شمال نیوز: عذر خواهی کنند از اینکه توان آن را ندارند بیشتر از ده درصد روان آبهای استان را کنترل کنند و کشاورزانی را که با هزار امید و آرزو کشت دوم را شروع کردند تا کمک خرج آنها باشد مجبور نباشند بدلیل محدویت آب، صدها هکتارشالیزارها را با اینکه هزینه های اولیه را انجام دادند رها کنند
هرازگاهی موجی برمی خیزد و زود هم فروکش می کند، ازجمله بحث قلیان کشی، روغن پالم، مشکلات آب و... جدیدترین نمونه آن تغییر کاربری است. (قبل از هرچیز عرض کنم بنده مخالف تغییر کاربری و مخالف دلالان و واسطه هایی هستم که از مشکلات و رنجهای کشاورزان سوء استفاده می کنند ودنبال تغییر کاربری هستند).
وقتی تیترهای روزنامه ها، سایتهای مجازی و... را نگاه می کنید تیترهایی همچون قلع و قمع، به شدت برخورد می کنیم، برخورد قاطع، تخریب و.. را بارها و بارها می بینید، هرکس نداند فکر می کند متولیان بخش کشاورزی با تبهکاران بلفطره روبرو هستند، قبول داریم یک سانتی متر خاک کشاورزی 300 الی 700 سال طول می کشد تا درست شود، قبول داریم کشاورزی شغل استراتژیک است و... ولی این را هم می دانیم هیچ چیز ارزشمندتر از کرامت و حرمت انسانها نیست، بجای اینکه به صورت غیر کارشناسی به این مقوله پرداخته شود و قبل از اینکه نگران زمین کشاورزی باشیم، نگران شأن و جایگاه انسانی کشاورزان باشیم که در این رقابت نابرابر اقتصادی هر روز کمرشان بیشتر خم می گردد.
این الفاظ نه زیبنده قشرمحروم و زحمتکش کشاورزان است نه زیبنده مسئولین اجرایی کشور، قبل از هر برخورد فیزیکی باید بدانیم چه چیزی به کشاورزان دادیم و چه چیزی از آنها می خواهیم، آیا کشاورزانی که سالیان سال در زمینهای شخصی و آبا و اجدادی خود کار می کنند همچون ما کارکنان دولت یا ورزشکاران حرفه ای یا نیروهایی که با قرارداد مشخص و با توافق طرفین کار می کنند دارای چنین منشور و قرارداد متقابلی هستند؟ یعنی مکلف و مقید به اجرای همه بندهای قرارداد هستند که اگر انجام ندادند باید به شدت با آنها برخورد کرد و آنها را تحویل کمیته انظباطی و... داد؟ یا کشاورزان با بقیه بخشهای اقتصادی اجتماعی که در زندگی خود از انعطاف پذیری بیشتری در جابجایی سرمایه و دارایی برخوردار می باشند فرقی دارند؟ دستگاههای متولی بخش کشاورزی طی این همه سالها چه گلی برسر کشاورزان ریخته اند که اینگونه طلبکارانه با آنها برخورد می کنند؟ متاسفانه مسئولین امر حرف آخر را همان اول می زنند !! تازه گی ها قرار شد گشت ویژه هم برای جلوگیری از ساخت و سازهای بی رویه بگذارند !! البته بنده پیشنهادی هم دارم، دولتهای قبلی که این کار را نکردند حداقل دولت تدبیر و امید این کار را که سالیان سال است توسط دیگر کشورها صورت می گیرد انجام دهند و شروع کننده این بدعت خوب و تاثیر گذار باشند. یعنی باهمین ماشینهای گشت ویژه، مسئولین کشاورزی به خانه کشاورزان محروم رفته و بابت همه قصوری که طی این سالها نسبت به آنها شده عذر خواهی کنند، عذر خواهی کنند که چرا نتوانستند در هنگام برداشت برنج جلوی واردات بی رویه برنج را بگیرند؟
عذر خواهی کنند چرا نمی توانند بازار مناسبی برای عرضه مرکبات فراهم کنند که حدود30 درصد مرکبات مازندران تبدیل به زباله نگردد و نتوانستند سود بقیه آنها را که به جیب دلالان می رود را به کشاورزان برگردانند؟
عذر خواهی کنند از اینکه توان آن را ندارند بیشتر از ده درصد روان آبهای استان را کنترل کنند و کشاورزانی را که با هزار امید و آرزو کشت دوم را شروع کردند تا کمک خرج آنها باشد مجبور نباشند بدلیل محدویت آب، صدها هکتارشالیزارها را با اینکه هزینه های اولیه را انجام دادند رها کنند، از کشاورزان استانهای شمالی عذر خواهی کنند و بگویند که با میانگین حدود 800 میلی متر بارندگی درسال مشکل آب دارند وفرقی با استانهایی که میزان بارندگی آنها حدود100 میلی متر است و مشکل کمبود آب دارند، ندارند!!
