شمال نیوز : بدون شك روحاني در ماجراي تغيير وزرا هر تدبير و درايتي كه داشت، فاقد استراتژي و راهبرد نبود. چرا كه تعويض در وقت اضافه براي دولت و شخص رييس‌جمهور هزينه‌هاي فراواني داشت كه به نظر مي‌رسد همانطور كه روحاني در برجام به نتيجه برد-برد رسيد، اينجا نيز هزينه‌هايي را تحمل كرد تا به اهدافي كه مي‌خواست برسد

به گزارش شمال نیوز، دولت‌هاي نهم‌ و دهم بيشترين ميزان جا‌به‌جایي كابينه را به خود ديدند و هيچ‌كس نيز انتقادي به وضعيت آن دوران نداشت و اگر كسي‌هم اعتراضي مي‌كرد با هجمه‌هاي فراوان روبه‌رو مي شد و مي‌گفتند كه شما سعي داريد تا دولت را تخريب كنيد. اما اين روزها خبر چند جابه‌جايي محدود و تاثيرگذار در دولت روحاني به حدي خبرساز شده‌است كه هر روز چهره‌هاي مختلف سياسي از جريان مخالف روحاني عليه وي موضع مي‌گيرند. البته با تغيير رويه رييس‌جمهور در قبال منتقدان و مخالفانش شاهد آن هستيم كه روحاني واكنش آني و بدون‌تامل نسبت به هجمه ها نشان نمي‌دهد و اين به نفع دولت پيش ‌مي‌رود و مشخص مي‌كند اين استعانت روحاني از صبر بدون برنامه نيست.

تغييرات كابينه، كليد طلايي موفقيت روحاني در انتخابات

از سوي ديگر برخي كارشناسان معتقد هستند كه اين جابه‌جايي‌ها در دولت بدون هدف و استراتژي نبوده و رييس‌جمهور در ذهن دارد تا از پتانسيل موجود در اين وزارت‌خانه ‌ها به بهترين وجه استفاده كند و نگذارد تا مخالفان از آن استفاده سو كنند. با نگاهي اجمالي به وضعيت سه‌وزارت‌خانه حساس ولي بي‌سروصداي ورزش و جوانان، آموزش و پرورش و فرهنگ و ارشاد اسلامی درخواهيم يافت كه بدنه قشري كه با اين وزارت‌ها در ارتباط هستندبراي موفقيت دولت‌هاي مستقر در انتخابات‌‌ها از اهميت فراواني برخوردار است. در زير به بررسي نقش اين وزرات خانه‌ها در مسير پيروزي انتخاباتي مي‌پرزدازيم.

3 ميليون راي جديد و آموزش و پرورش

بنابر آمارهاي وزرات كشور در انتخابات سال گذشته يعني 7 اسفند، 3 میلیون و 88 هزار و 300 نفر «رأی اولی» بودند. اين افراد متولدين سال‌هاي 76 و 75 بودند كه براي اولين بار مي‌توانستند در انتخابات شركت كنند.

در اين انتخابات متولدين سال‌هاي 76 و 75 مي‌توانستند در انتخابات حاضرشوند، بنابراين اگر در انتخابات سال آينده نيز معيار سن راي دهندگان 18 سال باشد، اين دوره متولدين سال‌هاي 77 و 78 مي توانند در انتخابات شركت كنند. بنا بر اطلاعات سازمان ثبت احوال راي اولي‌هاي سال 94 بايد با راي اولي‌هاي سال 96 برابر باشند، چرا كه در آن بازه‌هاي زماني نرخ رشد جمعيت ايران روند ثابتي را طي كرده است.

بدون شك تمامي اين راي اولي‌ها از قشر دانش‌آموزاني هستند كه يا در حين تحصيلند يا روزهاي پاياني تحصيل خود را پشت سر مي‌گذارند و نحوه اداره وزارت‌خانه‌اي كه با اين قشر عظيم و موثر در انتخابات سروكار دارد از اهميت بالايي برخوردار است.

زور علاقه‌مندان به ورزش

از سوي ديگر در ميان اقشاري كه به حوزه ورزش و تربيت‌‌بدني علاقه‌مند هستند، جواناني حضور دارند كه سياست‌هاي تندروها و تفكرات آنها را به هيچ وجه قبول ندارند. اين طيف براي آنكه به اهداف و نيازهاي دروني خود برسد، نيازمند سياست‌هايي‌هستند كه يك دولت بايد آن را پيگيري كند. البته شاهد آن بوديم كه تا چه حد براي حضور بانوان در ورزشگاه‌ها و مسائل ديگري از همين نوع روحاني تلاش كرد ولي به نظر مي‌رسد اقدامات اين وزارت‌خانه كافي نبوده و برنامه‌ها بايد توسط فردي به اجرا در مي آمد كه هم‌سو با دولت اعتدال بود.

دل‌ربايي از اهالي فرهنگ

موضوع سوم و شايد ملموس‌تر اينكه وزارت‌خانه فرهنگ و ارشاد بايد به دست كسي اداره مي شد كه به راحتي در برابر فشار هاي جريان‌هاي خاص، تسليم نشود. روحاني نيرويي را براي اين جايگاه‌ مي‌خواست تا بتواند در اين برهه از زمان كه دولت بيش از هرچيز به حمايت مردمي نيازمند است، قشر گسترده‌اي از مردم كه جزو طيف‌خاكستري نيز در عرصه انتخابات به حساب مي آيند را به نفع دولت مستقر برسرصندوق‌ها بكشد. آنهايي كه شايد اقتصاد ومعيشت چندان دغدغه‌ذهني آنها نباشد و تنها آزادي ‌هاي فرهنگي و اجتماعي را مطالبه مي‌كنند.‌براي اين بخش از جامعه رفع موانع ايجاد شده توسط برخي گروه‌هاي فشار و جريانات خاص به وسيله دولت بيشتر از بسياري از مسائل اهميت داشت و روحاني نيز به دنبال گزينه‌اي بود تا بتواند به خواسته‌هاي اين طيف‌خاص رسيدگي كند چرا كه هرقدر هم در حوزه‌ديگر وزارت فرهنگ(جداي از اجراي كنسرت‌ها، دوري از مميزي و...) تلاش مي‌كرد نه به ميل اين طيف خوش مي آمد و نه جامعه هدف آن بخش ديگر جامعه كه طرفدار روحاني نبودند! چون اگر دولت هر اقدامي‌ در زمينه‌هاي مختلف كه باب ميل جريان‌هاي خاص نيز بود را در دستور كار قرار مي‌داد بازهم تاثيري براي پيروزي وي در انتخابات نداشت زير آن قشر علاقه‌اي به ادامه دولت روحاني ندارند. بنابراين شيخ‌ديپلمات تمام سعي خود را به كار گرفته است تا جرياني را راضي نگه‌دارد كه در ادامه مسير به كمك وي‌خواهند آمد و از تندروي‌ها خسته اند.

برد-برد روحاني

در آخر بايد اشاره‌شود، بدون شك روحاني در ماجراي تغيير وزرا هر تدبير و درايتي كه داشت، فاقد استراتژي و راهبرد نبود. چرا كه تعويض در وقت اضافه براي دولت و شخص رييس‌جمهور هزينه‌هاي فراواني داشت كه به نظر مي‌رسد همانطور كه روحاني در برجام به نتيجه برد-برد رسيد، اينجا نيز هزينه‌هايي را تحمل كرد تا به اهدافي كه مي‌خواست برسد.