شمال نیوز:دعاهاى مشترك شب هاى آخر ماه رمضان:
۱ـ مرحوم «شيخ كلينى» در كتاب شريف «كافى» از امام صادق (عليه السلام) روايت كرده است كه فرمود: در دهه آخر ماه رمضان، هر شب اين دعا را مى خوانى:
اَعُوذُ بِجَلالِ وَجْهِكَ الْكَريمِ، أنْ يَنْقَضِىَ عَنّى شَهْرُ رَمَضانَ، اَوْ يَطْلُعَ
پناه مى برم به جلال ذات بزرگوارت از اينكه ماه رمضان از من بگذرد يا سپيده
الْفَجْرُ مِنْ لَيْلَتى هـذِهِ، وَ لَـكَ قِبَلى ذَنْـبٌ اَوْ تَبِعَـةٌ تُعَـذِّبُـنى عَلَيْـهِ. (۱)
امشب بر من طلوع كند و باز هم از من در پيش تو گناه يا چيزى كه پاداشش بد است مانده باشد كه بدان عذابم كنى.
۲ـ از مرحوم «كفعمى» در حاشيه «بلدالامين» از امام صادق (عليه السلام) نقل شده است كه آن حضرت در هر شب از دهه آخر ماه رمضان، بعد از نمازهاى فريضه و نافله، اين دعا را مى خواند:
اَللّهُمَّ اَدِّ عَنّا حَقَّ ما مَضى مِنْ شَهْرِ رَمَضانَ، وَ اغْفِرْلَنا تَقْصيرَنا فيهِ،
خدايا اداء كن از ما حق ايام گذشته ماه رمضان را و بيامرز تقصير ما را در اين ماه
وَتَسَلَّمْهُ مِنّا مَقْبُولاً، وَ لا تُؤاخِذْنا بِاِسْرافِنا عَلى اَنْفُسِنا، وَ اجْعَلْنا مِنَ
و آن را پذيرفته از ما دريافت كن و مگير ما را به زياده رويهايى كه بر نفس خويش كرديم و قرارمان ده از
الْمَرْحُومينَ، وَ لا تَجْعَلْنا مِنَ الْمَحْرُومينَ. (۲)
رحمت شدگان و قرارمان مده از محرومان.
۳ـ «سيّد بن طاووس» در «اقبال»، از امام صادق (عليه السلام) نقل كرده است كه آن حضرت در هر شب از دهه آخر ماه رمضان اين دعا را مى خواند:
اَللّهُمَّ اِنَّكَ قُلْتَ فى كِتابِكَ الْمُنْزَلِ، شَهْرُ رَمَضانَ الَّذى اُنْزِلَ فيهِ الْقُرْانُ،
خدايا تو فرمودى در قرآنت كه از آسمان نازل گشته «ماه رمضانى كه قرآن در آن نازل گشته
هُدىً لِلنّاسِ وَ بَيِّنات مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ، فَعَظَّمْتَ حُرْمَةَ شَهْرِ رَمَضانَ
كه آن قرآن راهنماى مردم و حجتهايى است از هدايت و تميز» و بدين ترتيب حرمت ماه رمضان را
بِما اَنْزَلْتَ فيهِ مِنَ الْقُرْانِ، وَ خَصَصْتَهُ بِلَيْلَةِ الْقَدْرِ، وَ جَعَلْتَ‌ها خَيْراً مِنْ
با نازل فرمودن قرآن بزرگ كردى و به شب قدر مخصوصش داشتى و آن شب را بهتر
اَلْفِ شَهْر، اَللّـهُمَّ وَهذِهِ اَيّامُ شَهْرِ رَمَضانَ قَدِ انْقَضَتْ، وَ لَياليهِ قَدْ
از هزار ماه گرداندى خدايا اين روزهاى ماه رمضان بود كه بر من گذشت و اين شبهاى آن است كه آن نيز
تَصَرَّمَتْ، وَ قَدْ صِرْتُ يا اِلـهى مِنْهُ اِلى ما اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنّى، وَاَحْصى