عذر خواهی کنند که فرقی بین عدد 100 و 800 میلی متر وجود ندارد، عملکرد هردوعدد یکی است، عذر خواهی کنند از اینکه در این کشور چه باران بیاید و چه نیاید چه در مناطق پرباران باشیم یا در مناطق خشک فرقی برای ما ندارد، همیشه مشکل کمبود آب داریم !! وهمچنین عذرخواهی کنند کشورهایی چون پاکستان، هند، بنگلادش که مشکلاتشان به مراتب بیشتر از ماست دو الی سه بار برنج کشت می کنند ولی ما برای دوبار کشت کردن هم مشکل داریم.
عذر خواهی کنند که چرا با همه پیشرفت در تکنولوژی و سیستم آبیاری،آبیاری در بخش برنج هنوز قجری است !! به این معنی که روان آب را به صورت خیلی محدود در آب بندان ها و برکه ها جمع می کنند و در طول زمان کشت از آنها استفاده می کنند در این روش اگر حداقل دو بارندگی خوب در بهار یا تابستان نداشته باشند دست همه ی کشاورزان به نشانه تسلیم بالاست، به این معنی که توان ذخیره آب پائیز و زمستان را ندارند.
عذرخواهی کنند به جای اینکه نهاده های کشاورزی ارزان قیمت و با کیفیت تحویل آنها بدهند نهاده های بی خاصیت و گران قیمت تحویل آنها می دهند و... هزاران عذر خواهی دیگر، حال نوبت به پاسخگویی که برسد خواهند گفت که این موردها وظیفه ما نیست. همان داستان کی بود کی بود من نبودم!! یا خوهند گفت که ما دهها اهداف بلند مدت، کوتاه مدت و... در قانون برنامه پنج ساله، سند چشم انداز و در قانون بودجه تعریف کردیم، درست می فرمایند، اما کو عمل ، بجای اینهمه هدفگذاریهای زیاد و غیر عملی، چند هدف محدود تعریف کرده و آن را عملیاتی کنید، یک کوچه آباد به از یک شهر خراب.
این عذر خواهی ها نه اینکه شان کسی را کم نمی کند بلکه برعکس باعث اعتماد متقابل، همراه با مسئولیت پذیری بیشتر را نشان می دهد. دستگاههای متولی بخش تغییر کاربری کشور، در زمانی که برداشت یک فرغون ماسه بادی از ساحل دریا توسط بومیان جرم تلقی می شده و زمانی که شعار حفظ عرصه های جنگلی را می دادند دهها شاید صدها هکتار از بهترین زمینهای ساحلی، مراتع و جنگلی تحت عنوان طرح طوبی، کارگاهای تولیدی، مرغداری،گاوداری، پرورش گل و گیاه، پیست اسب سواری و... واگذار شد که در بسیاری از این واگذاریها برخلاف قانون و مقررات همچون مور و ملخ از دل آنها ویلا بیرون آمد که سودش مال دیگران ضررش سهم بومیان بود !!
