شمال نیوز: مصطفی داننده - این روزها بخشی از جریان اصول‌گرا معتقد هستند که رئیس جمهور روحانی و دولت به دنبال تشکیل مجلسی بله قربان گو هستند. آنها بر این باور هستند که قوه مجریه به دنبال تشکیل مجلسی با خیل عظیمی از « وکیل الدوله‌»هاست.

مهرداد بذرپاش نماینده دلواپس مجلس نهم در همین ارتباط می‌گوید:« به تعبیر عامیانه، دولت به دنبال مجلس وکیل‌الدوله است.لیستی که روزهای آتی منتشر خواهد شد نیز با کارکرد وکیل‌الدوله بودن بسته می‌شود؛ وکیل الدولگی برازنده یک مجلس آزاده نیست؛ ما نگرانیم وکیل‌الدوله‌ها به محض ورود به مجلس پولی کردن مدارس را برای خوش خدمتی به دولت تصویب کنند. نگرانیم در شرایط کنونی که مردم از رکورد و تورم رنج می‌برند با مصوبه وکیل‌الدوله‌ها یارانه‌ها مردم حذف شود تا دولت را به قول خودشان از مصیبت پرداخت یارانه نجات پیدا کند.»

این سخنان در حالی مطرح می‌شود که با بررسی تاریخ می‌توان به این نتیجه رسید که روحانی مانند دیگر روسای دولت در ایران می‌تواند به فکر مجلسی همسو با تفکرات خود باشد. دولت به عنوان قوه مجریه و کسی که وظیفه مدیریت کشور را به عهده دارد دوست دارد، با مجلسی کار کند که کمترین مشکل را برای برنامه‌ها بوجود آورد. این مسئله را نمی‌شود به گونه‌ای تعریف کرد که روحانی به دنبال مجلس دولت ساز است.

تنها آرزوی روحانی اما شاید تشکیل مجلسی با حضور معتدلین هر دو جریان سیاسی است. او در همین ارتباط می‌گوید:« ما به عنوان دولت اعتدال که باید قانوناً بی‌طرف باشیم، اما دلمان می‌خواهد معتدلین به مجلس بروند و این آرزوی ما است اما قانوناً‌ و عرفاً حق مداخله نداریم و باید تلاش کنیم انتخابات سالم برگزار شود و به هر حال همه جناح‌ها باید بتوانند نمایندگان خود را به مجلس بفرستند.»

در دولت‌های گذشته یعنی از دولت میرحسین موسوی تا دولت احمدی‌نژاد، شاهد تلاش دولت‌ها برای کسب کرسی‌های مجلس شورای اسلامی بوده‌ایم که در ادامه به بررسی آن می‌پردازیم

میرحسین موسوی و مجلس سوم / وصالی که دست نداد

دور دوم ریاست جمهوری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای که با نخست وزیری دوباره میرحسین موسوی همراه شد. در این زمان با توجه به اختلافات سیاسی اعضای حزب جمهوری اسلامی، نمیاندگان مجلس و اعضای جامعه روحانیت مبارز تهران بر سر انتخاب میرحسین موسوی، فضای سیاسی ایران به دو گروه چپ و راست تقسیم شد.

انتخابات مجلس سوم، تبلور رقابت این دو گروه سیاسی برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی بود. شاخه چپ حزب جمهوری اسلامی و مجمع روحانیون مبارز به عنوان طرفدار نخست وزیر موسوی و جامعه روحانیت مبارز و شاخه راست حزب جمهوری اسلامی به عنوان نماینده راست گرایان پای به عرصه انتخابات گذاشتند که نهایتا جناح چپ و مجمع روحانیون مبارز توانستند در سال 67، کرسی‌های قوه مقننه را در اختیار بگیرند.

میرحسین موسوی که اختلاف اساسی با نمایندگان مجلس دوم داشت، در سال پایانی دولت خود به با توجه به استقرار مجلس سوم به دنبال اجرای برنامه‌های خود بود. با رحلت امام خمینی(ره) و انتخاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به عنوان رهبرجمهوری اسلامی، هاشمی رفسنجانی راهی قوه مجریه شد، تا دولت میرحسین بدون آنکه همراهی مجلس را با خود داشته باشد از دولت خداحافظی کند تا مجلس چپ، دوره خود را با ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی مرد نزدیک به هردو جناح سیاسی ایران طی کند.

