مِل داش، بوردی که بوردی ؟؟!!
آخ که دِل نِدارمهِ، یعنی اِما رسم نِدارمی که شِه مِهمون جِه اَتّا کِالم دل درد هاکِنیم، باز هِم گامبی
خِش بِموئی، باز هم گامبی تِه گِره، باز هِم گامبی تِه خِنا بِدون.

مازرون، هَمون مازرون هَسته که تِه وِسّه سنگ تِموم بِیِشتِه، مازرون همون مازرون هَسّه که از اوّل
حق همسایگی و هم سفره ای رِه بجا بیاردِه، اون نداشتی سال و ماه، اون روزگار که سِمنون، نون
نداشته، مازرون شه اتا لقمه نون ره با سمنون بخورده.اون روزگار، مازرون هنوز ونه تن اَتّا کَمی
گوشت داشته ، اَندِه وِرِه شِالق نَزو بینِه، وِرِه تیکه تیکه نَکارد بینه، اون موقِع که مازرون اتا کمی اسم
و رسم داشته، اِما، شِه همسایه سِمنون رِه، یار و غمخوار بیمی،

آ جان مِل داش، چِه اَندِه دیر هاکردی؟ اِسا این همه غم وغصه نداشتی ها در مازرون، چیکار توندی
هاکنی؟ اِما کِجِه شِه درد دل رِه خالی هاکنیم ؟ از اون راه سوادکوه که بعد از 51 سال هنوز درست
نیّه، از اون موزه نداشته ساری که تنها مرکز استان بدون موزه کشور هَسته، از گرفتاری زباله، از
بیکاری جوانها، از کشاورزی، از صنعت نداشته ، ازساحل دریای آزاد نشده، از صنعت گردشگری
مازندرون که به ویال دارمی ...... ختم بونه، اون از ویرانی میراث فرهنگی و صدها اثر تاریخی ثبت ملّی
شده که ویرانه بیّه ، از وضع کتابخانه ها که مازندرون در ایران، در ردیف آخر دَکِتِه، از ترافیک بالی
جان مردم، از مجتمع اداری نداشته در استان که استانداری وسط شهر آیینه دِق مردم بیّه ، از
آشغال جمع کنی مازندرون از میلیونها مسافر عیدی و تابستون که زندگی مردم بومی وسّه جهنم
کاندنه، آقا جان ، دوندی مازندران هنوز بحران آب خوردن و کشاورزی دارنه،؟؟ بیکاری بیداد کانده،
آقا جان ، ته گِره، خله خش بموئی، اتا صواحی تا نماشون که سالم علیک بونه، خدا ته هِمکِت، باز هم
تِره خامبی، باز هم تِه پشت استامی، باز هم از اوّل با ته بهوتمی یا علی، تا آخر با ته یا علی هستمی،
ته خنا بدون، به ظریف قهرمان ملّی ایران سِالم بَرسندین، همین که ایران مِدار هَستِنی، ای والله

حسین اسلامی ساروی

ترجمه متن مازندرانی

نامه ای به رئیس جمهور
داداش مالی من ،
رفتی که رفتی ؟؟!!
چه کنم که دل ندارم گله کنم،؟
یعنی این رسم ما نیست که با مهمان خودمان اینگونه گفتگو کنیم پس باز هم به شما می گوییم
خوش آمدید.
و باز هم به شما می گوییم به گِرد وجودت می گردیم، و باز هم به شما می گوئیم، خانه ات آباد
باشد و باز هم به شما می گوییم که مازندران همان است که برای شما سنگ تمام گذاشت.
مازندران همان مازندران است که از اوّل حق همسایگی و هم سفره ای را به جا آورد، آن سالهای
نداری، اون روزگار که سمنان هم نان نداشت، مازندران یک لقمه نانش را با سمنان قسمت کرد.
آن روزگار که مازندران هنوز در جانش توانی بود، هنوز اینهمه شالق بی مهری نخورده بود، هنور
مازندران را قطعه قطعه نکرده بودند، زمانی که مازندران اسم ورسمی داشت ، ما با همسایه خودمان
سمنان یار و غمخوار بودیم، ای برادر عزیزم ، اقای رئیس جمهور، همسایه عزیز سمنانی من،
چرا دیر آمدی؟؟
حاال با اینهمه نداشتی و غم و غصّه در مازندران چکار می توانی بکنی؟
ما درد دل خودمان را به کجا ببریم،
از اون راه سوادکوه که پانزده سال است ناتمام مانده بگویم!!
از ساری تنها مرکز استان بدون موزه کشور بگویم!!
از گرفتاری زباله در مازندران.....
از بیکاری جوانها،
از وضع نابسامان کشاورزی و از صنعت نداشته؟ که حاال به ما کارخانه سیمان می دهند؟
از سواحل دریای مازندران که آزاد نشده، و دولتیها هم در حبس دریای مازندران شریک هستند؟
از صنعت گردشگری مازندران که به ویال داریم ترجمه و خالصه شد؟
از ویرانی های آثار تاریخی ثبت ملّی شده ؟
از آلودگی آب دریای مازندران که دیگر جرات تن به آب زدن و خوردن ماهی آنرا هم نداریم؟
از وضع کتابخانه های مازندران که در ایران به ردیفهای آخر رسیده؟
از ترافیک بالی جان مردم و جاده های قاتل مردم؟
از نداشتن اون مجتمع اداری مرکز استان که ادارات در وسط شهر پراکنده شده و آیینه دق مردم
شدند؟
از آن ثمره آشغال جمع کنی مازندران از میلیونها مسافر و گردشگر نوروز و تابستان ، که زندگی را بر
مردم بومی تنگ کردند؟
از کجا بگویم، در کدام مرکز استان ، استانداری در وسط شهر است ؟ این درسته؟
اِی آقای رئیس جمهور، ای همسایه عزیز سمنانی من،
آیا می دانید که ما در مازندران هنوز مشکل آب خوردن و آب کشاورزی داریم، شما بفرمائید که با
این موج بیکاری جوانان چه کنیم؟
آقا جان،
دورت بگردم ، خیلی خوش آمدی،
یک صبح تا شب که در مازندران هستید فقط وقت چاق سالمتی است،
خدا همراهت باشد، به ظریف قهرمان ملّی ایران سالم برسان؟
با تمام این اوضاع و احوال، شما را دوست داریم، از شما حمایت می کنیم، از اوّل با شما یا علی
گفتیم، تا آخر با شما یا علی هستیم. همینکه ایران مدار باشید ای والله!