در زمانی که شعار حفظ زمینهای کشاورزی گوش فلک را کر کرده بود مرغوبترین زمینهای کشاورزی اطراف شهرهای بزرگ و کلانشهرها زیر ساخت وسازها رفته و شهرها را به جهنمی از دود و آهن تبدیل کردند، این عزیزان آن موقع کجا بودند؟ لابد خواهند گفت آن موقع ما نبودیم! بنده تا یادم می آید مسئولان طراز اول اجرایی در کشور به صورت چرخشی سالیان سال است که می چرخند و حاضر هم نیستند جایشان را به نیروهای جوانتر و خوش فکر بدهند و بیشتر این عزیزان نفسشان ازجای گرمی بالا می آید، حقوق و مزایای یک ماه تعدادی از این افراد که از کلمات تخریب قلع وقمع، به شدت برخورد می کنیم و... استفاده می کنند، از کل در آمد خالص یکسال بسیاری از کشاورزان بالاتر است. لطفا خودتان را جای آنها بگذارید، قبول داریم جلوی ضرر را هر وقت بگیری سوداست اما با چه روش و با چه مکانیزمی؟
ما کارکنان دولت که در زمستان پای گرم کننده ها و درتابستانها پای سرد کننده ها نشسته ایم یادمان باشد حقوق و مزایای ما را همین افراد پرداخت می کنند باید پاسخگو باشیم نه اینکه امر بر ما مشتبه شود که سالار و سروریم، اگر مرحم زخمهایشان نیستیم لااقل نمک هم نباشیم. به جای برخورد آمرانه دنبال راهکارهای عملی باشید، به عنوان مثال (قانون سال 1385 قانون اصلاح قانون حفظ کاربری اراضی، مجوز داده شده، فقط می تواند پاسخگوی مشکل مسکن یکی از فرزندان یک کشاورز باشد) و با عنایت به اینکه استانهای شمالی کشور استانهای گردشگری محسوب می شوند می توان در کنار کشاورزی در بعضی از مناطق پرخطر فقط 100 متر مربع اجازه ساخت ویلا به خود کشاورزان بدهند تا در طول سال به مسافران اجاره دهند. مطمئن باشید اجاره همین صد متر ویلا در سال چند برابر محصولات کشاورزی برایشان درآمد دارد ضمن اینکه کشاورزان بجای اینکه بسیاری از محصولات خرد خود ازجمله: مرغ، تخم مرغ، صیفی جات، مرکبات، برنج و... را که برای فروش درشهرها که صرفه اقتصادی هم ندارد بفروشند، در طول سال به همین گردشگران یا مستاجران موقت خود خواهند فروخت. این کار هم به اقتصاد خانوار روستایی کمک می کند و هم کشاورزان را جهت کشاورزی و حفظ زمینها تشویق می کند همچنین از مهاجرتهای بی رویه به شهرها و تبدیل شدن به حاشیه نشینان جلوگیری می کند. هرچند همه می دانند معضل حاشیه نشینی به لحاظ اجتماعی و امنیتی بسیار بیشتر از تغییر کاربری است و...
بنده فقط مثال زدم. می توان دراین زمینه ها بیشتر کار کارشناسی انجام داد و در کنار کار کشاورزی به دیگر منابع درآمدی هم فکر کرد. نه اینکه راحت ترین کار که همانا صدور بخشنامه و برخورد فیزیکی است انتخاب شود.
اقتصاد و توسعه یک علم است، با پدیدهای علمی بایستی برخورد علمی کرد. وقتی کشاورزان تشخیص دهند که درآمدهای دیگری هم در کنار کشاورزی دارند، در همان روستا مانده و با جان دل از زمین هایشان مراقبت می کنند و همچنانکه در دیگر عرصه های زندگی به قانون و هنجارهای اجتماعی احترام می گذارند در این خصوص هم به قانون احترام گذاشته و نیازی به گشت ویژه ی جلوگیری از تخریب زمینهای کشاورزی ندارند، اگر غیر از این باشد برای قدرتمندترین کشورهای دنیا هم میسر نیست برای هر نفر یک مامور بگذارند، تجربه ای که دیگر کشورها دهها سال است از آن استفاده می کنند.
بهمن صادقی لاریمی
ایمیل مستقیم : info@shomalnews.com
شماره پیامک : 5000592323
working();