شمال نیوز: فرشته رضایی - بیکاری معضل چندین ساله گیلان است. استانی کشاورزی که با توجه به مزیت جغرافیایی‌اش می‌تواند ده‌ها نفر از جمعیت جوان و نیروی کار را مشغول به کار کند. به جز این هنرهای بومی و حتی توانمندی‌های حوزه صنعتی و تجاری استان می‌تواند کمک زیادی به فعال‌تر کردن این جمعیت جوان کند. با این حال گیلان هم از استانهایی است که بیکاری در آن به وفور دیده می‌شود. به طوری که اغلب خانواده‌های این استان ۲ میلیون و ۵۰۰ هزارنفری افرادی جویای کار دارند که هنوز هم بیکار بوده یا به شغل مطلوب و پایدار خود دست نیافته‌اند.

با این حال در دولت یازدهم هم تلاش‌های زیادی برای مهار بیکاری انجام گرفت. از اجرای طرح‌های کوچک و بزرگ در حوزه صنعتی و کشاورزی تا پروژههای کارآفرینی. در این زمینه استاندار گیلان به تازگی اعلام کرده است که نرخ رشد بیکاری گیلان در بهار امسال به ۳/۹ درصد رسیده است. بنا بر آمار استاندار گیلان، نرخ بیکاری گیلان از ۱۵/۶ در سال ۹۱ به ۱۱ درصد متوسط کشوری در سال ۹۵ رسیده است. به تاکید وی دولت توانسته در کنار مهار تورم و رونق اقتصادی، نرخ بیکاری را هم کاهش دهد.

اینکه یک مقام دولتی در خصوص معضل بیکاری دغدغه داشته باشد و نرخ آن را اعلام کند، اقدامی مثبت است. با این حال و با تائید صحبت‌های نماینده عالی دولت در گیلان، باید پرسید با کدام شواهد و قرائن به این عدد رسیده‌ایم؟ و آیا این آمار حاصل جمع همه منابع آماری و اقتصادی است؟ آنچه که در آمار‌ها بدان استناد می‌شود این است که هر فردی که در هفته یک ساعت هم کار کرده و در ازای آن حقوق بگیرد شاغل محسوب می‌شود. محاسبه‌ای جهانی که حتما در کشورهای توسعه یافته دلیلی برای آن دارند. اما در کشورهای جهان سومی و در حال توسعه‌ای چون ایران هم این تعریف، مصداق مناسبی برای ارزیابی آمار بیکاری است؟

در حالیکه این استان دانشگاه پرور که هر زمان دانشگاههای متعددی در حال ایجاد و فعالیت هستند، با این حجم از تحصیلکردگان دانشگاهی که عموما به مشاغلی خرد از قبیل مسافرکشی یا کار در فروشگاه‌ها می‌پردازند آیا می‌توان به این نتیجه رسید که معضل بیکاری مهار شده است؟ اینکه یک مدیر دولتی آماری را ارائه می‌کند اقدامی در خور تحسین است، اما انتظار این است که بدانیم این آمار از چه روش‌هایی آنالیز شده است؟ باید بررسی کرد که واکنش نمایندگان گیلان در مجلس درباره این آمار چیست؛ نمایندگانی که طی سالهای گذشته دفاترشان به جای رسیدگی به مباحث نظارتی و وضع قوانین، بیشتر به بنگاههای کاریابی بدل شده و ماهانه ده‌ها جوان بیکار درخواست دستیابی به شغلی مطمئن را از نمایندگان خود در مجلس خواهانند.

با این حال در طول سال همواره شاهد تذکر استاندار گیلان به بانک‌ها یا مدیران برای مهیا کردن شرایط اشتغال برای جوانان هستیم. به جز همکاری بانک‌ها که برای پرداخت تسهیلات همواره سخت گیری‌هایی داشته و دارند، یکی از عوامل رونق اشتغال کارآیی و استفاده بهینه از فرصت‌ها توسط مدیران اجرایی و خصوصا فرمانداران شهرستان هاست. مدیرانی که باید ضمن همگرایی تفکر خود با دولت تدبیر و امید، با هوشمندی و خلاقیت فضای بیشتری برای رونق کسب و کار در گیلان فراهم کنند.

با این همه مشاهده می‌شود چند شهرستان و دستگاه مهم در زمینه اشتغال هنوز هم فعالیت لازم را نداشته و به نظر می‌رسد استاندار محترم گیلان نسبت به حضور مدیرانی که چندین سال سابقه خود را در دولت‌های گذشته هم به نمایش گذاشته‌اند تجدید نظر کند. ضمن اینکه فرماندارانی که سال‌ها تجربه داشته‌اند اما برای جذب سرمایه گذار و یا اجرایی کردن برنامه‌های خواسته شده استاندار، همت لازم را نداشته‌اند نمی‌توانند در مدت اخیر رشد محسوسی در وضعیت سرمایه گذاری، ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی ایجاد کنند. پر واضح است که توان مدیریتی آنان برای رونق اقتصاد و ایجاد اشتغال در مدت اخیر دیده شده است و بنابراین از یک سو اصرار بر ماندن این مدیران در راس یک شهرستان یا ادارات کل و از سوی دیگر تاکید استاندار بر حل سریع معضل بیکاری سنخیتی با یکدیگر نداشته باشد.

به نظر می‌رسد در مدت باقی مانده از فعالیت دولت، استاندار گیلان باید از فرصت‌ها بهترین استفاده را داشته باشد و به تغییر هم در رویکرد خود هم در ترکیب تیم مدیران دولت تدبیر و امید اقدام کند. پرواضح است که ایشان در استانی ورزشی فعالیت می‌کنند و نیک می‌دانند که نمی‌توان بدون برنامه و تعویض، با مدیران دسته اول به رده بر‌تر صعود کرد. برای تحقق دغدغه و عملی شدن تذکرات ایشان چاره‌ای جز تن دادن به تغییر نیست. اصلی که لازم است وی با توجه به توانمندی و درایت خود آن را اجرایی کند.

فرشته رضایی، دبیر روزنامه همشهری گیلان