شمال نیوز: مصطفی داننده: تهران؛ همیشه جذاب ترین شهر کشور برای جامعه ایرانی بوده است. شهری که به واسطه پایتخت بودنش فاصله زیادی از نظر امکانات با دیگر شهرهای کشور دارد. این شهر جدا از جذابیت‌هایش برای مردم عادی برای سیاسیون نیز جاذبه‌های زیادی دارد. جاذبه‌هایی که باعث می‌شود بسیاری از سیاستمداران به ویژه در انتخابات مجلس سعی کنند از این شهر وارد پارلمان شوند.

نمایندگان تهران جنس مشکلات نمایندگان شهرستان‌های دیگر را ندارند و بیشتر درگیر فعالیت‌های سیاسی هستند برعکس دیگر نمایندگان که دیگر مشکلات شهرهای و مردم حوزه‌های نمایندگی خود هستند. همین فراغت بال بیشتر نمایندگان تهران باعث شده است بسیار علاقه خود را برای نامزدی این شهر پنهان نکنند.

با بررسی 9 دوره مجلس شورای اسلامی می‌توان مشاهده کرد که نمایندگان مردم تهران در مجلس بار سیاسی قوه مقننه را به دوش می‌کشند و به جز دو دوره اخیر که علی لاریجانی به عنوان نماینده قم ریاست مجلس را به عهده داشت، نمایندگان تهران به این کرسی تکیه زدند. تقریبا می‌توان گفت که در تمام دوران‌ها به جز دوره اول مجلس، ژنرال‌های پارلمان از شهر تهران بودند.

همین ویژگی سیاسی بودن، باعث شده است تا جریان‌های سیاسی کشور اسب خود را بری انتخابات مجلس دهم از این شهر زین و خود را برای رقابتی سخت آماده کنند. شاید فاتح انتخابات تهران بتواند هدایت مجلس شورای اسلامی را در دوره دهم با توجه شرایط به عهده بگیرد و کرسی ریاست را از لاریجانی بگیرد.

عارف و حداد عادل، دو نفری هستند که به شدت شانس رسیدن به صدر جدول انتخابات در تهران را دارند. بسیاری بر این باور هستند که عارف می‌تواند با اختلاف زیاد نسبت به حداد عادل نفر اول تهران در انتخابات مجلس دهم باشد. شایان ذکر است در این میان علی مطهری با توجه به سبد رایی که میان اصول گرایان و اصلاح‌طلبان دارد می‌تواند جز صدرنشینان انتخابات تهران باشد.

در همین ارتباط به  میزان رای نفر اول شهر تهران در دوره‌های مختلف اشاره می‌کنیم:

همانطور که مشاهده می‌کنید، هاشمی رفسنجانی، فخرالدین حجازی و محمدرضا خاتمی، بیشترین رای‌ها مردم تهران در 9 دوره مجلس شورای اسلامی به خود اختصاص داده‌اند. این سه نماینده مجلس شواری اسلامی در حالی این رای‌ها را به خود اختصاص داده‌اند که مجلس‌های اول، سوم و ششم از رقابتی ترین دوره‌های انتخابات مجلس در تمام ادوار بوده است. این معنا نشان می‌دهد که مردم تهران در انتخابات‌های رقابتی رای خود را به نامزدهای معتدل می‌دهند. رای به هاشمی و حجازی خود بیانگر همین معناست. محبوبیت رئیس دولت اصلاحات بعد خرداد 76 نیز باعث شد تا محمدرضا خاتمی در رقابتی نفس گیر با راست گرایان به عنوان نفر اول تهران راهی مجلس شورای اسلامی شود.

بر همین اساس مردم تهران در انتخابات مجلس که یک گروه حضور داشت مشارکت کمی داشتند. میزان رای پایین حسینی، ناطق نوری و غلامعلی حداد عادل به خوبی این معنا را نشان می‌دهد. اصول گرایان در مجلس‌های چهارم،پنجم، هفتم، هشتم و نهم تقریبا بدون حضور رقیب جدی وارد عرصه انتخابات شدند.

مردم تهران در انتخابات ریاست جمهوری نیز نشان داده‌اند، که رای خود را بیشتر به سبد اعتدالیون و جریان چپ می‌ریزند تا راست گرایان. در انتخابات ریاست جمهوری 92، در حالی که بسیاری تصور می‌کردند رای تهرانی‌ها به خاطر فعالیت محمدباقر قالیباف در این شهر در قالب شهردار به او خواهد بود ناگهان از صندوق‌های تهران نام حسن روحانی بیرون آمد و دبیرسابق شورای عالی امنیت ملی تقریبا دو برابر شهردار تهران رای پایتخت نشین‌ها را به خود اختصاص داد.

تهران نشینان در سال 88 نیز بنا بر اعلام وزارت کشور رای متفاوتی نسبت به دیگر شهرها داشتند و مهندس میرحسین موسوی توانسته بود در تهران رای بیشتر نسبت به محمود احمدی نژاد به خود اختصاص بدهد.

تهرانی‌ها تنها در یک مورد رای خود را در انتخابات ریاست جمهوری به صندوق یک اصول گرا ریختند و زمینه ساز پیروزی او را فراهم آورند، آنهم انتخابات سال 84 بود. احمدی نژاد در انتخابات دوره نهم بیشترین رای را از مردم تهران دریافت گرد و بالاتر از هاشمی رفسنجانی ایستاد.

با توجه به شواهد موجود و بررسی جامعه آماری رای دهندگان تهرانی از هم اکنون می‌توان گفت که عارف می‌تواند در زمره کسانی باشد که رای اول تهران را به خود اختصاص داده است. باید تا زمان اعلام نتایج صبر کرد و دید از بین عارف و حداد چه کسی می‌تواند بیشترین رای مردم را به خود اختصاص دهد.