مذاکرات هسته ای با سرعت تمام پیش می رود. پروژه ای که در 11 سال اخیر با تعابیر مختلف از آن یاد شده است. عده ای آن را مذاکر می دانند، برخی سازش صدایش می زنند و عده ای این تلاش ها را مصالحه و مفاهمه می دانند. هر تعبیری که ارائه شود باید پرونده این سالها را با پسوند «تلاش» صدا کرد.

تیم های مختلفی که از دوره اصلاحات تا دوره احمدی نژاد و دوره فعلی پرونده هسته ای زیر دست آنها بوده با یک قید و فوریت به پیگیری می پرداختند و آن هم «منافع ملی» بوده است.
موضوع فن آوری هسته ای کشورمان که اسرائیل وگروههایی درغرب تلاش های زیادی کرده و می کنند به عنوان پرونده ای جاری کماکان روی میز باقی بماند مساله ای فراجناحی و فرادولتی بوده است.

با نگاهی به سیر عملکرد تیم های مختلف شاهد آن هستیم که «گشاده دستی»، «جدیت – همراهی» و مفاهمه، «مذاکره برای مذاکره» و «حفظ وضعیت موجود»، «تلاش های رو به جلو» و «اعتماد سازی» و «مفاهمه» در راستای پیگیری سیاست هایی واحد که با هماهنگی نهادهای عالی تصمیم سازی می شد دنبال شده است. همه این تاکتیک ها «تلاش هایی» بوده که توسط تیم های مختلف با مشارب سیاسی گوناگون پیگیری شده و حالا به عنوان تجربه «دیپلماتیک – فنی ـ سیاسی» جمهوری اسلامی ایران در موضوع تثبیت دانش هسته ای بومی پیش روی ماست.

همه این تلاش ها با هدف پیگیری منافع ملی انجام شده و بر همین اساس تلاش های سیاسی برای منکوب و معیوب دانستن هر دوره صحیح نیست. هرچند که درهردوره اشتباهات وموفقیتهایی بوده است که تحلیل کارشناسانه انها برای اینده سیاست خارجی ایران یک سرمایه بزرگ است ولی مذاکرات هسته ای موضوعی که ملی بوده و با عزمی ملی دنبال شده است تا اینکه امروز به مرحله سرنوشت سازخود رسیده و دنبال می شود. آنچه این روزها می تواند تاثیر مستقیمی بر مذاکرات داشته باشد نوع مواجهه داخلی با آن است.

اگر مذاکره کنندگان هسته ای کشورمان را نمایندگان و فرزندان ملت ندانیم که با نقشه راهی که رهبر انقلاب اسلامی ترسیم کرده اند استیفای منافع ملی را پیگیری می کنند کارمان سخت می شود و اگر ازنتایج مذاکرات بخواهد بهره برداری جناحی وشخصی شود نادیده گرفتن تلاش دولتهای گذشته است. دلیل موفقیت غرب به سردمداری امریکا در ساختن و جاری نگه داشتن موضوع فن آوری بومی هسته ای ایران و تبدیل آن به پرونده ای جهانی با تبعات سخت برای کشورمان هماهنگی های سیاسی داخلی و همکاری های کشورهای همسو با او بوده است.

حالا که تلاشهای رهبری نظام ودولت با استفاده ازیک تیم قوی وبا استفاده از تنازع منافع جناحی داخلی امریکا و متحدان اروپایی اش فرصتی طلایی را ایجاد کرده وبا استفاده ازنرمش قهرمانانه راه را بر دستیابی ایران به موقعیتی برتر در مذاکرات و تعلیق و تعدیل و تضعیف و حذف تضییقات و تحدیدات و تحریم ها هموار کرده است باید دانست که مذاکرات نه سازش که مبارزه ای برای پیگیری منافع ملی است. تلاشی که جز پشتوانه داخلی و اتحاد ملی به نتیجه نرسیده ونخواهد رسید.

* مدیرمسئول تابناک