختلال در کمک‌رسانی به حادثه دیدگان و یا جان‌فشانی فرشتگان جان برکف آتش‌نشان خلاصه می‌شود؟ نه نه! هرگز...

در مرحله نخست آنچه که مهم به‌نظر می‌رسد این‌است که با توجه به بلاخیز بودن کشور ایران و اینکه وقوع حوادثی از قبیل فروریختن ساختمان پلاسکو و یا حتی تکرار وقایع دیگری از این دست دور از ذهن نیست بنابراین می‌طلبد تا از وقوع حادثه پلاسکو درس عبرت گرفته و آن را چراغی فراروی خویش قرار دهیم تا شاید از تکرار این حوادث برای دیگر بار مصون بمانیم.

در این میان هر کدام از شهروندان در قبال شهر خود، ایمنی آن و حفظ سلامت و جان افراد جامعه نقش دارند، مثلا مهندسان در طراحی سازه‌ها باید اصول مقاوم‌سازی را رعایت کنند، شهرداران در تجهیز امکانات شهری، رعایت جوانب ایمنی در شهرسازی و استحکام بنا را مورد توجه قرار دهند و حتی در حوزه بهداشت و درمان نیز باید ساختمان‌هایی با بیشترین امکانات و عوامل برای برون‌رفت از مشکلات مبتلابه در مواقع بحرانی طراحی شود و خلاصه اینکه هر کسی در هر منصبی بر اساس انسانیت، عقل، منطق، تجربه و علم روز به ایفای نقش خود بپردازد تا دیگر شاهد داغدار شدن فرزندی که روز را به امید دیدار پدر با تنهایی به شب می‌رساند ولی دیگر هرگز سعادت هم‌آغوش با پدر را ندارد و یا مادری که همواره دعای خیر برای پسرش وِرد زبانش بود حال باید با حمد و فاتحه‌ای از دیدار فرزندش محروم شود نباشیم.

ما نیز ضمن عرض تسلیت و تعزیت و ابراز همدردی عمیق بابت شهادت مظلومانه فرشتگان دلیر و شجاع آتش‌نشانی تهران بزرگ برای خانواده‌های این عزیزان صبر و اجر مسألت کرده و خواستار فرهنگ‌سازی در تمام زمینه‌ها و اتخاذ تدابیر درست برای روند جریان مثبت حیات شهروندان هستیم.

بر همگان واضح و مبرهن است که این روزها در غرب استان مازندران به‌دلیل فراهم شدن شرایط مساعد زمینه احداث سازه‌های مرتفع برای بسیاری از هم‌وطنانی که این منطقه را برای زندگی مناسب دیدند فراهم شد و می‌توان به‌صراحت گفت که تا چشم کار می‌کند شاهد ساختمان‌های بلند مرتبه‌ای در این منطقه هستیم که در بسیار از موارد نکات ایمنی در آنها دیده نشده است.

آیا به‌راستی ابزار، امکانات و تجهیزات غرب استان پاسخگوی این همه سازه است؟

علاوه بر تجهیزات و امکانات حیاتی و درمانی آیا منطقه غرب استان مازندران توانایی مقابله با حوادثی حتی به اندازه یک‌دهم ساختمان پلاسکوی تهران را دارد یا باید چشم‌انتظار رسیدن امکانات آن‌هم وقتی کار از کار گذشت از شهرهای بزرگ کشور بود که متأسفانه از این‌دست اتفاق‌ها در حوادث شاید خیلی جزیی و کوچک نیز تاکنون بارها رخ داده است و به‌علت تعلل در رسیدن امکانات و تجهیزات خسارت‌های فراوانی در زمان وقوع حوادث مترقبه و غیرمترقبه عاید مردم منطقه شده است.

پس چه خوب است مدیران و مسؤولان ارشد کشوری و به‌تبع آن استانی و شهرستانی حادثه غم‌بار پلاسکوی تهران را درس عبرتی برای خود قرار داده و به‌جای تلاش برای رسیدن به پست و مقام بالاتر و بیشتر سعی کنند تا در مقام فعلی خود مثمر ثمر بوده و به‌حال حوزه مدیریتی خود دل بسوزاند تا خدای ناکرده در زمان وقوع حوادث دل خانواده‌ها نسوزد و با ایجاد امکانات و زیرساخت‌های مناسب و در خور شأن برای منطقه داغ را تا ابد در دل دیگران باقی نگذارند و این را بدانند که هر اتفاقی در هر گوشه‌ای از جهان بیفتد قطعا حکمت خدا است، پس خدای را ناظر بر اعمال و رفتار خود دیده و همه مردم را اعضای خانواده خود محسوب کنند.

گزارش از زهرا خطیبی