همه مردم و مسئولین کشورمان استان مازندران را با لطافت هوا و طبیعت سرسبزش می شناسند. وجود کوه، دریا، جنگل و آبشارها، رودخانه ها و ییلاقات سرسبز سبب شده خیلی ها این استان را برای سیر وسفر انتخاب کنند.

اما معضلی به نام زباله این روزها، چشم اندازهای طبیعی این استان را دست خوش تغییرات ناخوشایندی کرده است. این وصله ناچسب طبیعت، علاوه بر مشکلاتی که برای زیست گیاهی  و جانوری به دنبال داشته، چند وقتی است که پایـَـش به زندگی انسانی هم باز شده و سلامت مردم روستاها و مناطقی که در پیرامون محل انباشت زباله زندگی می کنند را با مخاطراتی جدی روبرو کرده است. در واقع  فریاد مظلومانه طبیعت مازندران مخصوصاً در مکان هایی که معضل زباله و سوژه این مقال را تشکیل می دهد در میان فراموشی و سهل انگاری مدیریت شهری گم شده و در میان وعده و وعیدهای شعاری غریب مانده است.

این چند خط را به قلم درآوردیم تا برای چندین بار موضوع مهم این گزارش را به مسئولین استان و در رأس آن استاندار مازندران متذکر شویم آقای ربیع فلاح معضل زباله در مناطق دودانگه و چهاردانگه، کلیجانرستاق – ایول – تلمادره – فولاد محله – کردمیل و حتی کیاسر چند صباحی است که نه تنها حل نشده بلکه شاهد افزایش حجم انباشت زباله در این مناطق هستیم اما این سوأل را از شما می پرسیم که مردم مناطق فوق الذکر تا چه زمانی باید میزبان کوههای زباله ارسالی از مرکز استان باشند؟

چند قله زباله دیگر باید در این منطق بنا شود تا مسئولین استان باور کنند که زباله در حال نابودی کل منطقه است آقای استاندار چهاردانگه مظلومترین منطقه کشور است چرا باید در کنار محرومیت ها و مظلومیت ها ، متحمل زباله دیگر مناطق استان باشد ؟ قابل توجه و یادآوری به شما باید عنوان شود کل بسترهای ذخائر معدنی این منطقه به واسطه زباله نابود شده و دام ها و حتی انسان هایی که در این مناطق زندگی می کنند مبتلا به انواع بیماری ها شده اند . در سویی دیگر آب های زیرزمینی نیز غیرقابل مصرف و حتی هوا برای تنفس غیرقابل استفاده است .آقای استاندار از مسئولین محیط زیست سوأل کنید چند صد هزار سال طول می کشد که زباله های ارسالی از شهر ساری تجزیه شود و به چه قیمتی و با کدام صدمات و خسارات مالی و حتی جانی باید شاهد ارمغان خوش نشینی شهروندان ساروی برای دودانگه و چهاردانگه باشیم ؟

داستان ساخت و نصب کارخانه زباله سوز در جنگل امره با آن همه خیانت و جنایت در تمامی ابعاد زیست محیطی اش نافرجام باقی ماند و متأسفانه هیچ مسئولی هم خود را در برابر این مسئله پاسخگو ندانست.

آقای استاندار 7 سال قبل کنگ احداث ساخت و نصب کارخانه زباله سوز در منطقه شمال شهر ساری بر زمین زده شد اما کار به کجا کشیده شد ؛ یکصد سفر خارجی شهرداران ، اعضای شورای شهر، فرمانداران، استانداران و کارشناسان استانداری، سازمان همیاری شهرداری ها ، سازمان محیط زیست با هزینه های گزاف از جیب مردم به کشورهای آسیایی و اروپایی با هدف الگوبرداری از شیوه فرآیند زباله به کدام نتیجه گیری ختم گردید.

آقای استاندار شما نماینده دولت تدبیر و امید هستید آیا اهالی دودانگه و چهاردانگه امیدی برای تدبیر شما جهت حل بحران دفن زباله در این منطقه می توانند داشته باشند ؟ اجازه بدهید به نمایندگان مجلس به خصوص نمایندگان خودمان از گل نازکتر نگویم که هیچ انتظاری از این افراد برای حل مشکل مذکور نمی رود یا بهتر بگویم آنها را در حل این مشکل بس ناتوان دیده ایم. با استمرار این روند شائبه ای ایجاد می شود مبنی بر این که مسئولین منطقه دفن زباله از ساری به کیاسر را سرزمین اشغالی فرض می کنند؛ نگارنده با اعتقاد بر اینکه هیچگاه نباید در قلم فرسایی به دنبال واکس زدن کفش مسئولین بود معتقد است همواره باید به دنبال حق و حقیقت بود حتی اگر بازار نداشته باشد در این ارتباط باید درود فرستاد به اهالی منطقه ای از شهرستان بابل که حتی علیرغم تحمل بدترین برخورد ها حاضر نشدند زباله در منطقه محل سکونتشان دفن شود.

آقای استاندار سخن کوتاه می کنیم و از شما یک سوأل داریم و البته انتظار صاحب قلم و همه مردم مناطق مذکور اینست که شفاف و منطقی بدان پاسخ دهید چه زمانی دودانگه و چهاردانگه از بحران زباله رهایی پیدا خواهند کرد؟

شعبان وفایی نژاد