هاشمی و مجلس پنجم/ اقلیتی قوی که شکل گرفت

اکبر هاشمی رفسنجانی که همیشه خود را مردی فراجناحی می‌دانست، در رویارویی با مجلس سوم و چهارم با مشکلاتی روبرو بود. فشار مجلس سوم به اعضای راست گرای کابینه هاشمی و حذف اعضای چپ دولت اول هاشمی از دولت دوم او با تلاش اعضای محافظه کار مجلس چهارم از جمله این مشکلات بود.

همین اختلاف نظرها باعث شده بود که اعضای دولت هاشمی به مدیریت کرباسچی، جهانگیری و فائزه هاشمی و چند تن دیگر از وزرای دولت سازندگی به فکر ایجاد یک حزب جدید با توجه به تفکر هاشمی رفسنجانی باشند. هاشمی رفسنجانی ابتدا مخالف تشکیل این حزب بود اما با توجه به اختلافاتی که میان او و اعضای جامعه روحانیت مبارز بر سر معرفی لیست برای انتخابات مجلس پنجم ایجاد شده بود وی در سال پایانی ریاست جمهوری خود و همزمان با برگزاری انتخابات مجلس پنجم، موافقت خود را با تشکیل حزب کارگزاران سازندگی متشکل از وزرا و طرفدران خود اعلام کرد و زمینه را برای تشکیل جبهه‌ای که نه راست باشد و نه چپ در ایران فراهم کرد تا نشان دهد جبهه سومی درایران با نام او درکنار دو قطب سیاسی ایران شکل گرفته است.

این حزب توانست در مجلس پنجم اقلیت قوی را به نام خود ثبت کند و فائزه هاشمی فرزند رئیس جمهور و اعضای اصلی این حزب توانست به عنوان نفرد دوم و بعد از علی اکبر ناطق نوری راهی مجلس پنجم شود. این حزب نقش بسزایی نیز در کابینه سید محمد خاتمی بازی کردند و افرادی همچون عطا الله مهاجرانی، مصطفی هاشمی طبا و اسحاق جهانگیری به صندلی‌های وزارت و معاونت دولت اصلاحات تکیه زدند.

رئیس دولت اصلاحات و مجلس ششم/ فتح همزمان دو سنگر

شاید خاتمی تنها رئیس جمهور ایران باشد، که در دوره اول ریاست جمهوری خود توانست مجلسی همراه با دولت تشکیل دهد. سید محمد خاتمی و طرفدارن وی نیز بعد از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری در اولین حرکت خود با ایجاد یک جریان سیاسی به نام دوم خرداد، یک تحول را در فضای سیاسی ایران ایجاد کردند.

این جریان با تئوری‌های سعید حجاریان توانست در اولین حرکت خود بعد از پیروزی سید محمد خاتمی، راهی مجلس شورای اسلامی شود و بعد از دراختیار گرفتن قوه مجریه، قوه مقننه را نیز در اختیار خود بگیرد تا بهتر اهداف خود را عملیاتی کند. اصلاح‌طلبان در دومین اقدام خود، شورای شهر را بنا نهادند تا سومین نهاد جریان ساز را در اختیار خود قرار دهند تا دوران هشت ساله ریاست جمهوری خاتمی با تشکیل یک جریان سیاسی به نام دوم خرداد سپری شود.

احمدی نژاد و مجلس هشتم و نهم/ ناکام در همراهی با چاشنی دعواهای سیاسی

احمدی نژاد هیچگاه نتوانست قوه مقننه را با خود همراه کند. او تمام تلاش خود را کرد که بعد از پایان مجلس هفتم، همچون خاتمی، مجلسی همراه با خود را شکل دهد اما تلاش او سرانجامی برای وی نداشت و نه تنها موافقین او راهی مجلس نشدند بلکه مخالفین او در اردوگاه اصول‌گرایی راهی کرسی‌های سبز مجلس شدند، تا زمینه دعواهای همیشگی دولت احمدی نژاد با مجلس‌های هشتم و نهم به ریاست لاریجانی شکل بگیرد.

احمدی نژاد را بعد از بنی صدر می‌توان تنها رئیس جمهوری از ایران نامید که هیچگاه نتوانست مجلس را با خود همراه کند. سوال از رئیس جمهور توسط نمایندگان مجلس برای اولین بار در زمان وی اتفاق افتاد. پیروزی حسن روحانی آتشی بود بر دعواهای هشت ساله دولت و مجلس