گذشت و من اى معبودم از اين ماه به حالى درآمده‌ام كه تو خود بهتر از من مى دانى
لِعَدَدِهِ مِنَ الْخَلْقِ اَجْمَعينَ، فَاَسْئَلُكَ بِما سَئَلَكَ بِهِ مَلائِكَتُكَ الْمُقَرَّبُونَ،
و شماره‌اش را از همه مردم بهتر دارى پس از تو خواهم بدانچه فرشتگان مقرّبت
وَاَنْبِيآؤُكَ الْمُرْسَلُونَ، وَعِبادُكَ الصّالِحُونَ، اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ
و پيامبران فرستاده‌ات و بندگان شايسته‌ات تو را بدان خواستند كه درود فرستى بر محمّد و آل
مُحَمَّد، وَاَنْ تَفُكَّ رَقَبَتى مِنَ النّارِ، وَ تُدْخِلَنِى الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِكَ، وَ اَنْ
محمّد و اينكه مرا از آتش دوزخ آزاد كنى و به رحمت خويش به بهشتم ببرى و به
تَتَفَضَّلَ عَلىَّ بِعَفْوِكَ وَ كَرَمِكَ، وَتَتَقَبَّلَ تَقَرُّبى، وَ تَسْتَجيبَ دُعآئى،
عفو و بزرگوارى خويش بر من تفضل كنى و تقرّب جويى مرا بپذيرى و دعايم را مستجاب گردانى
وَتَمُنَّ عَلَىَّ بِالاَْمْنِ يَوْمَ الْخَوْفِ مِنْ كُلِّ هَوْل اَعْدَدْتَهُ لِيَوْمِ الْقِيامَةِ، اِلـهى
و در آن روز ترس و وحشت با امان دادنم از هر هراسى كه براى روز قيامتم آماده كرده اى بر من منت نهى خدايا
وَاَعُوذُ بِوَجْهِكَ الْكَريمِ، وَبِجَلالِكَ الْعَظيمِ، اَنْ يَنْقَضِىَ اَيّامُ شَهْرِ رَمَضانَ
پناه مى برم به ذات بزرگوارت و به جلال و شوكت عظيمت كه بگذرد روز‌ها
وَلَياليهِ، وَ لَكَ قِبَلى تَبِعَةٌ اَوْ ذَنْبٌ تُؤاخِذُنى بِهِ، اَوْ خَطيئَةٌ تُريدُ اَنْ تَقْتَصَّ‌ها
و شبهاى ماه رمضان و از تو در نزد من گناه يا پاداش بدى باشد كه مرا بدان مؤاخذه كنى يا خطايى باشد كه بخواهى آنرا از من تقاص كنى
مِنّى، لَمْ تَغْفِرْ‌ها لى، سَيِّدى سَيِّدى سَيِّدى، اَسْئَلُكَ يا لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، اِذْ لا
و نيامرزيده باشى اى آقاى من آقاى من آقاى من از تو خواهم اى كه معبودى جز تو نيست زيرا
اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، اِنْ كُنْتَ رَضيتَ عَنّى فى هذَا الشَّهْرِ، فَازْدَدْ عَنّى رِضاً، وَاِنْ
معبودى جز تو نيست كه اگر در اين ماه از من خشنود گشته اى بر خشنودى خويش از من بيفزا و اگر
لَمْ تَكُنْ رَضيتَ عَنّى، فَمِنَ الاْنَ فَارْضَ عَنّى يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ، يا اَللهُ
هنوز خشنود نشده اى از هم اكنون از من خشنود شو اى مهربان‌ترين مهربانان اى خدا
يا اَحَدُ يا صَمَدُ، يا مَنْ لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ، وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً اَحَدٌ. و بسيار بگو:
اى يكتا اى بى نياز اى كه فرزند ندارد و فرزند كسى نيست و براى او همتايى نباشد هيچ كس
* * * * * * * *
يا مُلَيِّنَ الْحَديدِ لِداوُدَ عَلَيْهِ السَّلامُ، يا كاشِفَ الضُّرِّ وَالْكُرَبِ الْعِظامِ عَنْ
اى نرم كننده آهن براى حضرت داوود عليه السلام اى برطرف كننده گرفتارى و ناراحتى بزرگ از
اَيُّوبَ عَلَيْهِ السَّلامُ، اَىْ مُفَرِّجَ هَمِّ يَعْقُوبَ عَلَيْهِ السَّلامُ، اَىْ مُنَفِّسَ غَمِّ
ايوب عليه السلام اى گشاينده اندوه يعقوب عليه السلام اى زداينده غم
يُوسُفَ عَلَيْهِ السَّلامُ، صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد، كَما اَنْتَ اَهْلُهُ اَنْ
يوسف عليه السلام درود فرست بر محمّد و آل محمّد بدانسان كه تو شايسته آنى كه
تُصَلِّىَ عَلَيْهِمْ اَجْمَعينَ، وَافْعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ، وَلا تَفْعَلْ بى ما اَنـَا اَهْلُهُ (۳)
درود فرستى بر ايشان همگى و انجام ده درباره من آنچه را تو شايسته آنى و انجام مده درباره‌ام آنچه من سزاوارم.

 

پی نوشت ها:
۱. زاد المعاد، صفحه ۱۸۰.
۲. رجوع شود به: اقبال، صفحه ۱۶۷.
۳. زاد المعاد، صفحه ۱۸۵.

منبع:حج