شمال نیوز: الناز پاک‌نیا - روزهایمان سخت نمی گذرد، روزهایمان پردغدغه است، لحظه‌هایمان آرام و قرار ندارد و خودمان نیز جایی بند نیست چون ما خبرنگاریم...
روزهای سخت و پرتنگنا، حرف و سخن، وعده و تهدید بسیار شنیده‌ایم اما این اقتضای شغل ماست.
رنج و سختی، اقتصاد بد و معیشت پردغدغه بسیار دیده‌ایم این هم اقتضای شغل ماست.
امانت‌داری، مسئولیت‌پذیری، دغدغه‌مندی، پرسشگری، مطالبه‌گری همه اینها نیز اقتضای شغل ماست چون ما خبرنگاریم...
خواستم بگویم برای روزهای پر از استرس و قلم‌های خسته، دلم نیامد، روزهای پرتوان و قلم‌های توانمند حتی اگر هم همه ثانیه‌هایش به ناملایمات بگذرد باز هم ارزش دارد که در 17 مردادی دیگر بگوییم خسته نباشید به همه همکارانی که صادقانه قلم می‌زنند و روزها رویایشان کار صادقانه و اطلاع‌رسانی هنرمندانه است.
روزها و ثانیه‌های این حرفه راهی را می‌پیماید که بی‌شک به صراطی مستقیم ختم می‌شود، می‌رویم تا برسیم به سرمنزل مقصودی که برای آن خلق شده‌ایم.
روزها و ثانیه‌ها برای خبرنگاران پراسترس و پردغدغه است اما خبرنگاری تنها عشق و علاقه است و بس...
هر سال 17 مرداد که می‌شود که تازه آروزهایمان یادمان می‌آید، ذهنمان برای اندکی فرصت پیدا می‌کند که به خودمان فکر کند از مردم، مسئولان و جامعه بگذرد و به خودمان و به قلم‌مان برسد.
از دغدغه زندگی مردم و از توجه به مسئولان عبور کند و به زندگی خودمان و دغدغه‌های خودمان فکر کنیم.
روزهای سخت و طاقت‌فرسا، شب‌های بیدارباش و روزهای آماده‌باش بسیار دیده‌ایم اما هر سال در 17 مرداد آرزوهایمان که یادمان می‌آید ولی می‌گذریم تا 17 مردادی دیگر...
می‌گذاریم آرزوهایمان لبخند مردمی شود که برایشان می‌نویسیم...
می‌گذاریم دغدغه‌هایمان همرنگ جماعتی شود که نام خبرنگار را یدک می‌کشند و بیشتر سکوت می‌کنیم تا در روز خبرنگار سخنرانی‌های مدیران را بشنویم چون حتی در روز خبرنگار نیز ما خبرنگاریم...
روزهایمان سخت می‌گذرد اما زیباست، قلمی و کاغذی، امیدی و حرکتی و تلاشی وصف‌ناپذیر تا به روزهای آرام و امن برسیم.
در 17 مردادی دیگر به یاد می‌آوریم که هر سال آرزوی از خودمان حرف زدن داریم، هر سال آرزو می‌کنیم در میان همه مراسم‌های بزرگداشت روز خبرنگار یک بار ما بگوییم و مسئولان قلم بردارند و به ذهن بسپارند.
در 17 مردادی دیگر به یاد می‌آوریم که هر سال می‌خواهیم حرفه‌ای تر باشیم، تخصصی‌تر باشیم و هر سال آرزو می‌کنیم که از بودن‌های برخی رهایی یابیم اما نمی‌شود.
از بیمه و اقتصاد رسانه‌ها و از ساماندهی خیل عظیم خبرنگاران و از یدک کشی‌های روز خبرنگار و همه آنانی که فقط روز خبرنگار، خبرنگار می‌شوند هم می‌گذریم تا قصه‌ای تکراری نباشد، اما پرافتخار می‌گوییم شکر که در 17 مردادی دیگر خبرنگاریم...
