.
صفحه اصلي آرشيو جستجو پيوند ها تماس با ما
 
آخرین عناوین
آيا اقتصاد مازندران در مسير توسعه قرار دارد؟!
کوروش غفاری چراتی

 شمال نیوز: استان مازندران یکی از معدود استان هایی است که بدلیل برخورداری از ظرفیت های بالقوه طبیعی و انسانی در زمره مستعدترین مناطق کشور در جهت نیل به  اهداف توسعه قرار دارد. نگاهی گذرا به سیمای اقتصادی مازندران بوضوح نشان می دهد که این استان علی رغم دارا بودن کمپلکسی از مولفه های موثر در فرایند توسعه نظیر آب فراوان، خاک حاصلخیز، نیروی انسانی مجرب و ارزان، دسترسی به شریان های ارتباطی ملی، منطقه ای و جهانی و پیشتاز بودن در تولید بسیاری از محصولات و تولیدات زراعی و دامی و علی رغم دارا بودن با شکوهترین چشم انداز های طبیعی و گردشگری هنوز نتوانسته جایگاه واقعی خود را در اقتصاد کشور بازشناسد و کماکان با حرکت در مسیر توسعه نیافتگی روزگاری را سپری می کند که در آن شتاب فقر بر آهنگ توسعه غلبه دارد.

تراژدی اقتصادی در مازندران به گونه ای است که هنوز وزن مشکلات و معضلات که محصول ناکارآمدی سیاست های مدیریتی از گذشته تاکنون است بر وزن تولیدات فزونی دارد و هیچ شاغلی از کشاورز و دامدار و صیاد گرفته تا هتل دار و بازاری و کارمند از روزگار اقتصادی خود رضایت ندارد.

به اعتقاد کارشناسان، کشورهایی نظیر هلند، دانمارک، بلژیک، لوکزامبورگ و بسیاری از ممالک توسعه یافته که امروزه تولیدات زراعی، دامی و صنعتی خود را به اقصی نقاط جهان از جمله کشورمان صادر می کنند، دقیقا از ظرفیت های طبیعی و اقتصادی مشابه با مازندران برخوردارند و این در شرایطی است که همین کشورها جمعیتی چند برابر جمعیت مازندران را با بالاترین امکانات رفاهی و درآمد سرانه در خود جای داده اند. اما مازندران با همه جذابیت های اقلیمی و اقتصادی از تدارک زندگی و معیشت حداقل 3 میلیون ساکن پرتلاش خود ناتوان است!

*چند سوال مهم...؟

براستی ریشه این همه نابسامانی در سرزمینی با مشخصات مازندران کدام است؟ آیا جز این است که استراتژی مشخص و برنامه ای مدونی برای توسعه استان وجود ندارد.؟

آیا جز این است که صنعت در مازندران قربانی کشاورزی و کشاورزی هم بدلیل اعمال برخی سیاست های لجام گسیخته اقتصادی در سطح کلان می رود تا قربانی گردشگری شود؟ آیا در قاره اروپا که بسیاری از ممالک آن ویژگی های مشابه مازندران را دارا مي باشند صنعت بدلیل مسائل زیست محیطی حذف شده است؟ آیا در اروپا، کشاورزی، صنعت و گردشگری در کنار هم وجود ندارد؟ آیا بزرگترین و مهمترین کارخانه های تولید دارو، سموم دفع آفات، تاسیسات عظیم هسته ای، پالایشگاهی و پتروشیمی در همین کشورهای اروپایی وجود ندارد؟ آیا جز این است که کشورهای اروپایی از مقاصد عمده سفر جهانگردان و گردشگران جهان به شمار می روند به گونه ای که درآمد حاصل از صنعت توریسم در بسیاری از ممالک کوچک جهان چند برابر درآمد حاصل از فروش نفت و گاز ما مي باشد؟ اگر به گفته دبیرکل سازمان جهانی جهانگردی جاذبه های توریستی مازندران مانند معادن طلا هستند پس چگونه است که ما هنوز نتوانسته ایم از اين همه ظرفيت بي نظير بدرستي استفاده كنيم؟

واقعيت آن است كه شهروندان مازندراني مي خواهند بدانند جهت گیری اقتصادی استان به کدام سو می رود؟ اگر رویکرد توسعه اقتصادی استان بر محور کشاورزی استوار است پس چرا کشاورز و کشاورزی در مازندران روند واپسگرایی را طی می کند و بقول معروف كشاورزان مي كارند و دلالان درو مي كنند؟ اگر استراتژی توسعه استان بر محور گردشگری تمرکز یافته است پس چرا روند بهره وری از ظرفیت های گردشگری استان همانند انسانهای نخستین است!

و خلاصه اگر توسعه صنعتی در دستور کار برنامه ریزان اقتصادی استان است. پس چرا ساکنان استان رویداد مبارکی را در عرصه شاهد نیستند و مضافا اینکه همین واحدهای کم شمار و میکروسکوپی تولیدی و صنعتی استان نیز در ورطه ورشکستگی دست و پا می زنند.

