ای غریو تو ارغنون دلم / سطوت خطبه‌ات ستون دلم

خطبه‌های نماز جمعه تو / نقشه حمله با قشون دلم

چه فسونی است در فسانه تو / که فسانه‌ است از او فسون دلم

با دلی لاله‌گون تو را گوشم / ای لبت لعل لاله‌گون دلم

چشم از نقش تو نگارین است / می‌نگارد مگر بخون دلم

عقل من پاره می‌کند زنجیر / که به سر می‌زند جنون دلم

من هم از آن فن و فنون دانم / که جنون زاید از فنون دلم

وز مواعظ که می‌کنی آنگاه / صبر می زاید از سکون دلم

انقلاب من از تو اسلامی است / که حریفی به چند و چون دلم

گوهر شبچراغ رفسنجان / ای چراغ تو رهنمون دلم

کفه‌ای هم‌تراز خامنه‌ای / در ترازوی آزمون دلم

بازوان امام آنکه دگر / بی‌قرین است در قرون دلم

چشم امیدی و چراغ نوید / هم شکوهی و هم شگون دلم

در رکوع و سجود خامنه‌ای / من هم از دور سرنگون دلم

خاصه وقت قنوت او کز غیب / دست‌ها می‌شود ستون دلم

او به یک دست و من هزاران دست / با وی افشانم از بطون دلم

عرشیان می‌کنند صف به نماز / از درون دل و برون دلم

من برون نیم خدا داند / کاین صلا خیزد از درون دلم

دل مدیون سبک شود بارش / که ادا می‌شود دیون دلم

پیرم از چرخ واژگون و علیل / بشنو از بخت واژگون دلم

چون کمانی خمیده‌ام لیکن / تیر آهی است در کمان دلم

طوطی عشقم و زبان از بر / جمله ماکان و مایکون دلم

در ترازوی سنجشم مگذار / ای کم از عشق تو فزون دلم

درس من خارج است و حاشیه نیست / که دگر فارغ از متون دلم

درسی و بحثی از تن و جان نیست / دل به جانان رسیده چون دلم

شهریارم لسان هاتف غیب / شعر هم‌ شانی از شئون دلم