هر ساله 17 مرداد که می رسد ما به یاد خبرنگاران و اهل قلم می افتیم. البته یادشان نه بفکرشان – نه به مشکلاتشان و نه ... خبرنگارانی که در طول سال برای مسئولین و مدیران اجرائی کشور و استان و شهرستان به عنوان رابط بین مردم و مسئولین قلم می زنند و گاهاً پل ترقی آقایان هم بوده و نقش بسزائی جهت رفع مشکلات دستگاههای اجرائی هم دارند و جالت تر اینکه روز خبرنگار که می رسد بجای خبرنگاران هم پشت تریبون رفته و از مسائل درون سازمان و عملکرد و موفقیت های اداره و سازمان خود می گویذ ذر صورتیکه اصلا نیاز به سخنرانی آقایان نیست چرا که روز روز خبرنگار است و باید خبرنگاری که با مشکلات فراوان در طول سال بدون هیچ گونه پشتوانه ای قلم می زنند پشت تریبون رفته و از مسائل و مشکلات و دل مویه های خود بگوید تا مسئولین حاضر در جلسه یکبار هم شده بنشینند و به درد و دل آنها گوش کنند.
خبرنگار متعد مثل هنرمندی است که کار طنز و کمدی می کند، مثل چارلی چاپلین مردم را می خندانند – روحیه ی شادی به مردم می دهند – باعث توقیت روحیه ی مردم می شوند و مثل شمع آب می شوند. اما در درونشان چیز دیگری اشت. پشت آن چهره خندان، دنیای درد است که وقتی نمایش به اتمام می رسد وقتی پشت صحنه می رود می زند زیر گریه چرا که درد دارد و درمان ندارد.
من نه به عنوان یک همکار مطبوعاتی بلکه به عنوان مسئول روابط عمومی که ارتباط تنگاتنگی با خبرنگاران رسانه ها دارم عرض می کنم. اگر هر اداره ای برای خود یک روابط عمومی دارد باید به خودمان بقبولانیم که مشاور اصلی یک مدیر دستگاه اجرائی و روابط عمومی همان خبرنگاری است که هم درد را بیان می کند و هم درمان را. البته بعضی وقت ها خبرنگاران ما مورد بی مهری و کم لطفی آقایان هم قرار می گیرند، اما چون اعتماد به نفس دارند و برای قلم خود ارزش قائلند لذا صبر را پیشه می کنند و لذا من از همین جا امروز که 17 مرداد است می خواهم به تو سلامی دوباره کنم. خارج از هم بگیر و ببندها و کارهای اداری، زیرا تنها می توان به تو که مثل آینه برای من و ما هستید سلام کرد. چرا که آینه احساس خود برتر بینی نمی کند و همان آینه آنقدر باحال و با معرفت است که می توان با آن دوستی و رفاقت کرد که نتیجه ی آن صداقت و روراستی است.
وقتی روبروی آینه می ایستم او نگاهی عمیق به من می کند. به او می گویم: خوشا به سعادتت که همیشه می مانی حتی هنگانی که بشکنی یا شکسته باشی. بگذریم از تو گفتن بسیار سخت و دشوار است.
امروز روز توست که بی هیچ چشم داشتی می مانی. ای دوست خبرنگارم، تو را آینه نامیدم که آینه بودن و آینه ماندن هنر مردان ایران زمین است. تو را آینه نامیدم که نقش حقیقت را بدون رو دربایستی به تصویر می کشی. بگذریم.
از تو گفتن بسیار سخت و دشوار است ولی همین را می گویم که باید ما قدر و حرمت خبرنگار و قلم را حفظ و حراست نمائیم و قدردان آنها باشیم.
یکبار دیگر صمیمانه این روز عزیز را به همه ی عزیزان و همکاران مطبوعاتی و خبرنگاران عزیز تبریک می گویم.
در پایان یاد می کنیم از مرحوم سید تقی رسولی، قدرت الله مکری، حاج آقا طبری پور، جمشید حبیب زاده، استاد زرکوب و ... روحشان شاد.
محمد جونیان
مدیر روابط عمومی و کمیته خبری
دفتر نماینده مقام معظم رهبری در مازندران
و خبرنگار مطبوعات