براستی چه برنامه ای برای توسعه استان تدوین شده است؟چرا استان مازندران بعنوان مهمترین استان ساحل ایرانی دریای خزر و نزدیکترین استان به بازار پررونق کشورهای C.l.S    (کشورهای آسیای میانه)هنوز نتوانسته آنگونه كه بايد از این ظرفیت بالقوه بهره مند شود؟

چرا محصولات تولیدی استان بویژه فرآورده های بخش کشاورزی نظیر گل و گیاه، مرکبات و برنج که از لحاظ کیفیت در نوع خود بی نظیرند نتوانسته در بازارهای این کشورها جایگاهی بیابد؟واقعا چرا استان مازندران نمی تواند از اين همه ظرفيت و  موقعیت ممتاز خود در زمینه هاي مختلف اقتصادي به درستی منتفع شود؟

خوشبختانه پس از سال ها پيگيري مردم استان سرانجام در جریان سفر پر طمطراق دولتمردان گذشته به مازندران بر نادرست بودن استراتژی ممنوعیت استقرار صنایع در استان تاکید شد و بدین صورت قانون غیر منطقی تعادل صنعت و محیط زیست ملغی اعلام گردید. با این وجود، سوال اساسی این است که چه تدابیر حمایتی برای جبران عقب ماندگی 30 ساله مازندران در زمینه توسعه صنعتی در دستور کار قرار گرفته است؟

*پروژه هاي بزرگ در مازندران ،سنگ بزرگ علامت نزدن!

 بی تردید باید گفت یکی از جفاهای بزرگی که بر ساکنان صبور و نجیب استانهای شمالی بویژه مازندران روا شد، جفای ممنوعیت استقرار صنایع در این استانها به بهانه حفاظت از محیط زیست بود. از این رو باید گفت، یکی از رؤیاهای دیرین مدیران و مسئولان مازندرانی وهمچنین بسیاری از ساکنان این خطه زرخیز پایه گذاری و احداث پروژه های بزرگ صنعتی و عمرانی بوده است. پروژه هایی که بتواند با تجهیز زیربخش های متعدد و زنجیره ای ضمن پایان دادن به بحران بیکاری، روزگار اقتصادی مردم سختکوش استان را دگرگون سازد. اما آنچه مسلم است وجود موانعی نظیر قانون عدم استقرار واحدهای بزرگ صنعتی در استان و همچنین عدم وجود زیرساخت های مورد نیاز از جمله موانع فراروی پایه گذاری صنایع مهم و پروژه های بزرگ اقتصادی در استان قلمداد شده است.

با وجود ملغی شدن قانون ممنوعیت استقرار صنایع بزرگ در مازندران به اعتقاد بسیاری از مسئولان افق روشنی فراروی استان در نیل به اهداف توسعه محقق شد و گامی بلند در این جهت برداشته شد که کلنگ زنی دو پالایشگاه بزرگ در بهشهر و ساری نمونه بارز ذوق زدگی مدیران استان در همین راستا باید ارزیابی شود! البته در همان زمان نیز بسیاری از کارشناسان را عقیده براین بود که صرف نظر از موانع عدیده زیست محیطی، رؤیای اجرایی شدن این پروژه ها با عنایت به تأمین منابع مالی سنگین و شرایط حاکم بر اقتصاد ایران لااقل در آینده ای نزدیک غیرقابل تحقق است. چرا که تجربه پروژه های دیگر نظیر دهکده بزرگ گل و گیاه مازندران در چپکرود جویبار، جاده دوطبقه ساحلی غرب به شرق استان - که در نهایت به احداث محورکنار گذر قائمشهر به سمسکنده خلاصه شد - و ایضاً نمایشگاه بین المللی مرکز استان و احداث کارخانه های کمپوستی که هر کس به نوعی وعده آن را می دهد نشان داده است که اجرایی شدن پروژه های سنگین در استان مازندران برخلاف سایر استانها با دهها موانع ساختاری، مدیریتی و اعتباری مواجه است. با این وجود، مانور رسانه ای گسترده مدیران مشعوف از این کلنگ زنی های پرطمطراق تنها خاطره ای است که اینک در ذهن مخاطبان و شهروندان صبور مازندرانی باقیمانده است. براستی آیا امیدی به تحقق این پروژه ها وجود دارد یا آنها را باید در راستای همان ضرب المثل قدیمی تفسیر کرد که «سنگ بزرگ علامت نزدن است»!

به هر تقدير،حقیقت غیر قابل انکار در فرايند تحليل سياستهاي اقتصادي استان آن است که اين گستره مستعد به هیچ رو شایسته و سزاوار روزگار اقتصادی این چنین تراژیک نیست و همگان بدرستی می  دانند که مازندران در قیاس با استان های لم یزرع و برهوتی چون کرمان و یزد و سمنان توسعه نیافته تر و عقب مانده تر است و این همه را باید محصول نگاه تبعیض آمیز مسوولان و برنامه ریزان اقتصادی، سوء مدیریت های اعمال شده از گذشته تاکنون و مهمتر از همه محصول نجابت بی مثال مردم شریف استان دانست که در روزگار توزیع دلارهای 7 تومانی با احترام به قانون و درک شرایط سیاسی کشور آگاهانه پذیرفتند که برای صیانت از منافع ملی از حقوق مشروع خود چشم پوشی نمایند! و بدین سان شاهد شکوفایی اقتصادی استان های دیگر و در جازدن مازندران باشند!

از اين رو انتظار قاطبه مردم استان از دولت آن است که عقب ماندگی استان مستعد مازندران را در پرتو سیاست های علمی و کارشناسی جبران و خط پایان گسترش فقر و نابسامانی در این سرزمین رویایی بدرستی ترسیم شودتا ساکنان این خط زرخیز از بن بست توسعه نیافتگی رهایی یابند، که این حق مازندران است. /250

گزارش از؛ کوروش غفاری چراتی


ایمیل مستقیم :‌ info@shomalnews.com
شماره پیامک : 5000592323
 
working();

ارسال نظر :
پاسخ به :





نام : پست الکترونیک :
حاصل عبارت روبرو را وارد نمایید :
 
working();

« صفحه اصلي | درباره ما | آرشيو | جستجو | پيوند ها | تماس با ما »
هرگونه نقل و نشر مطالب با ذكر نام شمال نيوز آزاد مي باشد

سامانه آموزش آنلاین ویندی
Page created in 0.096 seconds.